Tekst: Riki Simons


037 R


on Mueck steelt altijd de show. Vanaf de eerste keer dat zijn werk in het openbaar te zien was – in 1997 in Londen in de tentoonstel- ling Sensation, met nieuw werk uit de vermaarde Saatchi Col- lectie – was hij wereldberoemd.


Het publiek stroomde naar de zaal waar zijn Dead Dad te zien was: een naakte oude man in griezelig ‘levensechte’ kleuren, uitgewerkt tot in de kleinste details, uitgestrekt op een laken. Een lijk, shockerend ‘echt’, maar wel in een vreemde verkleining tot de helft van de ware grootte. Mueck is een klasse apart. Zelfs in een kunst-


wereld waar (extreem) realisme al snel wordt veroordeeld als zijnde goedkoop entertainment, geldt zijn werk als van een geheel andere orde; juist vanwége die unieke gedetailleerdheid en exactheid. Mueck weet een soort niemandsland tussen iets doods en iets levends te creëren en dwingt zo tot geboeid kijken. En tot zoeken naar imperfecties in de techniek, zoals die altijd te


vinden zijn bij ‘levensechte’ poppen of wassen beelden. Denk aan een doffe, stopverfachtige of te glanzende huid; levenloze ogen; het bijna altijd te dikke, kunstmatige haar. Niets van dit alles bij Mueck, hoe intensief je


ook kijkt en bestudeert. Hij gebruikt bijvoor- beeld echte haren, die hij één voor één in de huid zet; een huid compleet met poriën en kippenvel. Op dezelfde manier gaat de kunstenaar te werk met de stoppels van een baard, en de haren van wenkbrauwen, armen en benen. Op de iris in de oogbol zit een echte lens, die licht en omge- ving reflecteert als een echt oog. Hij bestudeert medische handboeken, bijvoorbeeld voor de details van een net geboren baby die, nog aan de navelstreng, op de buik van de moeder ligt. Maar Muecks figuren zijn nooit op ware groot-


te gemaakt. Zijn beelden zijn allemaal duidelijk verkleinde of flink vergrote mensfiguren. Door met schaalvergroting en -verkleining te spelen vermindert hij voor kijkers het gevoel van onge- makkelijke intimiteit in de directe confrontatie


Linksonder: de kunstenaar aan het werk in zijn studio. Mueck werkt bijna altijd alleen; slechts voor heel grote beelden krijgt hij assistentie


Onder: museumbezoekers bekijken Muecks A Girl (2006), een vijf meter lang beeld van een pas- geboren baby dat in 2007 werd aangekocht door de National Gallery of Canada (Ottawa)


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92