ZATERDAG 10 JULI 2010
media klokje’
kent. Willem Lust, journalist from the Netherlands,staat die bij de persconferentie vanBarackObama of Hillary Clintondan niet helemaal achteraan?“Ja,dat wel”, zegt Lust daarover.“In het Amerikaanse spel speeljegeen enkele rol.” Maar hij en Miedema makenophun eigen manier televisie. In Amerika staat eenverslaggever
in beeld, cameraophet statief,de verslaggever vertelteen verhaal en praat met de nieuwslezerindestu- dio.“Hetzijn allemaal pratende hoofden. Erwordt niet gemonteerd, nauwelijks gevarieerd,” zegt Miede- ma. Lust,gezegend met eenportie gortdrogehumor, weet altijd welde aandacht te trekkenals hijeen eve- nement bezoektwaar eengouver- neurofsenatorrondloopt.Dat deed hij in de aanloop naar de presi- dentsverkiezingenmet de ope- ningsknaller:“Hoegaatuuwbeleid tenopzichtevan Nederland veran- deren?”Hij kreegerdelachersmee op zijnhand. En sprak bijna alle kandidaten, op Obama na; die gaf aan buitenlandse media nooit een interview.
heelgebruikelijk.“Meneer de presi- dent,magikudehandschudden?”, riep ze Bill Clinton toe. Diehad net gehoorddat zijn vrouwHillary de voorverkiezinginIowahadverloren vanObama, maar draaide zichom engafMiedemaeenhand.Miedema lietondertussendecameradraaien. Daarnaast filmenLust en Miede-
E
ma iedereen die wilpraten, dus vooralookdemensenvande straat, de gemiddelde Amerikanen. “Die zijn altijdgoed,opdehoogteenze denken over dingenna. In Chicago gavenweeens een dollaraan een zwerver die vervolgens Obama en Hillary prachtiganalyseerde.” Vanaldie belevenissen kiestLust
de presidentsverkiezingenvan 2008 als het hoogtepunt vanzijn tijdinAmerikatotnutoe.“Demeest intensieveanderhalf jaar ooit,” zegt hij terwijl hij door het fotoalbum bladert. Miedema vond iets anders indrukwekkender. “Het is niet met elkaartevergelijken,” waarschuwt ze,“Haïti wasvoor mij het schok- kendst.” Lust en Miedema wareninjanuari
in Washington DC aan het filmen, het vroor er.Miedema: “Ineens moestenwenaar Haïti. Vandaar dat Willem vanuit eenbloedheet en chaotischHaïti in keuriggestreken overhemdenoptelevisie verscheen. Normaal neemjedie niet mee naar zo’n gebied,maar hij had niets an- ders.” Miedema wasnooit eerder in een
rampgebied,had ook nooit bedacht dat het zomaar zou gebeuren. “En ineens stondiker. Hetwas daar zó erg, ik hoefdemaar éénkeer met de cameratezwaaien en ik had al een
nals hetLust niet lukte,waser altijdnog Miedema. Een vrouwmet een cameraisniet
‘DatMerelis omgeschoold ommeetegaan, neemikmeein degesprekken’
verhaal.”Zekreeg pas achteraf het besefhoe erghet er werkelijk was. “De stress,het gevaar,dat hebikme helemaal niet gerealiseerdtoen we daarwaren.”Lust ervoer dat al eer- der;hij versloegtweeGolfoorlogen enwasals journalist in onder ande- re Bosnië en Libanon. Hij zegt dat die ervaringenaltijdopdezelfde manier ‘binnenkomen’. “Alsjeer bent,werk je.Dan komjethuis en besefjepas waterisgebeurd. Alsof je al die tijdineen lawaaiige ruimte stond en hetwordt opeens stil.” In januari eindigtmogelijkhet
werk voor Lust en MiedemainAme- rika. Momenteelonderhandelt Lust namens het stel –Miedema werkt freelanceenLust in vastedienst – met Nova-hoofdredacteurCarel Kuyl.“DatMerelisomgeschooldom mee naarAmerika te gaan, neemik mee in de onderhandelingen.” Ver- der wilhij niets zeggen over de toe- komst of de inhoud vandeonder- handelingen. “Wehebben weleen lijstje ge- maakt met onze wensen, maar ik wil het ons niet lastigermaken dan het is.Daarnaast wisten we altijdal datwehier nietvoor eeuwigkonden blijven. We hebben niet gezegd dat wehier nooitmeerweg willen.Maar samen zijn we een tikkend klokje. Wehebben noggrote ambities.”
doodvan JanBlokker en slechts één advertentie de doodvan Gijs Stappershoef.Ookin de rest van de mediaginghet voornamelijk over Blokker(1927-2010),terwijl er voor Stappershoef (1920-2010) nauwelijks een regeltje over- bleef. Dat is niet terecht. Voor mij persoonlijk zijn Blok-
O
kerenStapperhoefnauwmet el- kaar verbonden. Toen ik bijna veertigjaar geleden ging stude- renaan de School voor de Jour- nalistiek in Utrecht,werd Stap- pershoef éénvan mijn docenten. Eengrotenaamin televisieland, die de showshad geregisseerd vanTomManders enRudi Car- rell. Als televisiedirecteurbij de Varawashij bovendien eenvan de bedenkersgeweest vanhet roemruchtigeprogrammaZo is hettoevallig ooknog ’s eenkeer, waaraan overigens ook JanBlok- kerzoumeewerken. Toen de Va- ra na heftige reacties op Zo is het niet standvastigbleek, stapte Stappershoef op.Nadienwerd hijeen soortmedialeraar–een goeroe, zou je bijna zeggen–die SonjaBarend, EllenBlazer,Bob Rooyens en JopPannekoek tot zijnleerlingen konrekenen. Stappershoef, eenverlaat kind
vandejaren zestig,waseen vre- selijk enthousiasteman, vanwie ik veel hebgeleerd.Hetbehoorde totdeopleidingdat ik ergens sta- ge zou lopen, en gezienmijn anarchistische inslagbesliste
pdeoverlijdenspagina vande Volkskrant be- treurdendonderdag acht advertenties de
Stappershoef en Blokker
Stappershoef dat deVPROmijn stageplaats zou zijn.Enwie trof ik daar? JanBlokker. Ookhijwasaleen grotenaam.
Hij behoorde totdemakersvan HetGat vanNederland,endat wareninmijn ogen giganten die de nogverzuildeNederlandsesa- menlevingzouden openbreken. Blokkerwerdmijn mentor,maar al snelwerdduidelijk dat Janniet op dehemtoegewezen stagiaire zat tewachten. Daar had hij hele- maal geen tijd voor.Hijwerkte dagennacht en als hij nietwerk- te,hinghij rondin de Jonge Haan, eenetablissement van mensen‘uit het vak’,waar hij erg
Helaas is hijaanPrem Radhakishunniet meer toegekomen
op afgaf, maarwaar hij deson- dankssteeds naar terugkeerde. Omeen langverhaalkorttema- ken: vanBlokker hebikprak- tischniets geleerd. In deomgang washijwelaimabel,maar niet altijdmoedig en rechtdoor zee, wathemlater als adjunct-hoofd- redacteur bij de Volkskrant ook moet zijnopgebroken. In diepstewezenwashij eenlo-
nelywolf,maar die karaktertrek maaktehemweltot de ideale co- lumnist.Zokon hij iedereenuit- lachen. Decennia langbepaalde zijnchagrijn het gezicht vande Volkskrant enwashet een ver- ademingwanneerhij de spot
dreefmet de halfzachte lulkoek, die in zijneigen krantbreedwerd uitgemeten. Ik hebaltijdhet vermoeden ge-
had dat de dood vanTheo van Gogh,met wiehij goed konop- schieten,hemmeerheeft aange- grependan hij wildetoegeven. Zoals alleoudemannen hadhij de neigingvol tehouden dat er eigenlijk niets nieuwsscheenon- derdeHollandse zon, maar ei- genlijkwasdat eenmaskering vanhet feitdat hij het helemulti- culturele debathad gemist.Kort voor de moordhad hij Theo van Gogh en Ayaan Hirsi Ali nogom- schreven als twee stoutekinde- renophet schoolplein. Deoverstap naarNRCNext
heeft Blokkergeen goed gedaan. Ineenswerd hij nauwelijks meer gelezen doordedoelgroep,die hij zoveelleesplezier hadbe- zorgd.Een enkele keerwashij scherp,meestal ging hij tekeer tegende usualsuspects Joost Zwagerman,Leon deWinter, Paul Cliteurennogwatnamen die totzijn vasterijtjehoorden. In zijn laatstecolumnswashij
helemaal de bozebuurmange- worden.Hetwas op 21 mei dat hij zijn rijtjenog eens opsomde, als- of hijnog één laatste maal wilde latenwetenhoezeerhij op ze neerkeek. ‘Heb ik zenueven alle- maal gehad of op z’n minst ge- noemd?Devolgende keer zullen wetrouwens de Surinaamse schreeuwlelijkPremRadhaki- shun behandelen,’ schreefhij. Aandat laatsteisBlokker helaas niet meer toegekomen.
PS9
daarom De zomerdoormetzomerschema
WelkekeuzesmaaktHetParoolen waarom?Daarom.Ineenwekelijks verslagvandewerkvloerlichten medewerkershunwerkwijzetoe. Vandaag:waaromeenzomersche- ma?HoofdredacteurBarbaravan Beukeringaanhetwoord.
Debesteinuwvak
NationalPublicRadio,NPR: “DeAmerikaansepubliekeradiozen- derszijn origineel,creatief,dwars, scherpenhumoristisch.”
Deslechtste inuwvak
Amerikaanstv-nieuws: “Amerikaanstv-nieuwsis tochvooral eeneindelozestroomtalkingheads, eneenstortvloedvanclichésenop- pervlakkigheden.”
VanBeukeringdraagtverschillende redenenaanvoorhetfeitdatdekrant vanaf12julitotenmet22augustus ietsdunnerisdannormaal.“Adver- teerdersgaan’szomersmassaalop vakantie,dat wilzeggendatdein- komstenomlaaggaan.Omdat te compenseren,moetenookdeuitga- venomlaagendaarommakenwe minderpagina’s,”zegtze. Daarnaastiskomkommertijdvolgens VanBeukeringgeenfabeltje. “Inde zomergebeurt er nietzoveel.Hetis politiek recesenookopanderevlak- kenligthetlandgoeddeels stil. Als er zoweiniggebeurt,ishetmoeilijkom eennetzodikkekranttemaken.” Nogeenredenwaaromhetmoeilijk zouzijnom’szomersevenveelpagi- na’stemaken:eengrootdeelvande redacteurenisopvakantie.“Maarals er ’szomersnetzoveelzougebeuren enwenietdoorminderinkomsten
minofmeergedwongenzoudenwor- denomminderpagina’s temaken, zoudenweer allesaandoenomeen netzodikkekranttemaken.” Hetaantalpagina’swaarmeede krantendePSdagelijksachteruit gaanverschiltperdag,maarhetge- heelblijftovereind.“Wezijnonsbe- wustvanhetfeitdaterlezers zijndie juistmeertijdhebbenomte lezen, duswedoener allesaaneenspan-
‘Nogsteedsveel te lezenenwatgebeurt, staat indekrant’
VanBeukering
nendeeninteressante kranttema- ken. Er isnogsteedsveel te lezenen natuurlijkstaat alleswatgebeurt in dekrant.Daarnaasthebbenweruim- tevooreenaantalbijzonderezomer- series.Zostartmaandageenserie waarinonzestadsdeelschrijverseen weekeenfeuilletonschrijven.Dever- halenmogenfictiezijn,maarmoeten zichwel inhetstadsdeel afspelen waardeauteurwoont.” Integenstellingtotdeweekendbijla-
FOTOFLORISLOK
gevansommigeanderedagbladen, kentPSvandeWeekgeenzomerstop. “Juist ’szomersiszo’n bijlagepret- tig,”vindtVanBeukering. Hoezedekrantmetmindernieuws tochboeiendhoudt?“Kwestievan creativiteit.Weblijvenonsbestdoen omelkedageenspannendekrantte maken,tebeginnenbijdevoorpagi- na.”
BREGJELAMPE
MaxPam
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136