Interview


Frank Miedema, vicevoorzitter UMC Utrecht, wil einde aan systeem van publicaties


Stop het carrièrespel


Frank Miedema wil het systeem waarin dokters vooral wetenschappelijk onderzoek doen om punten te vergaren radicaal veranderen. De decaan en vicevoorzitter van het UMC Utrecht: “Dit is geen persoonlijke vendetta, maar als bestuurder is het mijn taak artsen erop te wijzen dat zorg verbeteren vaak een bijna afgeleid doel is in plaats van het hoofddoel.”


H


et was geen steen, maar een flinke kei die Frank Miedema (59) samen met drie collega’s in de vijver van de wetenschap gooide met zijn initiatief Science in Transition (SiT). Dit project, waarin twintig weten-


schappers uit diverse disciplines participeren, moet een einde maken aan de perverse prikkels die het wetenschappelijk onderzoek volgens SiT momenteel kenmerken. Volgens Miedema, opgeleid als biochemicus


en inmiddels decaan en vicevoorzitter van de raad van bestuur van het UMC Utrecht, worden wetenschappers verleid om niet alleen veel te publiceren maar vooral in gerenommeerde tijd- schriften, zoals Nature en Science. Dit leidt – ook voor wetenschappelijk actieve medici – tot hoge publicatiedruk, kwaliteitsvermindering van de wetenschappelijke publicaties, te veel focus op sexy onderzoeksgebieden en een grotere kans op fraudeurs, zoals psycholoog Diederik Stapel. Deze stellingname maakte veel reacties los, hoewel volgens Miedema de voorstanders het wonnen van de tegenstanders.


010 februari 2014 ArtsenAuto


Miedema is en blijft ervan overtuigd dat het hele systeem van wetenschappelijk publiceren op de schop moet. “Ik draai al decennia mee in deze molen en heb het systeem eens uitgebreid onder de loep genomen.” Hij pakt zijn iPad erbij en toont een vicieuze cirkel die het proces symboliseert van de start van een wetenschap- pelijk onderzoek tot het eind. Hij neemt zichzelf als voorbeeld. “Toen ik begin jaren tachtig mijn promotieonderzoek deed, werd mijn begeleider hoogleraar dankzij mij en de andere promovendi in mijn groep. Vervolgens lazen collega’s mijn artikel. Als jonge auteur geniet je vaak nog geen bekendheid. Tijdens de start van mijn loopbaan kreeg ik dan ook te horen: ‘Eerste auteur Mie- dema? Nooit van gehoord’.” Maar met de naam van een promotor erbij werd het een ander ver- haal. “Toen begon de molen te draaien”, vertelt Miedema “en verzamelde ik met mijn publicaties credits. Ik kreeg aanzien en onderzoeksgeld. Ik nam zelf promovendi aan, werd laatste auteur en na 15 jaar hoogleraar. Hoe meer credits, des te hoger je komt in de hiërarchie. Hoe meer onder- zoeksgeld, des te sneller de molen draait en hoe meer papers er geproduceerd kunnen worden.”


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92