de vrijheid krijgen zelf te bepalen welke zorg wel en welke niet wordt gecontracteerd. Dit zou er in theorie toe kunnen leiden dat het zorgaanbod in Leeuwarden wezenlijk verschilt van dat in Mid- delburg. Jorritsma ziet in deze verschillen juist voordelen. “Ik hoop dat de onderlinge verschillen tussen gemeenten heel groot worden. En niet omdat mensen dan meer of minder zorg aange- boden krijgen, maar omdat elke gemeente zijn eigen populatie kent met zijn eigen kenmerken. Je moet er toch niet aan denken dat in Almere exact dezelfde zorg wordt geboden als in Bus- sum? Hier in Almere is de gemiddelde leeftijd 37 jaar, waarbij 35 procent van de bevolking jonger is dan 23 jaar. Dus in Almere ligt de focus op jonge mensen in de jeugdzorg. Maar in een gemeente als Bussum is het aandeel ouderen aanmerkelijk hoger, dus zal daar de nadruk meer op ouderenzorg komen te liggen. De zorg wordt afgestemd op wat nodig is voor de mensen in de gemeente. Dat zal verschillend zijn en dat is maar goed ook. We zijn nu eenmaal niet allemaal gelijk, al wordt die suggestie nogal eens gewekt.”


Minder geld Jorritsma heeft vertrouwen in een succesvolle overgang naar een nieuw systeem. “Sommigen waarschuwen dat gemeenten makkelijk hun zorgtaken kunnen gaan verwaarlozen, maar persoonlijk denk ik dat gemeenten onder stren- ger toezicht staan van eigen inwoners dan in de huidige situatie waarbij het Rijk via de bureaucra- tische kokers en de Inspectie de kwaliteit moet bewaken. Professionele kwaliteit staat niet ter discussie, de BIG geldt gewoon. Maar we gaan nu wél scherpere doelstellingen formuleren. Dus in concrete termen: we willen een x-aantal minder problemen in gezinnen. Ik denk dat de burge- meester straks niet alleen verantwoordelijk is voor de criminaliteit in zijn gemeente, maar ook voor gezinnen waar het niet goed mee gaat.” Ambities genoeg, maar deze moeten dan wel


met minder financiële middelen gerealiseerd worden. “Dat is inderdaad lastig”, erkent Jorrits- ma. “Onze jeugd bijvoorbeeld behoort tot de meest gelukkige ter wereld en toch wordt in ons land aanmerkelijk meer gebruikgemaakt van jeugdzorg dan in andere landen. Dan gaat er toch ergens iets niet goed en kunnen we dus ook echt wel wat besparen. Hoe vroeger we in het zorgproces kunnen interveniëren, des te minder zware zorg er geleverd hoeft te worden.” Jorritsma denkt dat de transitie voor de zorg- professional veel interessants te bieden heeft.


‘Je moet er toch niet aan denken dat in Almere exact dezelfde zorg wordt geboden als in Bussum?’


“We gaan van een monocultuur naar een multi- disciplinaire cultuur waarin zorgprofessionals veel meer contact gaan krijgen met andere professionals. En het werk wordt ook uitdagen- der. Maar de zorgprofessional moet straks wel uit zijn stoel komen. Want één ding is helder, een professional kan niet achterover leunen. Er zal gevraagd worden: wat heb jij precies gedaan en welk probleem heb je precies opgelost? Want nie- mand kan gelukkig zijn met de huidige situatie waarin gezinnen soms tien jaar worden gehol- pen, zonder dat er enige progressie is geboekt.” Jorritsma heeft een duidelijk plaatje voor ogen:


“Mijn droom is dat mensen straks geholpen worden bij dat wat ze nodig hebben. Als mensen zichzelf kunnen redden, is dat het mooiste. En als ze geholpen moeten worden, dan alleen voor datgene wat ze zelf niet kunnen. Dat is goed voor de maatschappij, voor de beurs van de overheid, maar vooral voor de mensen zelf.”


< ArtsenAuto mei 2014 013


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92