ZATERDAG 25 SEPTEMBER 2010
media Vijf ochtenden perweek navigeert Lara Rense(38)nieuwsminnend
Nederland langs de actualiteiten in het Radio1 Journaal. GERARDDENELT
aarvastemiddagdutjezit er zojuist op.Gezeten op eenAmsterdamsterras ge- niet Lara Rense in de
hutten bouwen.” In haar puberteit merktezedat ze
herfstzon vanhaar tweede ontbijt die dag. Een koffie verkeerd en een tosti. Staccatosomt ze haar dagin- delingop: om vieruur opstaan, om vijfuur op de redactie, vanzes uur tothalf tien het programmapresen- terensamen met haar collega Mar- celOosten. Daarna de uitzending evalueren, nogwat dingetjes doen op de redactie. Vervolgens naar huis,omtwaalf uurterugnaar bed voor anderhalf uurrust.Dan naar de sportschool, de kranten lezenin het café, eentelefonischeavondver- gadering tervoorbereidingopde ochtenduitzendingentot slot de ac- tualiteitenrubrieken volgen. “Ik moet dusechtdemomenten
vanrust pakken om het voltehou- den. Totlaat in de kroeghangen, waar ik altijdwel vanhield, dat kan niet meer. Ik leef gezond, loophard en voetbal twee keer in deweek.” De wegnaar het nieuwswalhalla
in Hilversum wasbepaald niet kaarsrecht.Rensezettehaar eerste stappen in Nunspeet. Ze vond het dorp op de Veluweeen beklemmen- de gemeenschap. “Er heerst een heel striktemores.Mijn twee broers en ik groeiden juist op in eenvrijge- vochtengezin,mijn ouderskwa- men uit het Westen. We zaten op hockey.Enspeelden op zondag. Als kind krijgjedan het veldjetoegewe- zenwaar tevensdekermisendemo- torcross worden gehouden. En die voetbalclubdie op zaterdagspeelt, had prachtige velden en een mooie kantine. Hetisook eengemeen- schapvanoordelen.Geenplekwaar ikmevrij voelde. Niet dat ik eronge- lukkigwas.Denatuurwasoveral. Ik stak de straat over en ik konboom-
vanvrouwen hield. Ze brengt het onderwerp zonder de geringste gê- ne tersprake. “Dat wasdaar abso- luutniet bespreekbaar.Het is niet zo dat je op je zevende al denkt: ‘hé, ikvalopvrouwen.’ Jevoeltdat je an- ders bent,andere gedachten hebt. Datwas in Nunspeetlastig. Ja,een worsteling.” “Toen ik het mijn oudersvertelde,
hebikalleenmaar warmtegevoeld. Mijn vader moest huilen. Watzal jij het moeilijk hebben gehad, zeiden ze.Datwasprecies de juistereactie. Niet kijkenwat het voor henzelfbe-
‘Omroepenzijn metzichzelf bezig,terwijl hetpubliek betaalt’
tekende,maar redeneren vanuit het perspectiefvanhunkind.” Zewildegymjufworden,maarver-
lietnaeenjaardeAcademievoor Li- chamelijkeOpvoeding. “Ik hebvrij hooghockeygespeeld, in de over- gangsklasse. Maar om zevenuur al in het zwembad liggen, om negen uurinderingenhangenenom twaalf uurdeLatijnse namen van allebotten in je lichaam aangereikt krijgen, dat wasmeveel te eenzij- dig. Ik merkte ook dat ik eeninhaal- slaginmijn algemene ontwikkeling moest maken. Ik wist verdomd niet welkeplaats waar op de wereld-
PS7
‘Luisteraar staat niet op 1’ H
‘Ikwistverdomdweinigvandewereld,merkteik tijdenseengrotereis. Ikbentoenalseengekgaanlezen.’
kaartlag. Dat vondik schokkend.Ik reisde met eenvriend naar Indone- sië en beseftedat ik bitter weinig wist.Toen ben ik als eengek gaan lezen, gaan leren.” Bij de lokale radiozender Amster-
dam FM deed ze haar eerstevinger- oefeningenals journalistenpresen- tator. “Toen één vandenieuwsle- zers er een keer niet was, werd ik eenhok in geduwd.Gajij het maar doen, wasdeboodschap. Ik heb vier, vijfzinnen langgeen adem ge- haald.Vreselijk engvond ik het.” Daarna volgdeeen baan bijBNR Nieuwsradio en de Wereldomroep.
Rense wasnog niet eens begonnen bij de Wereldomroep,ofdeNOS stond op de stoep. Voor Rense is radio een theater
voor de geest,televisie een theater voordehersenlozen.Hetbevreemdt haar dat Radio 1geen 24-uurs nieuwszender is.“Hetmoet dé nieuwszendervan Nederland zijn. Datishet nu in titeleninluister- dichtheid,maar niet in de aard.Het nieuws en de luisteraar staan niet voorop.Teveel omroepen zijnmet huneigendingbezig, willenniet ge- stoordwordendoor nieuws.Ikvind dat niet kunnen. Want het is de
FOTOGPD
luisteraar die betaalt.” Ze toont eentatoeage vanCharlie
Chaplin. De filmlegende staatafge- beeld aan de binnenkant vanhaar linkerarm. “Ik voel me verwant.Hij wasautodidact, creëerde altijdzijn eigenkansen. Chaplin schreefen produceerdezijn eigenfilms en maaktezelf de muziek. Zelfsineen tijd waarin de omstandigheden in- gewikkeldwaren, wist hij al de juis- te analysetemaken, zoalsindepa- rodie op Adolf Hitler, TheGreat Dic- tator.Als ik het even moeilijk heb, kijkiknaar ’m. Die tatoeage geeft mekracht en inspiratie.”
kiosk
CartoonistMollyNorris bestaat nietmeer D
ekop boven de column vanNicholas D. Kristof in de InternationalHerald Tribune noodde totle-
zen: ‘Een excuus aan moslims’. Kristof reageerde op de eis van
‘veelAmerikanen’ dat gematigde moslimshunexcusesmoeten aan- bieden voor de zonden begaan door hunradicale geloofsgenoten. Nicholas Kristof uittezijn spijt
over het venijn dat Amerikaanse ra- diozendersuitstortenovermos- lims,‘een vandelaatsteminderhe- deninAmerikadie nogopenlijk kunnenworden vernederd’. Decolumnist kreeginspiratie
door de excusesdiewerden aange- bodendoorThePortlandPress Herald,een krantindestaat Mai- ne.
Deverontschuldigingengolden
eenfotovan eengrote groepmos- lims tijdens eengebed terere van het eindevan de ramadan. ‘Eenonschuldige foto, maar veel
lezerswaren boos,’ aldus Kristof. Want de publicatie vielsamenmet de herdenkingvan 9/11. RichardConnor,dehoofdredac-
teur vanThePortland Press,bood de volgende dagopdevoorpagina ‘kruiperigexcuus’ aan, in Kristofs woorden. Hetwerdeen relletjeinAmeri-
kaansemediakringen. Columnist JamesPoniewozik vanTimebe- spotte hoofdredacteurRichard Connor met de parafrase: ‘Sorry dat ik moslims hebafgebeeld alsmen- selijkewezens.’ Kristofbegrijpt de wrevel onder
Amerikanen jegensmoslims.Hij noemt niet alleen9/11, maar ook het lot vanMollyNorris,een cartoo- nist uit Seattle die langwerkzaam wasvoor de SeattleWeekly.‘Molly Norris gibt es nichtmehr’staat in de FrankfurterAllgemeineZeitung boven eenlangengoed gedocu- menteerdstuk over deze onfortuin- lijke, naïeve ofmoedigevrouw.De
SeattleWeekly is volgens de Frank- furter eenalternatiefweekbladdat overal in de staatWashington wordt gelezen. MollyNorris kreeghet rampzalige
ideevoor eencartoonwedstrijd over Mohammednadat deomroep Co- medyCentralinmei een aflevering
‘Zehaatde profeetvan deislam’
had gekuistwaarin de profeetwas afgebeeld in een berenkostuum. Norris publiceerdehaar versie
vandeprofeetindeWeekly en no- digdemensen uit hetzelfde te doen op Facebook en YouTube, die promptwerden geblokkeerddoor
de Pakistaanse regering. DeAmerikaans-Jemenitische haatpredikerAnwaral-Aulaqi be- gonzich, zo meldt de Frankfurter, met de zaaktebemoeien. Een opmerkelijkfiguur,want een
voorbeeld vaneen goed in deAme- rikaanse maatschappij geïntegreer- demoslim,geboren inNewMexico. In zijn studententijdwerdhij steeds radicaler,reisde de islamitische wereld af,werdprediker in Londen en zocht uiteindelijk zijn heil in Je- men, het landwaaruit zijn ouders naar deVSwarengeëmigreerd. In Jemenbelanddehij in 2006 in
de gevangeniswegens steun aanis- lamitischeterroristen. Nazijnvrijlatingtrokhij met vol-
gelingendewoestijn in. Al-Aulaqi is volgens de CIA eenbelangrijk woordvoerder vandebeweging‘Al Qaida op het Arabische Schierei- land’.
Ondankszijn isolement ontgaat hemniets vanwat in hetWesten ge-
beurt.Injuli trof hijMollyNorris met eenTodes-Fatwa,volgens de Frankfurter omdat ze de profeetvan de islam haat en aan de spotlust prijsgeeft. MollyNorrrisnamde dreiging
aanvankelijk niet serieus,het be- wijs vaneen zekerewereldvreemd- heid. Ze verontschuldigdezichbij ie-
dereen die zichdoor haar gekwetst konvoelen en dacht haar levente kunnen voortzetten. Maar de FBI gafhaar de dringen-
de raad Seattle te verlaten, haar naamte veranderenenelderseen andereidentiteit aantenemen. ‘Zeiszoongeveer opgenomenin
eenprogrammaterbescherming vangetuigen, maar zonder dat de regeringhaar rekeningenbetaalt,’ staat te lezen in het artikelwaar- meedezezomerde SeattleWeekly afscheidnamvanMollyNorris.
RENÉTER STEEGE
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136 |
Page 137 |
Page 138 |
Page 139 |
Page 140 |
Page 141 |
Page 142 |
Page 143 |
Page 144