Brothers in arms


17


volgens Laura: AVONTUURLIJK TEMPERAMENTVOL STRONTEIGENWIJS


Chris i Oproep


Brothers in arms en kameraden voor het leven? Meld je dan aan voor deze rubriek. Mail naar checkpoint@mpg.today o.v.v. BiA.


‘ Laura geeft me een schop onder mijn kont’


Chris Galli (37)


BOSNIË 2004–2005


FUNCTIE Postmedewerker


Chris: ‘Lautje is gewoon Lautje, mijn beste maatje. We delen alles. We hebben als gabbers keihard gefeest en boevenstreken uitgehaald; wij met z’n tweeën maakten altijd wel wat mee. Maar we hebben allebei ook donkere periodes gehad in de afgelopen zeventien jaar. Een belletje is dan genoeg, we staan altijd voor elkaar klaar. Iedereen heeft zo iemand nodig in zijn leven, los van zijn gezin. Iemand die altijd eerlijk tegen je durft te zijn. Dat is Laura voor mij. Ik vind het bijvoorbeeld lastig om


constant te blijven presteren in de burgermaatschappij. Ik heb veel last gehad van de overgang van het militaire leven naar het burgerleven: ik was net 17 toen ik bij Defensie ging – via het brugjaar aan het Baroniecollege in Breda – en 27 toen ik eruit ging. Ik ben daar volwassen geworden. Ik wist niet beter of je kunt onvoorwaardelijk vertrouwen op je team, maar dat werkt in het burgerleven toch anders en dat vind ik soms lastig. Als ik daar in blijf hangen, geeft Laura me een schop onder mijn kont door te zeggen: kijk wat je hebt, je bent gelukkig getrouwd, hebt kinderen, een mooi huisje. Dat helpt. Tijdens mijn missie in 2004 had ik een gouden baantje. Ik zat op de postkamer en kwam daardoor overal en nergens om post op te


halen en te brengen, ik had zelfs een chauffeur! In het weekend gingen we lekker stappen in Sarajevo. Toen ik terugkwam uit Bosnië en bij Laura op de legeringskamer kwam wonen, hebben we iedereen gewoon laten roddelen over onze ‘relatie’. Lekker belangrijk. Ik denk dat we juist zulke goede vrienden zijn doordat er nog nooit iets is voorgevallen. Ik ben heel blij dat het zo goed klikt tussen Laura en mijn vrouw. Mijn vrouw accepteert onze vriendschap volledig. Als het even wat minder gaat met mij, overleggen zij onderling. Wat ik het meest waardeer in Laura is haar oprechtheid en onvoorwaardelijke vriendschap. Buiten Defensie heb ik dat nooit meer zo teruggevonden.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76