Tekst en beeld: Wout de Bruijne
‘Het is mij om de actie te doen’
Na terugkeer uit Suriname volgde ik de opleiding tot chirurg in Heerlen. Daar- na kwam ik moeilijk aan werk, maar ik kon toch ervaring opdoen in het Catha- rina Ziekenhuis in Eindhoven. Ik kwam in die tijd ook in contact met het ICRC, het internationale comité van het Rode Kruis. Dat bracht mij in 1984 in Zuid- Oost-Azië. Daar werkte ik in een klein hospitaal in een vluchtelingenkamp in Thailand, aan de grens met Cambodja. We kregen slachtoffers binnen van de oorlog tussen de Vietnamezen en de Rode Khmer in Cambodja. Er waren veel te veel patiënten voor dat ziekenhuisje en voor het aantal beschikbare zorgpro- fessionals. Ik heb me er ruim een half jaar kapot gewerkt en kwam uitgeput thuis. Het avontuur leerde me voor mijn latere missies dat ik nooit langer dan drie maanden uitgezonden wil worden. Cambodja werd gevolgd door een
baan als chirurg in Winschoten. Eind 2006, na 19 jaar in Winschoten, vroeg ik mij af of ik zou doorgaan voor de gouden rollator of dat het weer eens tijd werd voor een nieuwe uitdaging. Ik liet uitrekenen of ik kon stoppen met wer- ken. Dat kon en in 2007 vertrok ik voor Artsen zonder Grenzen naar Sri Lanka. Voor het geld hoef je het niet te doen.
Ik heb het niet nodig, maar voor mensen die het er wel van moeten doen, is het geen vetpot. Ik ga voor het avontuur en de uitdaging, daar ben ik aan verslaafd. Het mooiste vind ik dat ik kan werken op plaatsen waar nooit iemand, zelfs geen verdwaalde backpacker, komt.
Ik hou ervan om ergens helemaal voor te gaan, zelfs als de situatie hopeloos lijkt, als jouw aanwezigheid niet meer is dan een druppel op een gloeiende plaat. Maar jij zult maar degene zijn die die druppel nodig heeft. Elke missie toont veel leed, maar de ene uitzending is zwaarder dan de andere. De eerste keer in Sri Lanka was een makkie vergeleken bij de tweede keer, twee jaar later. In 2007 had ons ziekenhuis 600 bedden voor evenzoveel patiënten, in 2009 waren er 2500 slachtoffers voor die- zelfde 600 bedden. Gewonden en zieken lagen door elkaar, op en onder bedden,
of niet ga, ik heb geen vast contract. Inmiddels ben ik veertien keer op missie geweest. Geestelijk en lichamelijk gaat het allemaal nog steeds goed, al gaat het recupereren minder snel dan op mijn dertigste. Op die leeftijd schudde je na een nachtje doorhalen een keer met je hoofd en ging je na twee koppen koffie weer verder. Om te herstellen heb je als zestigplusser wat langer nodig. Ik ben een ander dan de persoon die
ik rond mijn veertigste was. Ik bries en klaag niet meer, zoals ik toen weleens deed. Of dat door de missies komt weet ik niet, het zal er zeker aan hebben
‘Het avontuur leerde me dat
ik nooit langer dan drie maanden uitgezonden wil worden’
in gangpaden en alle mogelijke en on- mogelijke hoeken en gaten. Natuurlijk is het fijn om na zo’n klus
in Nederland terug te komen, terug in een schoon land waar je de taal spreekt, waar iedereen je begrijpt, waar je een harinkje kunt eten. Het is net een com- fortabel matras. Maar op den duur is het alsof je daarin steeds dieper wegzakt en dat werkt verstikkend. Dan moét ik weer weg. Ik solliciteer nooit, maar ze mogen me altijd bellen. Dan besluit ik of ik wel
bijgedragen en ze hebben mij absoluut verrijkt. Maar je wordt ook gewoon mil- der als je ouder wordt en meer ervaring hebt. Ik heb gaandeweg ontdekt dat ik het leuk vind om mijn kennis over te dragen aan anderen. Je ziet wanneer je jongere collega’s dezelfde fouten dreigen te maken die je zelf maakte en je kunt ze helpen dat te voorkomen. Ik deel mijn kennis graag met de lokale staf. Zij moeten het straks wel zonder jou kunnen, want jij bent daar uiteinde- lijk altijd om weer weg te gaan.
ArtsenAuto mei 2014
” 039
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
