search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Gevoelige plaat


39


‘We’re coming w home now,


e’re coming home now’


De favoriete plaat van Helma Peters: Coming home van Dotan


OVER Helma Peters


Helma Peters (41) ging in 2013 naar Kunduz, Afghanistan met PTG5 (Police Training Group) als sgt1, front office medewerker (verbindingsdienst). Nu werkt ze als studentbegeleider bij Veiligheid & Vakmanschap ROC Noorderpoort in Appingedam.


‘In Afghanistan heb ik mijn huidige echtgenoot leren kennen. Op het kamp lagen onze kantoortjes naast elkaar, zo- doende spraken we elkaar regelmatig. Zijn interesse in mij was oprecht – hij is net als ik een gevoelsmens. Er was een klik, maar verder is er niks gebeurd. Daar waren we allebei ook niet op uit. We waren daar om te werken, maar die duidelijke afbakening van grenzen maakte onze relatie wel spannender, of interessanter. We waren close en het was leuk en tussendoor waren er momenten dat ik me afvroeg: zit ik hier nou verliefd te worden? Ik was toen ‘al’ 33, en ik dacht: doe eff e normaal. Dat ging mij niet gebeuren. Mijn vorige rela- tie was kapotgegaan aan een uitzending en ik was wel even klaar met de liefde. Helemaal met de liefde voor een mili- tair. Dan zou ik nu zeker weer verliefd gaan worden, op een marinier nog wel! Maar na onze adaptatieperiode op Kreta was er geen ontkomen meer aan. Het liedje kwam voorbij op mijn mp3-speler, terwijl ik naast hem zat in de bus op weg naar het vliegveld. Op dat moment vielen al mijn angsten


uit het verleden van me af. Ik ben van nature een intuïtief persoon en ik ben ook deze keer weer op mijn intuïtie afgegaan. Toen we terug waren in Nederland heb- ben we eerst een week gebeld, gesms’t en gemaild, waarna ik de trein van Brabant naar Groningen heb gepakt. Ik ben niet meer weggegaan. Het voelde echt als thuiskomen bij hem. Ik ben blij dat er in Afghanistan niks gebeurd is. Dat had de hele idylle kapot kunnen maken en dan was onze lieve zoon er nooit geweest. Ik ging bij Defensie werken om een hoger doel te dienen en dat heb ik zo goed mogelijk gedaan. Maar sinds onze zoon er is, weet ik pas echt wat mijn nut op aarde is. Hij is de optelsom van onze liefde en de belichaming van het liedje dat zijn vader en mij samen heeft gebracht.’


Welk nummer staat in je geheugen gegrift en herinnert je aan een bij zonder moment op je missie? Mail naar: checkpoint@mpg.today o.v.v. gevoelige plaat.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92