enormearmen en verder graatmager.We moesten werken volgens zijn method,an- ders konhij niet lesgeven. En we moesten elkedagtweesudokupuzzels inleveren,om inzicht te krijgenindelogicavaneenscript. Hijwas geniaal, maar heelstreng. Na een week hadhij al eenderde vandeklas weg- gestuurd. Ik hebhem noggevraagdwaar- om ik mocht blijven. Hij zei: ‘Ik hebjege- googeld’. Kennelijk dacht hij dat iemand die veertien films en vijfplaten heeftge- maaktwelwatmoestkunnen.Enikwaseen ijverige leerling;elkedag een half uurte vroeg. Ik ben als enige cum laudeafgestu- deerd. Zozo,gefeliciteerd. Nouja, eigenlijkwasikniet afgestudeerd.” Nuvolg ikhetnietmeer. “Ikbeneenpaardagentevroeggestoptom- dat mijn zoontjeinAmsterdam niet meer met me wildeskypen.Hij vond het na 2,5 maand welmooi geweest.Ikheb de lessen over Howtoget into Hollywood laten lopen. Vettepech. Een week later kreegikthuis mijn diploma alsnogopgestuurd.Met een briefje vandesporterdat mijn script het bestewas dat hij in tijdenhad gekregen.” “Nou hadikhet ookwel gemakkelijker dan


de rest vandeklas.Zij hadden naast het schrijvennog drielevens.MikeKing, een heel dikkeChinees, kwam elkedag uit Queenswaar hij in het restaurant vanzijn vader werkte. Die jongen sliep twee uurper nacht. Dat moet je Amerikanen nageven, hun onvermoeibaregedrevenheid. Vanuit mijn appartement konikmensen om half zevenzien sportenterwijlzetegelijkertijd bezig warenmet een powerpointpresenta- tie. Ik zou dood neervallen.” Jijbentookgeenbankzitter.Optredensmet AcdaenDeMunnik,hetschrijvenvanfilms, spelenin films,eenhoofdrol indedramaserie Penoza.Nogmeerwaariknietsvanweet? “Het is weleffetjes bal geweest,ja. Ik doe namelijk bijna nooit televisie. Ik vindhet vervelend.Niet het maken ervan, want dat is hetzelfde als film maken. Maar op televi- siezijn, dat is heelvervelend. Je komt zo- maar bij mensenindehuiskamer.Zehoe- venernietsvoor tedoen:niet naar het thea- ter, nietnaardebioscoop,geenoppastene- men. Ze zitten gewoon eenbeetjeaan hun zak te krabben voor de tv,waar jij dan toe- valliglangskomt.Die gedachtestoortme.” Mensenzijn blijdatzeevenzittenenniets hoeven.


“Tuurlijk,datmagook. Ikhebzelfooktvge- kekengisteravond. Hetgaat mij erom dat iemand het werk dat is gemaakt –denk ik hoor,alles is denk ik –anders beoordeelt als hij zelf ook moeitemoet doen. Metdat kastjetegenoverdeluie stoel is het toch an- ders.Jezet hem aan, kijkt even en denkt: Oh.Is-ie al dood?Jammer.Nou, ik vond het niet zo goed.” Ishetoordeelvanvreemdenzobelangrijk voorje? “Ikwilgraagdatwatikdoebelangwekkend is voor anderen. Natuurlijk vind ik het niet leuk als iemand iets slechts over me schrijft,maar het zegt ook weer zo weinig. Netzoals hetweinigzegtals iemandmehe- lemaal dehemel in prijst.” “Kijk, ik ben trotsals PierreBokma vindt dat ik eengoedeacteurben.Maarneemeen programmaals Ditwas hetnieuws.Dat trok destijds soms 1,7miljoen kijkers. Ik wist al- leenbijgodnietwatvoor grappenik vrijdag had gemaakt die iedereenzaterdagavond zo leukvond.Weimproviseerdenveelende uitzending wasgemonteerd. Hetenige wat ikwelwist isdatmaandagochtendopstraat dingennaar me werden geroepen waarvan ik dacht: huh, wie heeft dat nou weer ge- zegd? Dat wasikdan. Energie is gewoon niet ergwederkerigbij televisie.” Als jevaakopdebuisbent,hoorjeookmeteen bijdebekendeNederlanders.Heeftjegevoel daarookmeetemaken? “Jebent inderdaadsnellerpubliek bezit dan als je op eenpodiumofineen filmzaal te zien bent. Televisie is heel ergvan ons al- lemaal. De fifteenminutes of fame zijn dichtbij gekomen met al die talentenshows –als je even niet nadenkt over de inhoude- lijkewaarde vandie vijftienminuten. Ik zal de laatstezijn die klaagt.Mensen die zeg- gen: ‘Ik hebwel lasthoor,van mijn roem’, zijnaltijdtypes vanwie ik denk: wie? Ik vind het welgemakkelijk, ik magmeestal voor bij de Hema. En iedereendoet aardig. Hetalternatief –totaal gebrekaan publieke bevestigingenhet staren dat daarsomsbij- hoort–iseen stuk minder aanlokkelijk. Ze- kernuikal43ben.” Vindjedatzooud? “Nee,valtmee.Ikvertelhetomdatikmezelf ooit totmijn 35stehad gegeven. Als het dan


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108  |  Page 109  |  Page 110  |  Page 111  |  Page 112  |  Page 113  |  Page 114  |  Page 115  |  Page 116  |  Page 117  |  Page 118  |  Page 119  |  Page 120  |  Page 121  |  Page 122  |  Page 123  |  Page 124  |  Page 125  |  Page 126  |  Page 127  |  Page 128  |  Page 129  |  Page 130  |  Page 131  |  Page 132  |  Page 133  |  Page 134  |  Page 135  |  Page 136