<
029
de afgelopen jaren in verschillende instellingen gewerkt. “Ik heb veel nieuwe collega’s zien komen én binnen een half jaar weer zien gaan”, vertelt ze. “Daar staat tegenover dat we ook regelmatig een 25-jarig jubileum vieren. Dit werk en alles wat er- bij komt kijken, past bij je, of niet. Met de collega’s hebben we echt een eigen wereldje hierbinnen. De saamhorigheid is enorm. Door die druk van buiten worden we als team nog hechter.” De collega’s die er al jaren werken, mogen dan
met die druk kunnen omgaan; op de werving van personeel heeft het imago van de sector een negatief effect. Beintema, retorisch: “Wie gaat er werken in een sector die zo onder druk staat?” En dat is zorgelijk, want net als in de reguliere ggz zijn de personeelstekorten in de forensische psychiatrie groot. De sector heeft meer dan 200 onvervulde vacatures. De grootste vraag is naar agogen en sociotherapeuten, gevolgd door psychiaters, gz- en klinisch psychologen en hbo-verpleegkundigen.
Reëler beeld van tbs Eva van Geemen (22) is een hbo-verpleegkundige die twee jaar geleden, ondanks dat slechte imago, voor de forensische zorg koos en níet na een half jaar is afgehaakt. “Alle ophef in de media probeer ik een beetje langs me heen te laten gaan”, zegt ze. Al wordt ze er natuurlijk privé wel mee gecon- fronteerd. “Als ik iemand vertel wat voor werk ik doe, is de reactie altijd: oh, wat heftig. Dan zeg
ik: nee hoor, het is heel gezellig. En dat meen ik ook. Ik heb het erg naar mijn zin. Ik heb prettige collega’s op wie ik altijd kan terug- vallen, en ik vind de doelgroep heel inte- ressant en uitdagend. Ik kijk niet naar het delict, maar naar de patiënt.” Bij de voorkeuren voor haar eindstage kruiste Van Geemen naast reguliere ggz ook forensische psychiatrie aan, omdat het haar wel ‘spannend’ leek. Ze kwam terecht bij FPK Inforsa, onderdeel van ggz-instelling Arkin in Amsterdam. En daar werkt ze nog steeds, op de afdeling langdurige zorg met negen tbs-patiën- ten. “Mijn ouders waren in het begin niet zo en- thousiast. Zo’n jong meisje in zo’n kliniek, is dat wel veilig? Door wat ik ze vertel en door de open dag waar ze zijn geweest, hebben ze een ander, reëler beeld van tbs gekregen. Natuurlijk kan er altijd iets gebeuren, maar ik voel me heel veilig.” Dat geldt niet voor iedereen in de sector.
Beintema: “We zien al langer dat de buffer tussen veilig werken en een calamiteit steeds kleiner wordt.” Dat werd afgelopen zomer bevestigd door een onderzoek van adviesbureau Andersson Elffers Felix (AEF), in opdracht van onder meer
Harry Beintema
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100
