DELFT COLUMN


Adem in, adem uit


“Heb jij al trek, Jelte? Anders duik ik eerst nog even in zee.” “Is goed, dan drink ik vast een wijntje.” Ik kijk naar de zee, de hele warme wandeldag lang heb ik naar dit moment uitgekeken. Azuur- blauw water speelt bijna geluidloos om de rotsen. In een poel blijf ik staan, visjes zwemmen driſtig weg zodra ik mijn voeten beweeg. Een paar stappen en ik glij de zijde- zachte gewichtsloosheid in. Ontspannen dein ik langs campers, verspreid tussen pijnbomen. Rook van barbecues kringelt omhoog. Op het laatste plekje van de camping steken twee knieën en een pet boven een hangmat uit. Langzaam verdwijnt onze camper uit het zicht. Een bootje dobbert aan een ketting, het water is glashelder, ik zie de ketting de diepte in gaan. Een verlaten strandje glijdt voorbij. Tijd om terug te zwemmen. Met stevige slag zwem ik richting camping, maar ik kom niets dichterbij. Met wilde slagen, proestend en met bonkend hart vecht ik tegen de stroom. Beelden van het strand in Den Haag flitsen door mijn hoofd. De reddingsbrigade die uitrukt. De stem van mijn moeder: “Vakantie- gangers natuurlijk - gevaarlijke stroming golf- brekers - niet vechten - laten meevoeren - geen paniek - rustig blijven.”


Rustig blijven, Anke. Adem in, adem uit. Stop met zwemmen. Adem in, adem uit. Ik drijf. Er is geen ontkomen aan, ik drijf naar open zee. Adem in, adem uit. Jelte zal me nog niet missen. Wat moet ik… Aan iets leuks denken. Dolfijnen. Dolfijnen die komen hier voor. En haaien? Komen er haaien voor in de Middellandse Zee? Adem in, adem uit. Iets aan mijn been. Help! Mijn armen maaien in het wilde weg. “Als dat de buurvrouw van de camping niet is,” klinkt het achter me, “aan het trainen om het Kanaal over te zwemmen?” Ik draai me om en klamp me vast aan de boot van campingbuurman John. Mijn spieren trillen, maar het lukt. Ik haal gierend adem en bibber. John trekt


me in zijn boot en kijkt me bezorgd aan. Ik voel me slap worden van opluchting. Geen haaien, geen verdrinkingsdood. Geen reddingsactie die Jelte ongetwijfeld in gang zou zetten, ik vaar gewoon met een bootje terug naar de camping. John slaat een badlaken om me heen. “Gaat het een beetje?” Jelte zit voor de camper. “Hé John, aan het spele- varen met mijn vrouw? Ik dacht al, waar blijſt ze. Zin in een wijntje?”


WWW.NKC.NL KAMPEERAUTO 5 - 2019


65


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100  |  Page 101  |  Page 102  |  Page 103  |  Page 104  |  Page 105  |  Page 106  |  Page 107  |  Page 108