Dewijkagent(buurtregisseur) geeftbekeuringenentreedtop tegenhangjongeren,maarpraatook metJeugdzorgenwoningcorporaties. MickelleHaesttekentdeervaringen opvaneenvrouwelijkebuurtregisseur ineengekleurdewijk.
PSvdW19 9oktober 2010
Dr.Sarphatihuis MICKELLEHAEST Mishandeling Twiskehuis
Tuindorp-Oostzaan ■ Etenstijd: 17.00uur ■ Satellietkeuken ■ Menu:slaatje,aardappelpuree,kipburger,worst, spinazie,aardbeienvlametslagroom
Twiskehuis*
In hetTwiskehuiswonenveeloud-arbeiders vandeNDSM-werf.Vaak kennenze elkaar van vroeger.Entoende kok, familie vanéénvande bewoners, ontslagenwerd, is hetTwiskehuis in repenroer.Met de kokgingook de eigen keukeneruit,nubijna eenjaar geleden.Het Twiskehuis stapteoveropeencateraar.“Maar wij willeneenandere cateraar,dit etenis vies,”aldusAnnieBleeker (73) vandemenu- commissie. Onlangs staptezijwoedendmet haarbord etennaar de kokenzei:“Vindjij dit te eten?Ikniet,geefmaar aanjemoeder of vreethet lekker zelf.” Eenrondganglangs de tafels levert overal de- zelfdeklachtenop:het etenissmakeloos, het vlees zenig, de soep is te zoutende aardappe- lenzijn glazigengrauw.FranciskaAangeen- brug,kwaliteitscoördinator vanhet Dinner- centrum, datdagelijks 3300maaltijdenlevert aannegentien tehuizen, kent de klachten: “HetTwiskehuis heeft niet veel geld te beste- den.Wehebbenslechts2,85euroingrediënt- kostenvoor eenmaaltijdmet voorgerecht.” Debewonerszien de Paroolverslaggevers graagnog eens terugkomen.Want,zeggenze, de aardappelenengroentenwarenvandaag
eenstuk lekkerder. ■
kipburgerenworsthebbenondefinieerbare substantieensmaak
■aankledingeetzaalgoedkoopenkil ■plakkerigbestek
Opstraatword ik aangesproken door eenvrouw:“Ik hebhet idee datmijn buurkinderen mishandeldworden,” zegt ze aarzelend. “Elkeavondhoor ik eenafgrijselijk gegil.”Devrouwkomt oprecht bezorgd over.Iksteleen paar vragen en besluit ook bij de andere aan- grenzendeburen te informeren. Mijn enigszins voorzichtige vraagwordt di- rect begrepen. “Bijna dagelijks horenwe op verschillendetijdstippenge- schreeuw.Het lijktwelofdekinderen worden afgeslacht.” Dieweek bel ik een paar keer bijhet be- wuste gezin aan. Niemanddoet open. Ik stop een brief in de buswaarin ik datum en tijdstip aankondigdat ik zal langsko- men. Als reden noemik overlast. Opde aangekondigdedatum opent de vrouwdedeur.Haar haar en ogen zijn donker. “Mijnmanisnog even bood- schappen aanhet doen.” Ze gaatme voor naar dewoonkamer.Het is er sfeer- loos, persoonlijkeeigendommen ont- breken. Een asielprocedure bracht hen naarNederland.Nederigkijkt de vrouw meaan, met haar blik naar de grond vraagt ze of ik iets wil drinken. Haar man, die tien minuten later met twee volle plastic Dirktassen binnenstapt,is nogonderdaniger. Ze zijnduidelijk on- derdeindrukvan het politiebezoek. Voorzichtigwordt een kopdampende thee op de glazensalontafelmet goud- kleurige poten gezet.Ikkies voor de di- recteaanpak. “In debuurthoor ik dat er al bijna eenhalf jaar langsprakeisvan heelhardgegil dooruwkinderen.”De gezichten vanman en vrouwlijken zich te ontspannen. “Dat klopt,” zegtmoe- derbijna opgelucht. Ze kijktnaar haar man.“Wehebben eentweeling, ze zijn vier jaar en totaal onhandelbaar,” vult hij aan. “Alleshebbenweuitgepro- beerd:bij goed gedrag belonen, negeren
en straffen. Als zehunzin niet krijgt,gil- lenze. Zeworden helemaalrood, laten zichopdegrondvallen.”Moeder:“Als ik ze probeer op te pakken en te kalme- ren, spugenzeinmijn gezicht,enbijten ze.Moeten ze voor straf op de gang, dan trekken ze het behangvan demuur.” Opschool zijn de twee vierjarige meisjes ook eengroot probleem. “Samenmet de leerkrachten zoekenwenaar oplossin- gen.Detips diewevanschool krijgen, passenwetoe.” Vader somtop:“Regel- maat in alleswatwedoen, op tijdeten en naar bed, aandachtvoor de kinde- ren.” Keurigbrengen ze deHollandse tips in de praktijk. Een vastebegeleider vandeopvoedwinkel helpt hen daarbij. Ik vraagomdepapieren en trek het na. Hetiswaar.“Waar zijn de kinderen,” vraagik. “Ik wilzetochwel even zien.” Er verschijnen twee bloedmooie keurige meisjes.Amandelbruine ogen, gouden oorringetjes,wijduitstaande jurkjesen strikken in glanzendkrullend haar.
Vandametjes naarkrijsende krengen
“Over eenhalfuurtje gaan jullie naar bed,”zegtmoeder.Vandametjes veran- derenzeinkrijsendekrengen.“Wij gaan niet slapen.”Tierend grijpt de eenzich vast aan de tafelpoot,deanderaan de deurklink.Deoudersproberen te kal- meren. Niets helpt. Een vandemeisjes houd haar ademinenverlies haar be- wustzijn.Ook dat schijnt regelmatigte gebeuren.Geen mishandeling, maar tweelings wil iswet. Voor mijn neus wordt eenuurhet levende bewijs gele- verd.
de wijkagent
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136