ZATERDAG 10 JULI 2010
reizen 39
SchoolkindereninHuaHin.Erzijngenoegplekkenindezekustplaatswaarje vrijwelgeentoeristentegenkomt.
schat Nong. Hetstraatbeeld geeft hem gelijk. Overal blonde koppen en braveechtparen. “I’m tooold to be cold,” zei een
Noorse dame in mijn hotel.Zefor- muleerdeperfect waarom dit deel vanThailand in de winter zo aan- trekkelijkis: het is er overdagzel- den onder de dertiggraden, en ’s nachts altijdboven de twintig. Een stimulerend klimaatvoor lou-
terrelaxte activiteiten. De ochtend is ideaal om eeneind over het strand te lopen. Hoewel, strand: als het vloed wordt,klotst de zee op sommigeplekken tegendetuinmu- renvan de hotelsenblijft er geen reepje zandover. Schoenenmaar thuislaten dus. Stel uzelfferm een doel in de verteenneem pasdáár eeniced coffee. En dan teruglopen en eenkeuze
maken:wordt het eenvoetmassage, een manicure, een Thaise massage, een kruidenmassage?Indeloop
vandedag verschijnen overal mo- bielemassagesalons op het strand: uitklapbarehouten bedden, met lekkerematrasjes ondereen zonne- scherm. Opgrotegelebordenstaandeaan-
gebodendiensten vermeld, met de prijzen. De ondernemers,meestal vrouwen, vragen allemaaldezelfde bedragen, dusdaarover geen ge- doe. Voor eenpaar euro word je een uurlanggekneed. Nageltjesweer geknipt en gelakt,eeltwegge- schuurd, schoudersontspannen. Heerlijk. Oké, de ene ‘professional’kneedt
beter dan de andere –jevraagtje weleens af:wat is deze man of vrouwnoutoch aan het doeninm’n nek?–maar metnamedewatoude- re,tanigevrouwennemenje spieren onbarmhartigtegrazen. Een Thaise massageondergajeniet altijdge- heelenalvoor de lol.Soms is de drukevenwat minder, als de juf- frouwalmasserendeensms’jemoet beantwoorden. Ook in Thailand is het 2010. De restaurants aan de Naresdami
Roadzijndagennachtaanhetpoot- jebaden. Ze staan op hoge houten paleninzee, zodatdeklantener kunnen lunchen of dinerenmet uit- zicht en een verkoelend briesje. Het eneetablissementiswatpretentieu- zer dan het andere, maar per saldo zit je hier altijdlekker te eten en te drinken en komjevrolijkvan tafel. Zeeronverstandigominzo’n
taboevlakbijhetpaleis.
stemmingmeteen te gaan winke- len,maar je moetwel: het aanbod is te verleidelijk.Enjekunt altijd zeg- gendat het om cadeautjes voor de kinderen en de buren gaat.Prachti- ge sjaals,pashmina’svanwolenzij- de,geborduurdetissuedooshoezen, de nieuwstezonne-enleesbrillen en oneindige reeksen ‘echte’ merk- kleding, tassen en horloges. Weet weldat de douane op Schiphol
vooral op dienepmerkspullen let! Niet toeristisch is de overdekte
Chatchaimarkt,waar de mensenuit HuaHin hun vlees,groente, krui- den, specerijenenpotten en pan- nen kopen. Eenfascinerendewe- reld volpenetrantegeuren, gebak- kenkikkersengedroogdekippen- koppen. Ze houden veel tere Euro- pese zieltjesmet gemakop afstand. Ook wanneerjedaarna de drukke
Phetkasem Road oversteekt en de kleine weggetjes neemtrichting zee, komjevrijwelgeen toerist te- gen. De mensenkoken eenpotjeop straat,voor hun eenkamerwoning, oudevrouwtjes zitten fanatiek te kaarten, kinderen lezeneen boekje of trekkendekat aan zijn staart.
M
aar waarom heetHua Hin noueenvissersdorp?Bij het centrum is geen enkel ha-
ventjeofvisafslagtebekennen. Tuf met de tuktuk eenpaar kilometer naar het zuiden, totwaar eenflinke rots in zeesteekt.Daarachter hou- denalle vissersbootjes zichtegen- woordigschuil. Een sprookje van kleuren en bedrijvigheid. Vroegerwaren de vissers welvlak
bijhet centrum te vinden, maar ze moesten verkassen om het konink- lijk paleis niet te storenmetgeluids- of geuroverlast.Indezone vóór het paleis magook niet meerworden gevarenofgevist.Demensen lijken het niet ergtevindenendragenhun koningBhumibol op handen. De rotspunt die de vissers nu be-
schermingbiedt, wordt Monkey Mountaingenoemd, en als je om- hoogrijdt,ismeteenduidelijkwaar- om. Hetwemeltervan de brutale apen. Ze profiteren vanhet voedsel dat de bezoekersachterlaten voor de monniken vandeboeddhisti- sche tempel op de top. Ze worden ookwel rechtstreeks gevoerd. Niet totiedersgenoegen.
Sommige barsenrestaurants zijn volledigomheind met gaas,omde ongenode gasten buiten tehouden. Metdetuktukbenjevoor 150bath,
of ruim drie euro,zoweer terugin het centrum. Er blijft geld genoeg over om eens bij eenkleermaker binnen te stappen. Je ontkomt er haast niet aan, zo doendemannen hun best om je hun zaak in te pra- ten. Geef je weerstandop, want niets
zit lekkerderdan eenopmaat ge- maaktebroek of jurk. Binnen éénof twee dagenben je een paar tientjes armer,maar eenpaar prachtige kle- dingstukkenrijker.Van mooi lin- nen, katoen of zijde, ofmengingen. Thaise mensen houden vancor-
rectekleding. Metteblotebenen of armen komjegeen monument bin- nen.Eninjebikinitopje over straat
toerismemarginaal. Gogoclubs zijn er niet,maar wie eenvakantievrien- dinnetjezoekt, kanindiverse ‘ge- wone’ barsterecht.Demeisjesstra- lendevoorbijwandelende porte- monneesvrolijktegemoet.
rustigkunt zittenvoor gewoon een drankje.Hoewel, naastmebestelt een Nederlandseoma giechelend een‘Sex-on-the-beach’vandecock- tailkaart. Er heersteen licht broeierige sfeer,
S
de meeste toeristen zijntochook weleen beetje nieuwsgierig. Maar de vaakweinigaantrekkelijkeEuro- pese mannen die voorbijlopenmet een Thaismeisje aan hun hand, moeten eenhuid zo dik als een oli- fant hebben, zo minachtend wordt erdoorveelmede-Europeanennaar ze gekeken. ‘Nogirlie bar’ of niet,oma heeft
Sommige cafés vermelden dat ze een ‘no girlie bar’ zijn
lopen, zoalsikeen jongeblonde vrouwzag doen,past hier gewoon niet.Niemandzal er hardopiets van zeggen, maar het hoortniet in deze boeddhistischewereld. En het sekstoerismedan?Desek- suele cultuur in Thailandisinge- wikkeld. Seks kopen is legaal, seks verkopen officieelniet.‘De hypocri- sie tentop,’ schrijft eeninwonervan Bangkok in eenplaatselijke krant over dit onderwerp.InHua Hinis door–opnieuw–deaanwezigheid vanhet koninklijk paleis het seks-
noggeen slokkunnen nemen van haar cocktail of daar schuift een kleine dame vanmisschien zeven jaar aan. Ze verkoopt armbandjes, gemaakt vanbloemen, en is niet vanplan de tafel zonder verkoop- succesteverlaten. Wateen geraffi- neerd grietje. Ze vlijtzichtegen de vrouwaan, hoofdjescheef, toont de armbandjes enomasmelt. Opamoet zijn portemonnee trek-
ken, wathij met eenstrakkeblik doet.Hij houdthier helemaal niet van. Hetmeisje huppelt na de suc- cesvolletransactie naar het par- keerterreintjeaan de overkant van de barenverdwijnt in de schaduw, waar haar vader (?) zit. Hetishalf elf’savonds,moet ze
morgenniet naar school?Jevraagt je af welkeonschuldige zaken ze la- terinhaar levennog zal verkopen.
www.huahinadventuretour.com
ommige barsvermelden dui- delijkopbordjes dat ze een‘no girlie bar’ zijn, dat je daardus
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92 |
Page 93 |
Page 94 |
Page 95 |
Page 96 |
Page 97 |
Page 98 |
Page 99 |
Page 100 |
Page 101 |
Page 102 |
Page 103 |
Page 104 |
Page 105 |
Page 106 |
Page 107 |
Page 108 |
Page 109 |
Page 110 |
Page 111 |
Page 112 |
Page 113 |
Page 114 |
Page 115 |
Page 116 |
Page 117 |
Page 118 |
Page 119 |
Page 120 |
Page 121 |
Page 122 |
Page 123 |
Page 124 |
Page 125 |
Page 126 |
Page 127 |
Page 128 |
Page 129 |
Page 130 |
Page 131 |
Page 132 |
Page 133 |
Page 134 |
Page 135 |
Page 136