search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
58


Ooggetuige


OVER


Max Wolff


Max Wolff is geboren op 25 januari 1926 en was een nakomertje in het Joodse gezin van Bernard M. Wolff en Rosalia Israëls. De familie was welgesteld. Als tolk maakte Wolff deel uit van diverse geallieerde legereenheden. Na de oorlog moest hij nog zijn dienstplicht vervullen en pas in december 1948 keerde Wolff terug in de burgermaatschap- pij. Hij heeft drie kinderen en drie kleinkinderen. Hij heeft meerdere onderscheidingen ontvangen, waaronder de prestigieuze Franse Légion d’Honneur.


zusjes opgepakt en later in Auschwitz vermoord. Wolff en zijn ouders beland- den in de loop van 1943 voor langere tijd in een bank in Halle bij Brussel. Dit ging goed tot half juni 1944, toen een eenheid van de SS haar intrek nam in een deel van het gebouw. De kans op ontdekking was nu groot. Voor Wolff en zijn ouders zat er niets anders op dan te schuilen in de kluis van de bank. Deze ruimte was klein en had slechts één luchtkoker.


Door de linies Wolff , inmiddels achttien jaar, wilde weg, naar Normandië, om zich daar als oorlogsvrijwilliger aan te sluiten bij de geallieerden. Eind juni 1944


zette het Belgische verzet hem over de grens en stond hij er alleen voor. Wat volgde was een chaotische reis richting Normandië. Ondanks alle gevaren ar- riveerde Wolff eind juli 1944 heelhuids bij het dorpje Banneville-la-Campagne, even ten oosten van Caen en op een steenworp afstand van het front. Kort daarna trokken de Duitse troepen zich terug uit deze felbevochten stad en bevond Max Wolff zich binnen het geallieerde bruggenhoofd. Daarmee was voor hem eindelijk de weg vrij om zich aan te melden voor militaire dienst. Dat ging echter niet vanzelf. Een langdurige screening volgde en nadat uiteindelijk was vastgesteld dat de jonge Nederlander betrouwbaar was, kon hij naar Groot-Brittannië. Het was de bedoeling dat de Arnhemmer zich hier zou aansluiten bij de Koninklijke Nederlandse Brigade Prinses Irene. Bij aankomst in het Allied Training Centre Wrottesley Park bij Wolverhampton bleek echter dat de brigade zich inmiddels in Zuid-Engeland bevond, in afwachting van inscheping naar Normandië. Hoewel op papier ingedeeld bij de Irenebrigade, zou Wolff uiteindelijk nooit echt bij deze Nederlandse land- machteenheid dienst doen. In Engeland kwam namelijk spoedig aan het licht dat hij uitstekend Frans en Duits sprak.


‘De vreselij ke dingen die ik gezien heb, zij n me altij d bij gebleven’


Voor hij het goed en wel doorhad, werd hij na een korte training gedetacheerd bij een eenheid van de Royal Engineers om tolkwerkzaamheden te verrichten. In de rang van sergeant ging hij in eerste instantie deel uitmaken van een verkenningsdetachement van het 106th Transportation Stores Depot en het 954th Pioneer Corps, dat tussen Halle


en Mons voorbereidingen moest treff en voor het inrichten van een bevoorra- dingsdepot. Tijdens de werkzaamheden in de buurt van Halle, eind augustus, volgde een emotioneel weerzien met zijn ouders, die uit de greep van de Duitsers hadden weten te blijven.


Heusden Na de bevrijding van Zuid-Nederland vertrok Max Wolff begin november naar Heusden aan de Maas, waar hij werd gedetacheerd bij het 627th Royal Artillery Regiment. In dit dorp had zich kort daarvoor een groot drama voltrok- ken nadat Duitse troepen in de nacht van 4 op 5 november onaangekondigd de toren van het stadhuis hadden opgeblazen. In de kelders schuilden op datzelfde moment honderden Heusdenaren tegen geallieerde artille- riebeschietingen. Onder het geweld van het instortende stadhuis bezweek de vloer, waardoor 134 inwoners van het dorp omkwamen. Deze oorlogsmisdaad kwam later bekend te staan als ‘de Stadhuisramp’. Wolff verleende met zijn eenheid dagenlang hulp bij het bergen van de slachtoff ers.


Bergen-Belsen In de laatste oorlogsweken – het was inmiddels april 1945 – voerde Max Wolff met zijn eenheid nog een speciale opdracht uit. Via de Achterhoek trok hij met een colonne trucks in de richting van Bergen-Belsen, dat kort ervoor was bevrijd. Wolff en zijn collega’s, die er medische hulpgoederen brachten, wer- den daar geconfronteerd met afschu- welijke taferelen. Wolff : ‘De vreselijke dingen die ik daar gezien heb, zijn me tot de dag van vandaag bijgebleven. De pijn en het gemis van familie en vrien- den, alles wat nodig was om de vrijheid weer terug te krijgen, dat diepe gevoel is bijna niet onder woorden te brengen.’


Bronnen: Dit verhaal is gedeeltelijk gebaseerd op het artikel van dr. P.E. van Loo in de Militaire Spectator, jaargang 188, nummer 6, 2019


Fotografi e Sacha de Boer


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92