Dewijkagent(buurtregisseur) geeftbekeuringenentreedtop tegenhangjongeren,maarpraatook metJeugdzorgenwoningcorporaties. MickelleHaesttekentdeervaringen opvaneenvrouwelijkebuurtregisseur ineengekleurdewijk.
PSvdW31 25 september 2010
vraagik:‘Wathebbenjulliegedaanomhetver- zuim te stoppen?’ Dan is het antwoord: ‘We hebben hem erop aangesproken.’ Dat vind ik geen straf, dan kunjeheel veel makenzonder dat je er zelf lastvanhebt.Strafregels schrijven is vervelend,dan kijken jongeren een volgen- de keer weluit.Tijdens eenzorgoverlegheb ik dat eens in de groep gegooid. Ik zageen ortho- pedagoogheel hard knikken. Tijdens een on- derzoek naar effectieve sancties waszetot de- zelfdeconclusie gekomen.”
ogen getrokken. Zijn vader zit naasthem. Tommie heeft in eenkorte periodedertien da- gengespijbeld. Zijn vader hadhem voor een aantal dagenziek gemeldenvertrok vervol- gensvooreenpaarwekenmetvakantie.Deou- ders vanTommie zijn gescheiden, eenkennis hield eenoogjeinhet zeil.ToenTommiesmoe- dereen keer voor de deur stond, zat haar zoon in de tuin te vissen.Volgens zijn moeder was Tommieniet ziek. Ze belde de school. “Vanuit Leerplicht gezien is het een beetje vreemd dat iemandmet een geconstateerde ziektebuiten is,” zegt VanZuilen.Tommie: “Mijn moeder zegt altijddat het gezondisom naarbuitentegaanals je ziekbent.Ennuzit ze te zeuren.” Tommie had voorheenonenigheid met zijn moeder.Was dat niet gebeurd,danhadzehem waarschijnlijk niet bij de school gemeld. Maar de vader hadbeter contact moeten houden met de school, omdat Tommie vrij langziek was, vindt de leerplichtambtenaar.Zeziet het verzuim voor deze keer doordevingers,ook omdat Tommie nogniet eerder heeftgespij- beld. Tijdens het gesprek ontspant Tommie zich, hij wil zelfs weliets vertellen over zijn grotehobby: boogschieten. “Kijk,dat ontmaskeren vind ik nou zo leuk,”zegtTanja vanZuilen later.“Als je ach- terhet gedrag kijkt dat die kinderen eerst ver- tonen, dan zie je alleenmaar leukemensen. Ik stop gesprekkenvaak niet voordat ik die glim- lachheb gezien.”
T
DenamenLavinia,Sabine,TommieenJosde Bruin zijngefingeerd.
ommie(16)heeftmeergelukdiemiddag. Meteen zuur gezicht hangthij onderuit- gezakt in de stoel, zijnpetjever over de
MICKELLEHAEST Dewegkwijt
Nachtszwerft ze in haar wittenachtja- ponmet viooltjes door debuurt. ’sOch- tends staat ze ongewassen op haar blote voeten met haar ochtendjas aaneen halfjebruin te bestellenbij de bakker. “Ik ben mijn portemonneevergeten. Magikopdelat?”Debakker beltmij: “MevrouwJanssen staat hierweer.” Mevrouwisver in de 80,zejokt al een tijdjehaar kinderen voor.Als die haar bellen,vertelt zehundat het goed gaat. Uitnodigingenvoor kerst, oud en nieuw of Pasen slaat ze af: “Zoiets moet je met je eigengezin vieren. Ik geef jullie alleen maar overlast.” Een vandedochters heeft telefonischthuiszorggeregeld. Maar die lietmevrouwerniet in. Als ze aanbellen, gaat de deur op de knip. Mij lukt het ookniet.“DagmevrouwJan- sen, ik wil graagevenbijubinnenko- men,” zegikvriendelijk.Omhaar krani- ge 1,60 meter lange lichaamflapperteen dit keer roze-blauwenachtjapon, eron- derstekenspillebenen.Zedoet eensnel- le stapnaar voren, enduwtmeruwweg. Dedeur klaptdicht voor mijn verbouwe- reerde neus.Met de zwiep komteen weeïgegeur mee, eenmengsel vanuri- ne, zeep en afval. Ik loop naar de buren. Zijlatenmetoe totwoningentuin,zodat ik achterlangs kan. Ik stapinweelderigbloeiend on- kruiddat al lange tijdongehinderdmag woekeren.Degordijnen zitten dicht,op mijn klop of stemwordt niet gereageerd. Alleen als ik het ergste vermoed,mag ik de deur openbreken. Zojuist hebikhaar noglevend enwelgezien. Ik besluit eenmeldingtemaken bij de GGDvangnet en advies.Meteen foren- sischpsycholoogbesluit ik voorberei- dingentetreffen voor eenhuisbezoek, hetduurt een paarwekenvoordat de pa- pieren in orde zijn. In die periodezie ik mevrouwopstraat.Ikganaast haar lo-
pen, ze verspreidteenmuffe lucht. Haar kledingzit licht scheef. Al pratend doet ze ontzettend haar bestomte laten zien dat het goed met haar gaat.“Jijdenkt dat ik slecht voormezelfzorg, maar dat doe ik niet hoor.Ikkoop soms zelfs gar- nalenoflekker zalm.”Eenmaalaange- komen, opent ze de voordeur.Onder ‘niet naar binnen gaan’-geroep snel ik de gang in. “Ga boevenvangen.” In het schemerduister zie ik dat het be- hangvan demuren afbladdert.Inde koelkastliggengarnalenenzalm in een erbarmelijk stinkendestaat.Mevrouw vergeet te eten, ze is graatmager.“Wie ben jijommij te vertellen dat ikmoet eten. Benjesomsvandeeetpolitie?” Er volgteenwonderlijk gesprek dat soms helderis, danweer totaal verward. Er ontstaat eengevechtomhaar adressen- boekje.Ikwil haar dochter bellen, en hebeen telefoonnummernodig. Ik krijg het niet. “Ik ga hulpvragen,” zegiktegen haar.
Metdezwiep komteenweeïge geurmee
Terplekkebel ik de forensische psychia- ter: “Ik bennubinnen, hebjetijd?”Tot- dat de psychiater komt,spelenwestom- metje. Hij gaat het gesprek aan. Ik be- machtigineen onbewaakt ogenblik het adressenboekje en stel dochter op de hoogte.Lange tijdvindenwehaar ’s nachts nogregelmatigopstraat,nau- welijks aangekleed, bijdebakker,en wordt ze telkensweer naar het bureau gebracht, doordat ze nietmeerweet waar zewoont.Naeen half jaarwordt ze opgenomenin eenverpleeghuis.
de wijkagent
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136 |
Page 137 |
Page 138 |
Page 139 |
Page 140 |
Page 141 |
Page 142 |
Page 143 |
Page 144