Tekst: Andrea Linschoten Beeld: privé


Ruime keuze uit leuk werk, nooit meer in de fi le en altijd lekker weer. Arts en Auto sprak vier zorgprofessionals die op zoek naar avontuur, werk en meer rust naar het buitenland vertrokken.


J


e boeltje pakken en alleen of met het gezin vertrek- ken naar een ander land. Veel mensen dromen daar weleens over. Volgens het CBS en het Nederlands Interdisciplinair Demo- grafi sch Instituut denkt zo’n 3 procent van de Nederlanders er serieus over na. Uiteindelijk ver- trekken er jaarlijks ruim 140.000 mensen om in


het buitenland te gaan wonen, werken, studeren of ondernemen. Meestal is het een combinatie van factoren die de avonturiers onder ons doet besluiten om Nederland te verlaten. Ze zijn op zoek naar (leuker) werk, meer rust, mooie natuur en een prettig klimaat. Omdat er in verschillende landen, vaak door vergrijzing, een tekort aan personeel is, werven zij steeds vaker in het buiten- land. En door de globalisering is de wereld kleiner geworden. Met goedkope vliegtickets, internet en social media is het steeds eenvoudiger om het contact met de achterblijvers te blij- ven onderhouden. Emigreren wordt steeds makkelijker.


Huisarts Céleste Schoenmakers-Smits (47) emigreerde in 2010 met haar man en kinderen naar Chassiers in de Franse Ardèche. Schoenmakers-Smits vertelt: “Wij wilden graag op een andere manier leven, meer in de natuur, met de vrijheid van een eigen bedrijf. Wij kozen voor Frankrijk omdat we er vaak op vakan- tie gingen en de taal goed spraken. Op zoek naar een gîtes-bedrijf zijn we in de Ardèche beland. We verhuren nu huisjes en ik combineer dat met mijn werk als waarnemend huisarts in Vallon Pont d’Arc. Dat doe ik gemiddeld 2 à 3 dagen per week.” Hoewel de patiëntenzorg vergelijk-


baar is, zijn de praktijken in Frankrijk nog niet zo goed georganiseerd als in Nederland. “Praktijkondersteuners Huis- artsenzorg kennen ze bijvoorbeeld niet. Vanwege het landelijke gebied zonder ziekenhuis in de buurt, heeft de huisarts een grotere rol bij de spoedzorg. Een minpuntje vind ik de hele papierwinkel. Patiënten hebben voor allerlei zaken een briefje van de dokter nodig. Daar gaat veel tijd in zitten.” Schoenmakers-Smits beseft nooit echt


Frans te worden, maar ze is blij dat ze de stap gezet hebben. “De kinderen zijn


ArtsenAuto februari 2014 017


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92