Tekst: Anouk Brinkman Beeld: De Beeldredaktie/Freek van den Bergh
033
aan de regels. De risico’s zijn te groot.” De culturele kloof in het openbare
leven is gigantisch en is ook in het ziekenhuis voelbaar; het contact met de Arabische collega-tolk moet stiekem en een scherm in het bedrijfsrestaurant scheidt de mannelijke van de vrouwelij- ke collega’s. Deze voor westerse begrip- pen middeleeuwse taferelen staan in groot contrast met de moderne medische technologie waar het Saoedische zieken- huis over beschikt. Janssen: “Op het gebouw en de moderne apparatuur viel niets aan te merken. Er is geld in over- vloed. Voor de vele schatrijke prinsen die er wonen, wordt goed gezorgd.”
Meer begrip Sinds haar buitenlandervaring kijkt Janssen met andere ogen naar patiënten met een Arabische afkomst. “Ik heb veel meer begrip voor ze en neem hun achter- grond mee in mijn contact. Als een vrouw samen met haar echtgenoot komt, weet ik dat deze heel stellig kan zijn en dat ik rekening moet houden met zijn mening.” Al op weg naar huis besluit Janssen:
wetten op; ondanks de risico’s op zware straffen, want mannen en vrouwen mo- gen alleen met elkaar op stap als ze zijn getrouwd. Als het stel na een afspraak ternauwernood weet te ontkomen aan de religieuze politie, zet haar collega een punt achter de relatie.
Openbare executie Tijdens een personeelsuitje is Janssen getuige van een openbare executie. Als ze hoort waar een grote groep mensen op staat te wachten, kan ze haar nieuws-
gierigheid niet bedwingen. Ze wurmt zich door de menigte en ziet vol ongeloof hoe een beul het hoofd van een man af- hakt. Toch blijft de avontuurlijke Janssen de grenzen opzoeken. “Je ondergaat wat er allemaal om je heen gebeurt, maar bepaalde dingen zijn zo heftig dat ze niet te bevatten zijn”, blikt ze terug. Al zou ze het nu niet meer zo bont maken. “Ik juich het nog steeds toe als een westerse vrouw in Saoedi-Arabië aan de slag wil, maar ik zou iemand nu wel op het hart drukken: houd je buiten de compounds
binnen nu en twintig jaar ga ik hier een boek over schrijven. Tijdens het schrijfproces twijfelt Janssen of ze het verhaal wel wil uitbrengen. “Ik vond het spannend en vroeg me af wat er op mijn pad zou komen als ik mijn ervaringen openbaar zou maken. Daarom heb ik het verhaal aan een collega die moslima is laten lezen en zij vond het prachtig. Dat gaf de doorslag. Daarbij blijft het mijn interpretatie van de werkelijkheid, het is een roman, dus hier en daar zijn perso- nages samengevoegd of verhaallijnen spannender gemaakt. Maar alles is op waarheid gebaseerd. Het boek is bedoeld om verbinding te zoeken en duidelijk te maken hoeveel vrijheid we hier in Nederland hebben. Het is belangrijk om subgroepen in onze samenleving niet te isoleren, want dan krijgen de tegenstel- lingen de overhand. Als je elkaar met respect benadert, hoeven we ook niet bang te zijn voor onze vrijheid.”
De redactie mag een aantal exemplaren verloten van het boek van Desiree Janssen, Vrij onder de sluier. Zie pagina 8.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
