search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
015


geschreven. Ze studeert af op de intensive care in het Radboudumc, waar ze in longarts-inten- sivist Leo Heunks iemand treft die al de nodige ervaring heeft met technisch geneeskundigen. In het Radboudumc lopen er een stuk of veertig rond. Als Heunks professor wordt en naar het VUmc vertrekt, vraagt hij Jonkman om hem te volgen. “Een mooie uitdaging om de TG op de kaart te zetten in een ziekenhuis waar slechts een handjevol technisch geneeskundigen werkt.” Ze begint er, zoals de meesten, vanuit een onder- zoeksbeurs. “Dan probeer je jezelf onmisbaar te maken. En dat is wel gelukt, met dank aan de kansen die ik heb gekregen om mezelf te ontwik- kelen op de afdeling waar ik werk. Sinds januari van dit jaar maak ik onderdeel uit van de staf.” In diezelfde maand wordt Jonkman voorzitter


van de Nederlandse Vereniging voor Technische Geneeskunde (NVvTG). Het voorzitterschap kost haar 10 tot 15 uur per week, naast haar klinische werkzaamheden en promotieonderzoek. Hoe zit het met haar energielevel en de werk-privé- balans? Eerst is er een veelzeggende lach, dan serieus: “Die variatie geeft energie, maar kost me natuurlijk ook energie. Vooral het steeds moeten schakelen tussen de verschillende rollen – voor- zitter, onderzoeker, behandelaar, dochter, vrien- din – en hoe je je dan opstelt, kost energie. Maar ik heb bewust gekozen voor het voorzitterschap, omdat ik het belangrijk vind dat ons beroep goed wordt ingebed in de zorg. Dat dat soms even ten koste van sociale contacten gaat, het zij zo.”


Leuk en leerzaam Als NVvTG-voorzitter zit Jonkman, met haar 27 jaar, geregeld aan tafel met politici, beleidsma- kers en bestuurders die qua leeftijd haar vader of moeder hadden kunnen zijn. “Leuk en leerzaam”, noemt ze dat. “Volgens mij vinden zij het ook wel leuk, zo’n jong iemand die vecht voor een vol- waardige plek.” Is het dat, vechten? “Ja, toch wel. De medische wereld is redelijk stug en conserva- tief. Als nieuwe beroepsgroep sta je geregeld voor een dichte deur. Soms doen we één stap vooruit en weer twee stappen achteruit. Maar ook daar leer je van. En we moeten niet vergeten dat we in de afgelopen tien jaar al veel hebben bereikt.” Als we tien jaar vooruit kijken, dan zijn er


meer dan duizend afgestudeerde technisch geneeskundigen. Het grootste deel zal afkomstig zijn van de Universiteit Twente, maar vanaf 2020 levert ook de opleiding Klinische Technologie, een samenwerking van TU Delft, LUMC en Erasmus MC, technisch geneeskundigen af. Jonkman hoopt en verwacht dat de TG over


tien jaar een vast onderdeel uitmaakt van be- handelteams op elke afdeling in het ziekenhuis. “Over tien jaar herkennen we de zorg van nu niet meer. Kijk alleen al naar de verschuiving van traditionele naar laparoscopische chirurgi-


‘De medische wereld is redelijk stug en conservatief. Als nieuwe beroepsgroep sta je geregeld voor een dichte deur’


sche ingrepen en robot-gestuurde interventies. En naar de veranderingen door de komst van 3D-printing en augmented en virtual reality op de operatiekamer. Maar ook vanuit de eerste lijn, waar steeds meer technologie wordt ingezet om patiënten vanuit huis te monitoren, neemt de vraag toe. Je kunt slimme pleisters plakken waar- mee je van alles te weten komt over patiënten, maar wat doe je met de bak data die dat oplevert? Een technisch geneeskundige kan algoritmen ontwikkelen om die data te analyseren en daar- mee een belangrijke bijdrage leveren aan het personaliseren van de zorg. De BIG-registratie en de mogelijkheid om te declareren zullen ons enorm gaan helpen om op allerlei plekken in de zorg zichtbaar van waarde te zijn.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100