28 amsterdam
ZATERDAG 25 SEPTEMBER 2010 Mahjongbij Tung Lokis
honderdjaar in Nederland is.Opbezoek bij Tung Lok, de Chinese ouderenverenigingindeDerde Oosterparkstraat.
tekstPATRICKMEERSHOEK foto’s JEAN PIERRE JANS
De Chinesegemeenschapviert ditweekeindedat zij
ElkewoensdagmiddagleggentientallenChineseoudereneenkaartjeenspelenzemahjongbijouderenverenigingTungLokinOost. H
et is de vijftiende dag vandeachtstemaan- maand, en voorzitter Hennie Liu vandeChi- nese ouderenvereni-
gingTungLok trakteert op maan- koeken tergelegenheid vanhet maanfeest. Hetiseen eeuwenoud oogstfeest,legthij uit,vergelijkbaar met het Amerikaanse Thanksgi- ving, maar dan zonder kalkoen.De Chinese gemeenschapbedankt vandaagdehemel en de aardevoor de vruchtbaarheid vanhet land, en eertinéén moeitedoor het konijn dat volgens oudeverhalen op de maan woont.“In de koek zit een ei verstopt,”waarschuwtdevoorzitter zijn bezoek voor eentegulzigveror- beren vandemierzoetekoek. Op woensdagmiddagkomen tien-
tallenChineseouderennaar het ver- enigingsgebouwvan Tung Lokinde DerdeOosterparkstraat.Demannen en vrouwenspelen kaartenmah- jong, gescheiden in aparte ruimten. “Dat hebben wijniet verzonnen,”
zegt Liu.“Iedereen vindt het prettig zo.Demannen praten met elkaar over dingenwaar mannen met el- kaar over praten. De vrouwenzijn ook graagonderelkaar. Er is veel eenzaamheidonderChinese oude- ren. Hier kunnen ze eenpraatjema- ken, ofomhulpvragenbij het oplos- sen vanproblemen.” De gezelligheid vanhet samenzijn
wordt bij Tung Lokgecombineerd methetnuttige.Elkewoensdagmid- dagkomt eengezondheidswerker vandeGGD eenpraatjehouden over leeftijdgebondenaandoenin- genals alzheimer of diabetes.Een tolk vertaaltdetips voor de leden. Hetisbelangrijke informatie, stelt voorzitter Liu.“Wehebbenals richt- lijndat de mensenpas na het praat- je mahjongmogen spelen. Voor die tijdwordt er alleen gekaart. Als we dat niet zouden doen,zou niemand luisteren.” HetisbekenddatdeChinezen niet
totdekampioenenvan de inburge- ringbehoren. Hoewel de meeste le-
den vanTungLok al vele tientallen jareninNederland wonen, is voor- zitter Liu de enige in huis die vloei- end Nederlands spreekt en schrijft. Vandaar dat hij nogalwat tijdkwijt is met het vertalenvan brievenvan instanties die ook voor autochtone Nederlandersvaak moeilijk te door-
‘Chinezen zijn taai, ze kunnen overleven’
grondenzijn.“WegevenhierNeder- landse les,” verteltLiu. “Maar de mensenzijn op leeftijdgekomen. We kunnen geen groteinspanning meervan ze verlangen.” Hetvasthouden aan de eigenze-
den en gewoonten is volgens Liu éénvan de oorzaken vanhet succes
Mannenenvrouwenzittengescheiden,datispret
vandeChinesemigranten. Juistom- dat de cultuur zo sterk is,lukt het Chinezen al eeuwenominalle windstreken een bestaan op te bou- wen. “Waar terwereld je ook komt, er is altijdwel een Chinees in de buurt. Chinezen zijn taai. Ze kun- nen in moeilijkeomstandigheden overleven. Maar ze blijvenwel naar de Chinese televisie kijken. De tweede generatie is eenanderver- haal. De kinderen gaan naar Neder- landse scholen enmakenveel meer deel uit vandesamenleving.” Ook Liu leerde Nederlands van
zijnkinderen. Hij kwam in 1975 met zijn oudersnaar Nederland. Plaats vanvertrek wasSuriname, waar zijn grootvaderaanheteindevande negentiendeeeuwwas neergestre- ken. “Hij had eentoko, zoals bijna alle Chinezen. Toen de onafhanke- lijkheidnaderde, kregen we het ad- viesnaar Nederland te gaan. In Su- riname zou het niet langerveilig zijn.” In Nederland stortteLiu zich in het vrijwilligerswerk. “Ik was
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136 |
Page 137 |
Page 138 |
Page 139 |
Page 140 |
Page 141 |
Page 142 |
Page 143 |
Page 144