T
ZOMERSPECIAL
Tessa keek uit over de glooiende heuvels van Toscane en slaakte een diepe zucht. Het was haar eerste zomer zonder Jasper en hoewel ze er nog niet helemaal aan gewend was, probeerde ze te genieten van haar vakantie op de prachtige Italiaanse camping. Ze zag haar kinderen, Tom en Sara, spelen met een groepje andere kinderen en glimlachte tevreden. Het was fijn om hen zo vrolijk te zien. Ze had geprobeerd om deze vakantie extra speciaal te maken voor hen. Het was dan wel geen luxeresort, maar het uitzicht en de heerlijke Italiaanse gerechten van het campingrestaurant maakten het meer dan goed. Ze smulden van de ‘fettunta’ – bruschette uit de streek – met tomaat en basilicum, de steenovenpizza’s, de lasagne en de tiramisu die er geserveerd werden. Op een ochtend, de kinderen waren al bij de animatie, zat
Tessa aan een tafeltje op het terras, terwijl ze genoot van haar ‘cornetto’ – een croissant-meets-koffiebroodje, nu al haar lievelings – en eerste cappuccino van de dag. Toen zag ze een knappe man aan het tafeltje naast haar zitten. Hij leek iets ouder dan zij en was een tikkie te goed gekleed voor de camping, maar hij had een vriendelijke blik. ‘Buongiorno,’ zei hij met een diepe stem en brede glimlach.
Hij zag er ineens een stuk jonger uit. Chocoladebruine ogen met een twinkeling, een volle mond met melkwitte tanden, een olijfbruine huid, recent gekust door de zon. ‘Buona giornata,’ antwoordde Tessa. Ze had haar Italiaans een beetje opgefrist voor deze vakantie en ze vond het leuk om het te gebruiken. ‘Komt u ook elke ochtend hier ontbijten?’ vroeg hij, althans dat dacht ze. Ze knikte blozend. Rode wangen, really? ‘Ja, eh, al het eten hier is zo lekker,’ stamelde ze. De man lachte. ‘Dat is waar,’ zei hij. ‘Maar het uitzicht is nog beter.’ Tessa keek over de balustrade en zag de ochtendzon boven de heuvels. Het uitzicht was inderdaad betoverend. En – veel belangrijker – hij bleek haar gebroken Italiaans te verstaan. ‘Mi chiamo Lorenzo,’ stelde hij zich voor. Mooie naam.
Nadat ook zij zich had voorgesteld, waren ze niet meer te houden. Ze bleven maar praten. Over de fantastische Italiaanse gewoonte van ontbijten met zoete hapjes, over de geweldige pizza’s (met het knapperigste deeg, en toch precies zacht genoeg), over het allerlekkerste schepijs en welke zij het liefst at (stracciatella, ook zijn favoriet). Voor ze het wist, was het tijd voor Tessa om terug te gaan naar haar caravan, waar de kinderen op haar wachtten om samen een dagje naar het strand te gaan. Ze zocht Lorenzo op Facebook op en met trillende handen stuurde ze hem een vriendschapsverzoek.
Hij accepteerde haar, binnen een halfuur! Wat had ze te verliezen? Met bonzend hart stuurde ze een berichtje om hem te bedanken voor het gezellige gesprek die ochtend. Meteen antwoord: Lorenzo wilde juist háár bedanken! Vanaf dat moment kwamen ze elkaar overal tegen: bij het
zwembad, bij de animatie, waar hun kinderen samen de grootste lol bleken te hebben. In het campingwinkeltje raakten hun handen elkaar bij het fruit. Lorenzo knipogend: ‘Pak jij die laatste melone?’ Hij lachte er ondeugend bij. Ze viel zowat flauw tussen de perziken. Al wandelend tussen de schaduwrijke bomen raakten ze niet uitgepraat. Hij vertelde dat ook hij alleen op vakantie was. Hij was een jaar ervoor gescheiden en ging een week met zijn 9-jarige zoon Martino naar deze camping, waar hij voor de eerste keer kwam. Andere jaren gingen ze met de hele familie naar een mooi landhuis in de buurt, dat was verleden tijd. Daarbij vond hij dit veel gezelliger voor Martino. En voor hemzelf, voegde hij er lachend aan toe. Hij woonde in Rome en was net als zij dol op lekker eten en goede wijn. Tessa kon nergens anders meer aan denken. Wat een man.
Lorenzo was grappig, liefdevol, charmant. Het voelde als een verademing na Jasper, die de laatste jaren weinig enthousiasme kon opbrengen voor wat dan ook. Hij was hoe langer hoe meer opgeslokt geweest door z’n werk en had nooit meer zin om leuke dingen te doen. Het was jaren geleden dat ze samen een hapje waren gaan eten. Vond hij niet nodig. Maar dan Lorenzo! Hij was zo ondernemend, gaf haar het gevoel dat de wereld voor hen openlag. En tegelijkertijd voelde het veilig en relaxed om bij hem te zijn. Wat had ze dit gemist. Martino was al net zo vrolijk als z’n vader en hij kon het
prima vinden met Tom en Sara. Het aardige meisje van de animatie wilde wel een avond op alle drie de kinderen passen, zodat zij samen konden gaan eten. Tessa trok wanhopig het enige jurkje aan dat ze bij zich had en maakte haar lippen kersenrood. ‘Bellissima donna!’ riep Lorenzo. Ze ontspande. Tijdens het uiterst romantische diner onder de sterrenhemel gaf Lorenzo haar ineens een cadeautje. Een zilveren kettinkje met een rood pepertje eraan. Ze kreeg het er nog warmer van. Wat betekende dit?
lezen hoe het verder gaat? tap hier voor het hele verhaal.
Tekst Yara Schotsman
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117
