search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Opnieuw beginnen


19


Achttien jaar oud was Roy Schoemaker (nu 32) toen hij tekende voor een toekomst bij Defensie. ‘Op zoek naar sportiviteit, avontuur, spanning.’ Die spanning kwam sneller dan hij dacht. Hij kwam rechtstreeks van school toen hij in december 2005 aan zij n opleiding begon. ‘Ik wist dat we aangewezen konden worden om naar Uruzgan te gaan. Maar toen we dat bericht al in januari 2006 kregen, was ik toch behoorlij k overdonderd. We vertrokken in juli.’ Koud twee maanden in Afghanistan wordt de eenheid van Roy op weg terug naar het kamp in een hinderlaag gelokt. Ze worden ingesloten en onder vuur genomen, en voor Roy helemaal beseft wat er aan de hand is, is hij zwaargewond door scherfdelen van zij n voertuig die zich in zij n lichaam hebben geboord.


A


‘Tja, wat er dan door je heen gaat? Vechtlust, om niet ter plekke de pij p uit te gaan.’ De zwaargewonde Schoemaker wordt naar een Nederlands ziekenhuis verplaatst. Daar wordt zij n rechterbeen geam- puteerd. En schij nbaar ook een deel van zij n vechtlust, want Schoemaker ziet het een tij dje heel somber in. ‘Vlak na de amputatie zag ik het leven niet meer zo zitten, ik vond er niks meer aan. Lig je daar in een ziekenhuisbed, zonder je rechterbeen. Wat nu nog, denk je dan.’ De eerste weken gaan heen met eten, slapen en wonden spoelen. ‘Dan komt het moment dat je voor het eerst je bed uit mag. Of moet, eigenlij k, want je moet weer op krachten komen.’ In het Centraal Militair Hospitaal (CMH) begint Schoemaker aan zij n revalidatie. Hij moet leren lopen met krukken en zij n fysieke krachten weer opbouwen: in het ziekenhuis is hij maar liefst 20 kilo afgevallen. Maar ook in zij n hoofd moet er het nodige hersteld worden. ‘Ik weet niet meer precies wanneer het begon, maar ik heb toch op een of ander moment weer besloten naar de toekomst te kij ken.’


in Havelte, maar het herstelwerk van de grote voertuigen bleek een te zware belasting. Hij kwam terecht aan de distributiekant, vervulde ver- schillende logistieke functies en werd in 2010 gevraagd voor de functie die hij nog steeds heeft: schade-expert/ technisch controleur. ‘Geweldige baan. Je komt met alle eenheden en materialen in aanraking en je reist door het hele land. Elke kazerne voelt als thuis. Defensie is een eigen wereld, waarin iedereen zich met elkaar verbonden voelt.’ Hoe heeft Schoemaker de knop destij ds kunnen omdraaien? ‘Grotendeels wilskracht en een positieve instelling, denk ik. Maar de goede begeleiding vanuit Defensie heeft zeker bij gedragen. Ze hebben mij n familie destij ds ook fantastisch


Burger Met een begeleidingsofficier praatte Schoemaker over zij n wensen en mogelij kheden voor de toekomst. ‘Ik wilde bij Defensie blij ven, dat was meteen duidelij k. Er waren twee opties. Ik kon een aanbevelingsbrief krij gen, zodat ik met dispensatie voor fysieke eisen onderofficier kon worden. Maar ja, dan ben je met je manschappen aan het oefenen voor een uitzending en als dan die uitzending komt, kun je zelf niet mee omdat je niet voldoet aan de fysieke eisen. Bovendien bleek het financieel aantrekkelij ker te zij n om als burger bij Defensie te blij ven.’ Schoemaker ging aan de slag bij 43 Herstelcompagnie


‘ Het is een proces waardoor je leven weer leuk wordt’


bij gestaan, dat mag ook weleens gezegd. Het is geen specifiek moment geweest, maar een proces, waardoor je gaat verwachten dat het leven weer leuk kan worden. En dat is het geworden. Ik heb fij n werk, een leuke vriendin, ik kan bij na alles weer. Ik ben op mij n plek.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92