In de zeevaartgeschiedenis was ‘kielhalen’ de op één na zwaarste straf aan boord van de oorlogs- en handelsschepen die een kapitein kon uitspreken. Naast de ergste straf, de doodstraf, was hij de enige die ge- rechtigd was om lijfstraffen als zweep- en stokslagen en kielhalen uit te spreken voor dronkenschap, vechtpartijen en muiterij.


De gestrafte moest zich ontkleden, werd in een ijzeren of loden harnas gebonden, via een katrol in de mast gehesen om daarna in het water te worden gegooid. Het harnas deed dienst als bescherming tegen de gro- te hoeveelheid schelpen die op de scheeps-


bodem zaten en de gestrafte niet zou open- rijten. Afhankelijk van de grootte van het schip, werd de gevangene tot driemaal toe, onderdoor de lengte of de breedte van het schip doorgetrokken. Op zijn rechterarm werd een spons met olie gebonden, waar- op de gevangene kon bijten, om de verdrin- kingsdood te vermijden. De scheepschirurg controleerde na elke kielhaal of de gestraf- te nog in goede gezondheid verkeerde.


In 1851 werd James Enslie benoemd tot mi- nister van de Marine en legde de lijfstraffen bij de Nederlandse zeemacht aan banden en zorgde voor een verbod op kielhalen.


Weetje


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60