search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Praktijk De teede helf


Of ze nu een kind in de stoel heeft, een stoere puber of een hoogbejaarde dame; alle patiënten zijn Natasja Esselink even lief. Ze probeert zich echt in iedereen in te leven. En dat leidt soms tot hilarische momenten. “Een angstige patiënte vroeg voor de behandeling benepen om een knuffel. Ik twijfelde even of dat wel gepast was. Maar toch spreidde ik mijn armen… Bedoelde zij een pluchen dier!”


TEKST: ANITA ZIJLSTRA / BEELD: HERMAN ENGBERS


D


e algemeen practicus kan er nog steeds de slappe lach om krijgen. Ze geniet oprecht van het contact met haar patiënten; de meesten


komen al jaren bij haar. “Ik vind dat je als zorgverlener ook wel empathisch móet zijn. En mensen waarderen dat.“ Zo blijven kinderen van patiënten van het eer- ste uur die al lang en breed elders in het land werken of studeren ook nog gewoon bij haar komen, vertelt ze. “Dat zie ik als een compli- ment. En het is vaak heel gezellig. ‘Gave snea- kers, Natas!’ wijzen ze dan op mijn felgekleur- de schoenen. Bij het afscheid knipoog ik nog wel eens: ‘Je komt toch niet alleen van ver voor mij, hè? Je moet ook even bij je moeder koffiedrinken, anders voel ik me zo be- zwaard!’.”


Sinds haar twaalfde zo ongeveer wist ze al dat ze tandheelkunde wilde gaan doen. “Mijn opa was tandtechnieker. Hij zei altijd dat hij zo graag tandarts had willen worden, maar dat was voor hem niet mogelijk, in en net na de oorlog. Ik vond al die tanden en kiezen en al-


les wat er bij hoorde ontzettend fascinerend. En ik dacht heel slim: als ik tandarts word, heb ik later ook tijd en geld voor mijn grootste hobby: paarden!” Na haar studie in Nijmegen ging ze aan de slag bij een tandarts in Zwolle die een praktijk aan huis had. “Na drie jaar verhuisde de praktijk naar de wijk Schellerlanden en werd ik samen met haar praktijkeigenaar in een maatschap. Toen zij in 2011 met pensioen ging, werd haar deel overgenomen door Robert Jan Kleute. Maar het werd te klein. In 2020 tekende ik voor een naastgelegen groter pand dat nog mega verbouwd moest worden. En ja hoor, precies de dag nadat ik mijn handtekening had gezet, werd de corona lockdown afgekondigd. Help, ik ga failliet, dacht ik!”


En dat terwijl ze eigenlijk nooit zelfstandig on- dernemer wilde worden, vertelt ze. “Nee, ik moest er vroeger niet aan dénken! Mijn ouders zaten in de textiel en ik zag thuis hoe altijd al- les om hun bedrijf draaide. Werken, werken en nog eens werken. Tja, en dan ben ik uiteinde- lijk toch praktijkeigenaar”, lacht ze.


Samen met Kleute bestiert ze de moderne praktijk met vijf behandelkamers. Op maan- dag doet ze de administratie en op dinsdag, woensdag en vrijdag zit zij aan de stoel. “Op donderdag en zaterdag is er ook altijd wel wat te doen. Nog even dit, nog even dat. Er komt inderdaad veel kijken bij een eigen bedrijf. Maar ik vind het heerlijk! En ja, ik houd nog genoeg tijd over voor de paarden.” Daarnaast schildert ze en musiceert en zingt ze. “Machtig leuk! En zo kan ik heerlijk mijn hoofd leegma- ken.” Om in conditie te blijven, fietst ze dagelijks van Dalfsen naar haar werk, ruim twintig kilo- meter. En iedere week gaat ze naar de sport- masseur. “Twee, drie keer per jaar laat ik me ook even ‘recht zetten’ door een manueel arts. Het is lichamelijk echt een zwaar vak. Amper een jaar aan het werk schafte ik al een loep- bril aan, want ik kreeg meteen al last van mijn arm. En ook werken met de microscoop en di- gitale röntgenapparatuur was natuurlijk een uitkomst.” De tandheelkundige behandelingen zijn door de jaren heen niet veel veranderd, vindt ze. “Maar alles wat erbij komt kijken… De admi- nistratieve druk is echt enorm. Het hoort erbij, ik weet het, maar ik heb er eerlijk gezegd zo’n hekel aan. Ik wil gewoon tandarts zijn!” Z


In de rubriek ‘De tweede helft’ worden tandartsen en tandarts-specialisten ge- portretteerd die 25 jaar in het vak zitten. Wil je ook meedoen? Stuur dan een e-mail naar ntdentz@knmt.nl.


APRIL 2025 NT DENTZ 25


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68