Thuis op de voorgrond


35


#garant #langvanhuis #mooiekanten #pensioentijd


#Garant Geen garant, maar sergeant ‘Ik was weduwe toen ik via een relatie- bemiddelingsbureau Ton ontmoette. Met twee kleine kinderen had ik niet veel mogelijkheden om iemand te tref- fen, terwijl ik toch graag weer een rela- tie wilde. In de brief waarin Ton aan mij werd voorgesteld, stond dat hij garant was. Geen idee wat ik me daarbij moest voorstellen. Het bleek sergeant te zijn. Daar plaagt hij me nog steeds mee. Een jaar later gingen we samenwonen met ons grote, gezellige, samengestelde gezin. Ton heeft twee zonen, ik twee dochters. Al snel ging Ton weer de actieve dienst in. Na zijn scheiding had hij een walplaatsing gehad.’


#Lang van huis Hij komt altij d terug ‘Tijdens de kennismaking had ik er niet bij stilgestaan wat het leven met een Defensie-man zou betekenen. Maar daar kwam ik snel genoeg achter. Ton zat bij de onderzeedienst en was soms lange tijd van huis. Dan twee maanden naar Noorwegen, en dan weer op oe- fening in het Middellandse Zeegebied. Heel af en toe belde hij, dat ging toen nog anders dan nu. Ik schreef mijn belevenissen en bevindingen op, maar die brieven bereikten hem pas veel later natuurlijk. Ton is drie keer op missie geweest naar voormalig Joegoslavië. Ik maakte me niet echt zorgen. Ik dacht: hij komt altijd terug, waarom zou dat nu anders zijn.’


#Mooie kanten Brief aan de koningin ‘Het was wel buff elen, die eerste jaren met vier kinderen in de basisschoolleef- tijd. Het was niet iets waar ik bewust voor had gekozen, maar zo ging het gewoon. Ik kom uit Den Helder en daar was het redelijk normaal. Ik heb er ook nooit aan gedacht om Ton te vragen om te stoppen. Er moet immers gewoon gewerkt worden. Iedereen kende wel iemand die op zee zat. Maar er zaten ook mooie kanten aan: zo nu en dan vloog ik naar hem toe. Zo ben ik naar Lissabon geweest en tien dagen naar Indonesië. Ik herinner me nog dat we op vakantie zouden gaan, maar toen moest Ton ook weer weg. Toen heeft mijn dochter een brief aan de koningin geschreven waarin ze haar verontwaar- diging uitsprak. Heel schattig.’


#Pensioentijd Tij d om te stoppen? ‘Naarmate de kinderen groter werden, ben ik steeds meer aan het werk gegaan. Ik zit in de zorg en werk met gehandicapten. Ik kreeg behoefte om iets anders te doen dan alleen maar opvoeden. Ton steunde me toen ik aan het werk ging. Ik ga nu bijna met pen- sioen. Ton is nu bijna zeventig en ging op zijn 52e met pensioen. Maar je kent die Defensie-mannen, die gaan niet opeens stilzitten. Hij werkt al jaren als rijinstructeur, eerst voor auto’s, nu voor vrachtwagens. Ik vraag me wel eens af wanneer hij gaat stoppen.’


Ineke Beukers-Schouten (66) gaat over een paar maanden met pensioen. In 1989 ontmoette ze haar man Ton Schouten. Ze trouwden in 1993. Zij heeft twee inmiddels volwassen dochters uit haar eerste huwelij k, Ton twee volwassen zoons uit zij n


eerste huwelij k. Tekst Eline Lubberts Fotografi e Niels Blekemolen


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92