Duocolumn 035
HELEEN SNIJDERS IS NET BEGONNEN ALS GASTRO-INTESTINAAL CHIRURG IN HET GROENE HART ZIEKENHUIS IN GOUDA
SCHMITZ
RODERICK SCHMITZ IS EEN ERVAREN GASTRO- INTESTINAAL CHIRURG EN OPLEIDER IN HET GROENE HART ZIEKENHUIS IN GOUDA
Maar natuurlijk, Heleen, Wij als artsen moeten aan de bak om het werk- plezier van verpleegkundigen en andere collega’s in het ziekenhuis te verbeteren door hen te zien staan, te horen en te waarderen. Dat heeft te maken met empathie; een alom erkende essen- tiële competentie in het professionele leven van een dokter. Dus dat zou geen probleem moeten zijn. Bovendien zit er in het investeren in het team iets wederkerigs, want wie waardeert, krijgt ook waardering. En ook ik zou liegen als ik zeg dat ik daar niet gevoelig voor ben. En als kers op de taart is het bewezen dat een elkaar waarderende cultuur leidt tot minder uitval en meer kwaliteit. De cirkel is dan rond en er zijn alleen maar winnaars: meer werkplezier en meer kwaliteit. Maar toch, dat kan het niet alleen zijn. Ook wij
kennen afdelingen in ons ziekenhuis die met dezelf- de artsen, dezelfde ziekenhuisbrede visie op cultuur en veelal min of meer dezelfde jaarplannen in het geheel niet dezelfde aantrekkingskracht hebben op verpleeg- kundigen. Daar waar de ene afdeling kampt met onver- vulbare vacatures,
heeft een annex- afdeling een wachtlijst van gegadigden. Er
moet dus nog een andere knop zijn waar je aan kan draaien.
SNIJDERS
Zeker, Roderick, Volgens mij is deze knop best makkelijk te vinden, je moet alleen bereid zijn er aan te wíllen draaien. Als ik één ding heb geleerd na anderhalf jaar inten- sief Nurses Know Better-onderzoek op meerdere verpleegafdelingen, is het dat verpleegkundigen een schatkist aan ideeën hebben die de zorg zinniger, veiliger en leuker maken. Ze bedenken duizend-en- een dingen die helaas in veel situaties nog onvol- doende worden gezien en gehoord. Zie het als het maken van een overheerlijke
ham-kaastosti. Het zijn nu juist verpleegkundigen die exact weten wat het geheime recept is en op welke manier je het meeste plezier hebt tijdens de bereiding. Het enige, maar dan ook het enige wat hun leidinggevenden hoeven te doen, is zorgen dat er kaas, ham en een tostiapparaat in de keuken van de verpleegafdeling wordt klaargezet voor gebruik. Ze hoeven vooral geen tijd te verdoen met oeverloze vergaderingen, jaarplannen en heidagen waarin het management gaat bedenken hoe zij die tosti anders, beter of goedkoper kunnen serveren. Daar komen die verpleegkundigen heus wel mee. Dat zijn immers vaklui, intrinsiek gemotiveerde professionals, die zelf het beste weten hoe ze hun werk – dat overigens een stuk lastiger is dan het maken van een ham-kaastosti – het beste kunnen uitvoeren. Verpleegafdelingen die dit begrijpen, hebben geen personeelstekort maar een wachtlijst aan trappelende gegadig- den. Goed nieuws dus! Ik weet zeker dat deze knop op elke verpleegafdeling te vinden is, zowel binnen als buiten het ziekenhuis. Je hoeft alleen maar de juiste kant op te draaien!
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84
