interviewDonDuyns PSvdW


12 25 september 2010


dat het noggaat gebeuren. Ookals docent ben ik een heel benaderbaar iemand. Ik moet somsoppassen dat ik niet te véél door mijn knieën ga.Het is mijn strijdomniet al te aanraakbaar te zijn.” Ineenradio-interviewhoordeikdatjevroe- gerDonnetjehetzonnetjewerdgenoemd.Is datechtwaar? “Datisechtwaar.Maar datkomtookomdat ik toen al een vrijrond hoofd had en alle- maal sproeten. Meestal wasikook welvro- lijk, naastdriftig.” Vrolijkendriftig,zijndatdegemoedstoestan- dendiejoutyperen? “Ik kanlicht ontvlambaar zijn, ik schrijf ook in drift,envrolijkben ik ooknog steeds.Vandaagwas ik bijvoorbeeld op de HKU, waar ik lesgeef, en allerlei collega’s


ADVERTENTIE


Herenstraat 11


Amsterdam tel: 020-6206240 www.juweliergort.nl


en de kantinedame begonnen me ineens te knuffelen.Blijkbaar hebikdus een zonnige uitstraling.” Houjevanfysiekcontact? “Ikheberheel ergaanmoetenwennen.Het is natuurlijkheelerg ietsvanhet theater,en ikwasdat niet zo sterk gewend.” Als jetachtigbentendeconclusieisdatjeeen goedevaderbentgeweesteneengoedeto- neelschrijver,maarniethetauravaneen grootkunstenaarhebtgekregen,benjedan tevreden? “Het lijkt me een hypothetische vraag, om- dat ik dataura tochnogvanzelf krijg. Ikheb al zó veel geschreven, dat het nu alweer te- rugkomt bij de jongeregeneratie. Je hebt dan twee Don Duynsen: eentjedie gewoon leeft,eneentje wiens oudewerk gespeeld wordt doortwintigjarigen, die helemaal niet wetenwat voor eenschattige knuffel- beer ik eigenlijk ben. En tegendie tijdkomt er ook weleen of ander festivalmet mijn teksten. Ik denk dusdat de tijdmij dat aura zal verschaffen, niet mijn aanwezigheid in de kunstwereld.” Eigenlijkanalyseerje jezelf vrijgenadeloos. “Dathelpt ookniet echt bij het aplomb. We zouden welwat regels kunnen opstellen voor het verkrijgenvan aplomb. Daar hoort zekerbij dat je nooit jezwaktes laatzien.” Benjemetdejarenminderdriftiggeworden? “Nee. Ik schrijfook uit drift.Iktyp met één vinger, razendsnel, nijdig.Het is meer een aanvalopdetekstverwerkerdandat ik eens gazittenomschoonheidte scheppen.Hetis meegaan met het vuur dat je zelf opstookt, met fantasieën,met muziek, met alles.Het ismijn levensenergie die ikoppapierkwak. Ik kanmezelf in een staatvan schrijven brengen.” Ennuhebjegeleerddatschrijvennietalleen hetkwakkenvanlevensenergieoppapier is,


maarookevenrustignadenkenoverhoeen waarom. “En soms heel langnadenken. Over waar- óm Roodkapje eigenlijk eenverhouding met dewolf heeft.” Zoujenogschrijvenals jemorgendriemiljoen zouwinnen? “Méér nog, omdat ik dan allerlei andere dingenniet zou hoevendoen. Op mijn vijf- tiende, op vakantie, ben ik ineens eento- neelstukgaan schrijven, Strangersinthe night heettedat.Ikben er nooitmeer mee


‘Als ikmeer aplombhad,was ikmisschieneen vervelender mens,maarook succesvoller’


opgehouden. Dat gevoel dat je zit te schrij- ven, datdevolgenderegels er alaankomen, datvindikheerlijk.Alsof jeheelnodigmoet pissen of zo.Voldoening. Zoals je mensen hebt die seksverslaafdzijn, ben ik schrijf- verslaafd.” HoevondjehetomdefilmLangengelukkigte zien? “De eerstetien minuten wasikalleenmaar bang, daarnaontroerd. Welwonderlijk, ontroerdzijn over je eigenwerk. En heel kinderlijk: ik wastrots toen ik mijn eigen naam op de aftitelingzag staan. Dan denk ik er meteenalaan dat-ie straks op tv komt, en daarna nogineen dvd-box. Datisvoor mijweleen soortdroom.”


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132  |  Page 133  |  Page 134  |  Page 135  |  Page 136  |  Page 137  |  Page 138  |  Page 139  |  Page 140  |  Page 141  |  Page 142  |  Page 143  |  Page 144