Dewijkagent(buurtregisseur) geeftbekeuringenentreedtop tegenhangjongeren,maarpraatook metJeugdzorgenwoningcorporaties. MickelleHaesttekentdeervaringen opvaneenvrouwelijkebuurtregisseur ineengekleurdewijk.
PSvdW29 10 juli 2010
MICKELLE HAEST Hulp
thee in piramidezakjes,Becel.Somszitten er dingeninhetpakket die zenooiteerder zagen. Laatsthaddenze eentotaal onbe- kendevrucht.Gergingerdehelebuurtmee rond,want deze flat is ééngrotemulticultu- rele samenleving. Uiteindelijk wist eenCo- lombiaantevertellen dat hetomsterfruit ging. Yvonneprobeerde dat dingnog te schillen,maardat gingslechtmetal die hoeken. Ze krijgensowieso veel groente vande Voedselbank.Geristwintigkilo afgevallen, omdat hijnietmeernaar de snackbar kan. “Eigenlijk zijnwerijk,” zegtGer.“Wekun- nennatuurlijk niks kopen,maarwehebben etengenoeg.” Destervendekat komteraangelopen.We krijgeneen kopje.“Misschien gaat hij toch nietdood,” zegt Yvonne. Misschien is het voedselbankpoffertjevanvanochtendge- woonevenverkeerd gevallen. ■
Er zit eenmanopdestoep.Hij is bezig met eenvork eenpak karnemelk open te maken. Ik aanschouwhet tafereel, het gepriegelduurt een tijdje.Het leven staat op het gezicht vandeman, zijn baardisongewassen, zijn schouders hangennaar voren. Ik kendezemannog niet.Hij heeft ietswegvan eenzwerver. Metdiekwalificatie ben ik voorzichtig. Ooit trof ik eenman dood aan op straat. Hij lageraleen paaruur, hij gingopin het straatbeeld.‘Eenzwerver die onwel gewordenwas,’schrevenwein de op- sporingsadvertentie. Toen de familie kwam,bleek hijeen zakenman te zijn. Eenzwerver hadzijn jas voor die van hemverwisseld. Mijn vooringenomen- heid ben ik vanaf die dagkwijt. “Smakelijk,” zegikomcontact te ma- ken.Hetiselfuur’sochtends.Als ik op- kijkvan mijn horloge,lijkt het alsof er eenlontjeisaangestoken, demanont- ploft.Dekarnemelk schuimt over zijn ruwelippen.Ojee, een badtrip,denk ik. “Zal ik die vork eens in je keel ram- men?” Hij kijktmedreigend aan. Mis- schien is het toch een psychose. Duide- lijkisdat demanvanhet padjeis.De vork steekt hij als eengevaarlijkwapen vooruit.“Dat lijktmegeen goed idee,” zegikrustig,terwijlikvoor mijn eigen veiligheid achter een kleinmuurtjestap. Elkebarrièreisnuhandig. Ikmaaksnel eeninschatting, zijnli- chaamismager. Eenwapenstok, pe- perspray of pistool is niet nodig. Ik kan hemhebben. “Laatmemet rust!” schreeuwt hij. “Ik kanhier niet eens rus- tigzitten zonder door de politiewegge- stuurdteworden.” “Wat is er aan de hand?” vraagik.Dan richthij zijn blik op iets anders,wild kijktomzichheen. “Jij ookenjij ook.” Metzijn vork maakt hij steekbewegin- gennaarmensenopstraat,terwijlhij
blijft razen:“Hoer.Teef. Klootzak.” Naeen tijdje roep ik: “Ik vindhetnuwel genoeg.Uwordt aangehouden voor be- dreigingenbelediging.”Direct stopt hij met schreeuwen, kennelijk komtdeze informatie binnen.“Wie ben jij danom meaan tehouden?” Hij schreeuwtniet langer, zijnvork klemt hij iets vaster, dan loopt hijweg. In de politieauto zit je steevast met zijn tweeën, alsbuurtregisseurben je altijd alleen. Viamijn portofoon vraagikom hulpbij aanhouding.Hetisniet slimom als eendwaas in mijn eentjeachterde manaan te rennen. Straks ligikmet hemte rollenbollen over straat. Rustigloop ik achterhemaan. Intussen houd ik mijn collega’s op de hoogte. Er komeneenpolitieauto en tweebuurtcol- lega’s ophunsnorfiets de hoek om. Bij het zienvan deze overmacht laat de manzijn vork vallen, het metaalklettert op de grond. Hijwordt aangehouden, en overgebrachtnaar het bureau. Demanmet vork blijktgeen vastewoon-
‘Zal ik dievork eensinjekeel rammen?’
of verblijfplaats te hebben.Dagelijks trekt hijinAmsterdamvanopvangnaar opvang. Er komteenforensischpsychia- tervan deGGDomdemante beoorde- len. “Hij heeft structuur nodig, hij moet dagelijks zijnmedicijnennemen,”zegt hij.Als dat niet gebeurt, kandeman van nul naar honderd schieten in anderhal- ve seconde.Erwordt een vasteplek in een huisvoor onbehuisdemannengere- geld,omtoekomstigeuitbarstingente voorkomen.
de wijkagent
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136