Tekst: Frank van Kolfschooten Beeld: De Beeldredaktie/Robert Vos


Favoriete pil 073


Consultatiebureau-arts Hannah van den Ende


“De memoires van de Joodse gynaecoloog Mauritz Muller zijn mij heel dierbaar gewor- den tijdens het schrijven van mijn proef- schrift”, zegt consultatiebureau-arts Hannah van den Ende, die deels in Israël woont met haar gezin. “In Aan de poort van het leven raakt hij met prachtige anekdotes op een ontroe- rende manier de kern van het beroep van arts.” Muller (1884-1943) blikt met veel couleur


locale terug op zijn leven als stadsdokter in de decennia voor de Tweede Wereldoorlog. Hij werkte in het Utrechtse Diakonessenhuis (dat een paviljoen naar hem heeft vernoemd) en stond dag en nacht klaar voor zijn patiën- ten, tot hij in 1940 door hartproblemen moest stoppen. Zijn ‘geestelijke begrafenis’ noemt hij dat in het boek, omdat hij zo verknocht was aan zijn vak. “Volgens de toenmalige ethische stan-


daard moest een arts een mensenvriend zijn; altruïstisch, zorgzaam en op een vriendelijke manier paternalistisch”, zegt Van den Ende. “Muller ging daar ver in en zag het als zijn taak om de zorgen van zijn patiënt op zijn eigen schouders te nemen. Een arts moet het priesterschap van zijn beroep beheersen zodat patiënten alles aan hem durven toe te vertrouwen; hij moet allereerst trooster zijn, schrijft hij.” Dat klinkt vandaag de dag ouder- wets, realiseert Van den Ende zich, maar de essentie ervan geldt volgens haar nog steeds.


“Het bijzondere van arts-zijn is dat mensen je deelgenoot maken van hun emoties en angsten en dat je de kwaliteit moet bezitten om naast de patiënt te gaan staan en hem tot steun te zijn.” Dat gaat niet alleen op voor een arts die


met ernstige zieke patiënten te maken heeft, maar ook voor een consultatiebureau-arts, stelt Van den Ende. Omdat ze veel preventief werk doet en vooral gezonde kinderen ziet die zich goed ontwikkelen, komt het maar zelden voor dat ze ouders moet troosten. “Ik zie wel geregeld ongeruste of wanhopige jonge ouders, uitgeput door een huilbaby of


‘Met prachtige anekdotes raakt Muller de kern van het beroep van arts’


peuterpuber waar ze geen raad mee weten. Mensen zijn erg kwetsbaar als het om hun kinderen gaat en hebben daarbij meer em- pathie en zorg nodig dan wanneer het alleen henzelf betreft”, zegt Van den Ende, die zelf in verwachting is van haar tweede kind. “Het geeft mij een heel goed gevoel als ik ouders na mijn adviezen met hernieuwd vertrou- wen de spreekkamer zie verlaten. Op zulke momenten voel ik me echt een dokter in de traditie van Muller.”


Hannah van den Ende (Naaldwijk, 1983) is consul- tatiebureau-arts bij CJG Rijn- mond en auteur van Vergeet niet dat je arts bent. Joodse artsen in Nederland 1940- 1945 (proefschrift). Haar favo- riete pil: Aan de poort van het leven. Herinneringen van een vrouwenarts van de Utrechtse gynaecoloog Mauritz Muller.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92  |  Page 93  |  Page 94  |  Page 95  |  Page 96  |  Page 97  |  Page 98  |  Page 99  |  Page 100