Tekst: Alfred Birney Beeld: Eddo Hartmann


Spiegel 041


Op deze plek verhalen schrijvers, journalisten en publicisten over een persoonlijke ervaring met de gezondheidszorg en houden ze (para)medici een spiegel voor.


Autonome rol


Speelde hier een egokwestie rond mijn tere hartje?


Het probleem van mensen is dat ze kunnen samenwerken, maar dat om uiteenlopende redenen niet altijd doen. Mijn hart had alarm geslagen, om precies te zijn op vrijdag 24 februari 2006 rond een uur of zeven in de avond. Na een uur van intense nervositeit, gezweet en een onaflatende pijn die zich allengs door mijn hele lijf vreet, zak ik op mijn knieën. Ik bel het magische nummer. Zwaailichten, jengelende sirenes boven de ambulance, ziekenbroe- ders die met elektroden op mijn lijf in de weer zijn en me vragen: “Rookt u?” Ja. Ga ik dood, heren? “Vandaag niet, meneer.” In de operatiekamer brengt een in een kransslagader geplaatste stent de toevoer van bloed naar mijn hart weer op gang. De cardioloog, uit een ander hospitaal, wil mijn andere krans- slagader ook dotteren. Intussen komen twee andere ambulances met spoed- gevallen aansnellen en ik moet eventjes naar de wachtkamer. Dat eventjes zal drie volle weken gaan duren, intra muros, plus zes maanden extra muros. Eerst word ik naar een ander hospitaal dichter bij mijn huis gereden, zodat mijn buren en vrienden niet zo ver hoeven te reizen. Daar kom ik op de hartbewaking terecht en een etmaal later lig ik op een zaal met lotgenoten. De cardioloog van het eerste uur viert intussen vakantie in Suriname. Er gebeurt niets. Drie weken! Niets. Toen mijn cardioloog, bijkans een heilige in hospitaal numero 2, van vakantie terug-


Auteur Alfred Birney (1951) brak in 2017 door met zijn ro- man De tolk van Java, die werd bekroond met o.a. de Libris Literatuur Prijs. In april verschijnt Niemand bleef. Dagboek van Meneer B. 2005-2011, waarin onder meer aandacht voor zijn belevenissen in de medische wereld.


kwam, liet hij me een fietstest uitvoeren. Helaas was de uitslag voor het medisch team in hospitaal nume- ro 1, waar de technische apparatuur stond, niet overtuigend genoeg. Ik mocht naar huis en dagelijks met een flesje Nitrolingual als proviand op de fiets klimmen. Mijn huisarts was laaiend. Mijn cardioloog ontstemd. Het aangetaste deel van mijn gestel noemde hij op mijn vraag ‘diffuus’, het traject ‘lang en meandrisch’ en de ingreep een ‘nogal technische kwestie’. Hij heeft een half jaar lang moeten soebatten en mij uiteindelijk een extreme fietstest laten uitvoeren om mij alsnog op de behandeltafel van hospitaal numero 1 te krijgen. De vervolgbehandeling was bespottelijk. Ik werd ontvangen door een vaste cardioloog uit ziekenhuis numero 1. Mijn eigen cardioloog stond, letterlijk, achter hem in de behandelruimte. Zijn collega probeer- de wat, maar werd aldoor onderbroken door mijn cardioloog, die hem wat suggesties influisterde. Na vijf minuten van gepruts nam mijn cardioloog de behandeling over en plaatste de drie stents die hij een half jaar eerder had willen aanbrengen. De uitgedroogde rivier die mijn kransslagader op de foto liet zien, metamorfoseerde in een gezonde stromende, vol zuurstof. Onder de foto stond de naam van de cardio- loog die dom had staan toekijken. Speelde hier een egokwestie rond mijn tere hartje? Ik heb begrepen dat de autonome rol van de cardiologen inmiddels is veran- derd en dat er voortaan een grotere groep specialisten beschikt over ingrij- pen of niet. Thans worden wij patiënten geplaagd door de uitwassen van de marktwerking. Ik neem aan jullie artsen ook. Een band hadden wij altijd al. Die verandert aldoor. De bestwil uwer zieken (Hippocrates) nooit.


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92