12
Luitenant-kolonel Theo van der Zanden
Theo van der Zanden (57)
MISSIE LIBANON 1983 IRAK 2003 AFGHANI- STAN 2012
FUNCTIE Luitenant- kolonel Commandant geneeskundige compagnie
In de zorg had dit minimaal een jaar gekost
Toen de druk op de intensive care in ziekenhuizen in Noord-Brabant te groot werd, moest er iets gebeuren. Luitenant-kolonel Theo van der Zanden schoeide op militaire leest het veelgeprezen Landelijk Coördinatiecentrum Patiënten Spreiding (LCPS), samen met zijn collega, luitenant-kolonel Jürgen Muntenaar.
Wat is er zo bijzonder aan het LCPS? ‘De structuur die wij hebben opgezet, lijkt op die van een brigadehoofd- kwartier in een missiegebied. Op onze eerste dag in het Erasmus MC in Rotterdam hebben we een presentatie gehouden waarin we
hebben uitgelegd hoe een gevecht in Afghanistan werd gecoördineerd. Het was voldoende om het team te overtuigen van de voordelen van onze werkwijze. Samen met een ploeg coassistenten in opleiding en enkele specialisten van het Erasmus MC hebben we dit centrum vervolgens kunnen opzetten.’
Waarom konden de ziekenhuizen dit niet zelf? ‘Die hadden niet de ervaring die wij meebrachten en zijn over het algemeen alleen gericht op de zorg in hun eigen ziekenhuis. Ook als het ging om apparatuur en beschermings- middelen was er geen landelijke coördinatie. Bij het opzetten van zo’n coördinatiecentrum heb ik me soms best wel verwonderd. Hoewel er een groot probleem was in Noord- Brabant, was er in het noorden soms nog weinig sense of urgency. Uiteindelijk hebben we iets in enkele dagen voor elkaar gekregen wat normaal gesproken minimaal een jaar had gekost in de zorg.’
U heeft ook de nodige militaire terminologie geïntroduceerd ‘Ha, dat klopt! Ik had het er bijvoor- beeld over dat we aan het einde van de week fully operational capable moesten zijn. Eerst kijken ze je raar aan, maar toen er halverwege de
week een nieuwe medewerker werd geconfronteerd met deze term, riep iedereen ‘weet je dat dan niet?’. Ook van een ‘battle captain’ kijken ze niet vreemd meer op. Dat is de militair die leiding geeft aan het team dat alle zorgregio’s en ziekenhuizen, patiënten, ambulances en traumaheli’s inzet.’
Hoe kijkt u terug op uw inzet? Ik heb in Rotterdam drie intensieve weken doorgemaakt en het was voor mij een emotioneel moment om het Erasmus MC vaarwel te zeggen. Elke missie gaat in je systeem zitten. Ik was in Libanon, in Irak, in Afghanistan. Maar deze zal ik nooit vergeten: de mensen waarmee ik gewerkt heb, zitten in mijn hart.’
‘ Er was in het noorden soms nog weinig sense of urgency’
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76
