021


Sonja Keizers (51) en Paul Lebbink (61) uit Den Haag zijn beiden apotheker


Paul: ‘In het voorjaar van 1991 kwam Sonja naar mijn praktijk. Ze was mijn eerste stagiair.’ Sonja: ‘Ik viel direct voor zijn ogen. Zijn ene oog is bruin, het andere blauw. Net als David Bowie. Op hem was ik ook verliefd.’ Paul: ‘Ik begreep er niets van dat ze me leuk vond. Zij was érg jong en érg wild. Wat moest ze met mij, de boy next door? Ik weet nog dat ik een dagje weg moest en tegen Sonja zei: doe jij vandaag maar of je de apotheker bent. Toen ik terug- kwam, stond er muziek op, was iedereen in een heel goede bui en swingend aan het werk. Ik dacht: wat gebeurt er?’ Sonja: ‘Ik heb jou veroverd.’ Paul: ‘Voor haar is het een avontuurtje, dacht ik, daarna dumpt ze me weer.’ Sonja: ‘Inmiddels hebben we twee kinderen: Felix is 23 en Julia is 20. Paul wilde heel graag kinderen. En ik was zo verliefd dat ik dacht: kan mij het schelen. Laat maar komen, die love baby. We gingen pas samenwonen na de geboorte van Felix. Mijn ouders ontmoetten Paul voor het eerst tijdens de kraamvisite.’ Paul: ‘Wat Sonja zo mooi maakt, is haar overgave, bij alles wat ze doet.’ Sonja: ‘Zo onconventioneel als onze relatie is begonnen, zo is het ook in ons werk. We gunnen elkaar veel vrijheid en versterken elkaars idealen. En daarin


kleuren we allebei een beetje buiten de lijntjes. Paul maakt in de Transvaal Apotheek zelf medicijnen, zoals Orkam- bi, omdat hij het verschrikkelijk vindt dat de prijs van dergelijke middelen voor ernstige ziekten zo exorbitant hoog is. En ik ben heel erg van het gesprek en het tegengaan van overbehandeling: daarom heet mijn apotheek Pillen en Praten.’ Paul: ‘Sonja is ook voorzitter van de NOVA, de Nederlandse Organisatie voor Vrouwelijke Apothekers. Ook dat doet ze vol overgave.’ Sonja: ‘We maken ons nu vooral zorgen om de tekorten van allerlei medicijnen, zoals de anticonceptiepil. Meer dan 50 jaar vrouwenemancipatie is straks om zeep, als we niet uitkijken.’ Paul: ‘We zijn allebei heel erg gedreven. De apotheek van Sonja had als eerste apotheek van Nederland een stop- pen-met-rokenprogramma met begelei- ding.’ Sonja: ‘Dat fanatieke is ook een valkuil. De kinderen zeiden vroeger weleens: ‘Kunnen we het ook even over óns heb- ben? Toch hebben we heel bewust alle- bei onze eigen apotheek. In de apotheek van Paul zou ik niet willen werken, die is voor mij te onrustig en te chaotisch. Met ieder een eigen zaak gaat het prima.’


‘De kinderen zeiden vroeger weleens: ‘Kunnen we het ook even over óns hebben’?’


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92