AA 2025-9

Tekst: Marte van Santen Fotografie: Ed van Rijswijk

043

Op Instagram heeft ze ruim 21.000 volgers. En haar podcast werd al meer dan 235.000 keer beluisterd. Maar paardendierenarts Iris van Gulik behandelt óók nog steeds. “Ik wil door het delen van mijn kennis de gezondheid en het welzijn van paarden vergroten.”

men die met betere kennis voorkomen hadden kunnen worden”, zegt ze bĳ- voorbeeld. En ook: “Er wordt te veel op afzonderlĳke klachten gefocust in plaats van op de patiënt als geheel.” Uitspraken die net zo goed over mensen hadden kunnen gaan. Maar in dit geval heeft Iris het over haar favoriete diersoort: paarden. “Al op mĳn vierde wist ik dat ik

A

dierenarts wilde worden”, vertelt ze in haar tuinhuis annex kantoor in het lan- delĳke Haarle (Overĳssel). Daar woont ze met haar man (veearts), twee dochters van acht en zes en een scala aan beesten: een hond, vier katten, zes koeien, dertig schapen en, natuurlĳk, drie paarden. Hoewel ze dol is op al haar dieren, is de band met haar paarden anders. Specia- ler. Dieper. Vooral met haar zevenjarige merrie Ragga. “Met haar kan ik lezen en schrĳven. Zĳ doet alles voor me.” Waar haar liefde voor paarden van-

daan komt, weet Iris niet precies. Mis- schien van haar oom en tante, die vroe- ger een paard hadden. “Als kind schreef ik op elk verlanglĳstje hetzelfde”, vertelt ze. “Bovenaan stond een paard. Daaron- der een pony, gevolgd door een ezel.” Na jaren zeuren mag ze op haar elfde ein- delĳk op rĳles. Op zaterdagen is ze van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat op de manege te vinden. Maar paarden van anderen borstelen is niet genoeg; ze wil een eigen verzorgpaard. “Met een vrien- dinnetje fietste ik de wĳde omgeving af.

ls je Iris van Gulik (42) hoort praten, zou je zo- maar kunnen denken dat hier een arts uit de humane zorg aan het woord is. “Ik zie veel gezondheidsproble-

Overal waar we paarden in de wei zagen, belden we aan. Op een gegeven moment was het raak: ik mocht een driejarige ruin verzorgen, Jupiter.” Intussen weet Iris zeker dat er voor

haar maar één beroep is: dat van paar- dendierenarts. Ze bemachtigt een felbe- geerde plek bĳ diergeneeskunde. Haar hele studie reist ze dagelĳks op en neer van studiestad Utrecht naar Cromvoirt (bĳ Vught), waar Jupiter in een pension

een tĳdje in de zorg meelopen’

‘Soms denk ik: laat mĳ eens

staat. “Op mĳn achttiende had zĳn eigenaar hem aan mĳ cadeau gedaan. Ik wilde hem elke dag berĳden. In het weekend werkte ik in de horeca om alle kosten te kunnen betalen. Achteraf gek- kenwerk, maar ik had alles voor mĳn paard over. Hĳ is bĳ me gebleven tot zĳn dood op zĳn 29e, nog maar een paar jaar geleden.”

E-books en online cursussen In 2008 studeert Iris af als paarden- dierenarts en gaat ze aan de slag in een gespecialiseerde kliniek. Daar werkt ze twaalf jaar. “Super leerzaam, maar op een gegeven moment ging het kriebelen. Ik wilde meer tĳd nemen voor preventie en kennisoverdracht. Daarom besloot ik voor mezelf te beginnen.” Alleen haar eigen klanten ‘onderwĳzen’ is voor Iris niet genoeg. Nee, het liefst wil ze de

gezondheid en het welzĳn van álle paar- den in Nederland verbeteren. Ze begint daarom een Instagram-account. “In mĳn posts geef ik tips over hoe je je paard gezond kunt houden. Verder bied ik inmiddels verschillende gratis e-books en zeven online cursussen aan. Van hoe je je zo goed mogelĳk voorbereidt op de geboorte van een veulen tot een master- class over wondverzorging. Hoe ik wist hoe ik dat moest aanpakken? Ik heb stapels boeken gelezen, trainingen ge- volgd en vooral ook veel uitgeprobeerd. Inmiddels ben ik haast een marketing- en sociale media-expert.” Haar content voorziet duidelĳk in een

behoefte. Dus als haar (inmiddels 21.000) Insta-volgers om een podcast vragen, twĳfelt ze niet. Samen met collega Aimée de Rooĳ neemt ze 135 afleverin- gen op van De Paard & Gezondheid podcast. Gewoon vanuit haar tuinhuis. “Hoe meer kanalen ik kan inzetten om mĳn boodschap over te brengen, hoe beter.” Houdt ze eigenlĳk nog wel tĳd over voor haar oorspronkelĳke vak? “Ik zou echt niet de hele dag achter de computer willen zitten. De helft van mĳn tĳd be- handel ik paarden, de andere helft ben ik bezig met educatie. Voor mĳ is dat de perfecte balans.” De bevlogen dierenarts ziet verrassend

veel parallellen tussen haar eigen werk en dat van collega’s in de humane zorg die zich hardmaken voor preventie en een holistische benadering van klach- ten. “Zonder gezonde voeding geen ge- zond lichaam, om maar iets te noemen. Dat geldt voor mensen net zo goed als voor paarden. Het zou goed zĳn als we meer kennis uitwisselen en vaker samen optrekken.” Ook op andere terreinen ziet ze kansen voor kruisbestuiving. “Bĳ een kreupel paard kunnen we binnen een week lichamelĳk onderzoek, echo en röntgenfoto’s plannen. De eigenaar krĳgt dezelfde dag de uitslag. Zo nodig starten we direct met een behandeling. Als dit in de diergeneeskunde lukt, waarom dan niet in de humane zorg? Ik ben ervan overtuigd dat we ook daar processen efficiënter kunnen organise- ren en zo wachttĳden kunnen bekorten. Soms denk ik: laat mĳ eens een tĳdje in de zorg meelopen. Want er valt nog zo veel van elkaar te leren.”

<

Page 1 | Page 2 | Page 3 | Page 4 | Page 5 | Page 6 | Page 7 | Page 8 | Page 9 | Page 10 | Page 11 | Page 12 | Page 13 | Page 14 | Page 15 | Page 16 | Page 17 | Page 18 | Page 19 | Page 20 | Page 21 | Page 22 | Page 23 | Page 24 | Page 25 | Page 26 | Page 27 | Page 28 | Page 29 | Page 30 | Page 31 | Page 32 | Page 33 | Page 34 | Page 35 | Page 36 | Page 37 | Page 38 | Page 39 | Page 40 | Page 41 | Page 42 | Page 43 | Page 44 | Page 45 | Page 46 | Page 47 | Page 48 | Page 49 | Page 50 | Page 51 | Page 52 | Page 53 | Page 54 | Page 55 | Page 56 | Page 57 | Page 58 | Page 59 | Page 60 | Page 61 | Page 62 | Page 63 | Page 64 | Page 65 | Page 66 | Page 67 | Page 68 | Page 69 | Page 70 | Page 71 | Page 72 | Page 73 | Page 74 | Page 75 | Page 76 | Page 77 | Page 78 | Page 79 | Page 80 | Page 81 | Page 82 | Page 83 | Page 84 | Page 85 | Page 86 | Page 87 | Page 88 | Page 89 | Page 90 | Page 91 | Page 92

orderForm.title