Tekst: Iris Hannema Beeld: Ernie Enkelaar
Spiegel 041
Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.
Arthuro
Wie in het paradijs woont, moet niet zeuren
Op het bord aan de palmboom staat infirmerie gepenseeld. Het slingerpad naar de oceaankant van het atol Fakarava ligt bezaaid met keitjes en messcherpe brokstukjes versteend koraal. De wachtruimte van de zieken- boeg is buiten, er zijn kerkbanken neergezet, er worden geen afspraken aangenomen. Wie het eerst komt… Eergisterochtend was er voorrang voor een tonijnvisser die zijn eigen vishaak in zijn wang had gekregen waarna de verzwaring, een eigen creatie van lood, tegen zijn kaak aan gesmakt was. Zijn kaak bleek op drie plekken gebroken. Privacy of wachtkamerstilte bestaat hier niet, ieders medische situatie wordt in groepsverband uitgebreid bediscussieerd. De dagelijkse routine bij de openbare ziekenboeg ken ik ondertussen; ik was wekenlang vaste gast op het spreekuur van de verpleger uit Benin. Hoe Arthuro in Frans-Polynesië terecht was gekomen, werd mij – ook na weken zijn patiënt te zijn geweest – niet duidelijk (voor de liefde dacht ik ervan te kunnen maken; een Française, een chirurg op Tahiti, maar waarom werkte hij dan op een atol?). Hoe dan ook, hij is de enige verpleger op het Polynesische atol met acht- honderdvijftig bewoners zonder dokter, tandarts of apotheek. Dit geeft je twee opties: bij Arthuro’s ziekenboeg pijnstil- lers (Dolipran) en een antibioticakuur (Augmentin) ophalen of vliegen naar het hoofdeiland Tahiti, waar wel een zieken- huis is. Bij nood wordt de helikopter
Iris Hannema (1985, Haarlem) is reisschrijver. Ze bezocht in haar eentje meer dan 100 landen en publiceerde drie reisboeken: Miss yellow hair, hello! (2014), Het bitterzoete paradijs (2016) en haar meest recente Reizen volgens Hannema. Over reislust, ontwortelen en thuiskomen, dat dit voorjaar verscheen.
opgeroepen, die doet er heen en terug zo’n zes uur over, mits ze niet elders van de radar verdwenen zeilboten of niet boven water gekomen duikers aan het zoeken zijn. Arthuro behandelde een gapend gat ter grootte van een twee euro muntstuk in mijn bovenbeen, gebutst en uitgeslepen door de staphylococcus bacterie. Iedere dag ontdeed hij de wond van fibrine, maakte het schoon en verbond het, dit alles met één hand, in de andere had hij altijd een stroom- tennisracket dat hij continu langs zijn onderbenen bewoog, muggen elektrocuterend. Na een wond- verschoningssessie moest de vloer aangeveegd worden. Het was mijn zoveelste staphylococcus en het verpestte onderhand het plezier in mijn verblijf in het paradijs. Een Nederlandse arts tipte me per mail om lakens, kleding en duikwetsuits te wassen op 90 graden en om een huidkweek te laten maken zodat ik gerichter antibiotica voorgeschreven kon krijgen. Ik durfde hem niet te antwoorden dat we hier alleen op de hand wassen en dat de verpleger met slechts één hand werkte, want wie in het paradijs woont, moet niet zeuren. Tot ik dat wel deed, in een apotheek in Papeete, de hoofdstad van Tahiti. Het was er vriesvakkoud door de airco, en de vrouw achter de balie vroeg of ze mij kon helpen. Ik hoop het echt, antwoordde ik, en ik liep leeg, vertelde haar alles: dat ik veranderde in een geperforeerd mens en dat ik er door die kloterige staphylococcus aan begon te denken om naar huis terug te keren. Ze overhandigde me een klein flesje Tea Tree olie en adviseerde me drie druppels per dag in te nemen, met honing of wat suiker. Daarmee verloste ze mij van de staphylococcus bacterie. En van Arthuro.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
