028 Scheiden


moet je in de eerste plaats voorkomen dat de rechter jullie toekomst en die van de kinderen bepaalt. Vecht elkaar niet met advocaten de tent uit, maar wikkel de relatie in onderling overleg af. Dat is bovendien minder kostbaar en het tijdstraject is meer beheersbaar.” Als partners bij Portman komen om


hun scheiding te regelen, dan hebben ze de intentie om er samen uit te komen. Al is een conflictscheiding dan nog niet uitgesloten. “Het eerste, inventarise- rende gesprek is in de regel positief. Ze beloven elkaar van alles, ook financieel, maar als ik het dan uitwerk in een eerste versie van een convenant en ze zien wat het ze gaat kosten of wat ze moeten inle- veren, verandert de houding vaak. Dan komt er discussie, wat op zich niet erg is, een scheiding is geven en nemen.” Maar Portman waarschuwt wel: zeg nooit van tevoren dingen toe. “Als je iemand een mooi huis en een ruime alimenta- tie belooft, maar het valt zo uit dat de ex-partner in een flatje op vijf hoog komt te wonen en meer moet gaan werken om rond te kunnen komen, dan is dat een voedingsbodem voor conflict.” Om conflicten in de toekomst te


voorkomen, streeft Portman er altijd naar om zo veel mogelijk zaken in één keer af te handelen. Bij ondernemers ligt dat meestal iets gecompliceerder dan bij partners die allebei in loondienst wer- ken. “Ik zie soms echtparen die willen scheiden, maar de manvrouw-maatschap willen handhaven.” Na de pak ‘m beet 500 scheidingen die Portman heeft begeleid, durft hij wel te stellen dat dát niet werkt. Hij noemt als voorbeeld een fysiotherapiepraktijk, waarbij de man praktijkhouder was en de vrouw een meewerkbeloning kreeg. “Ze gingen in goed overleg uit elkaar en wilden de zakelijke verhouding in stand hou- den. Ik zei: oké, wat moet zij dan gaan verdienen? Zij noemde het bedrag dat ze al kreeg. Hij: ‘Dat was omdat je mijn vrouw was, dat staat in geen verhouding tot het werk dat je doet.’ Na één gesprek kwamen ze er wel achter dat dit niet ging werken.”


Partneralimentatie Als het gaat om de partneralimenta- tie (zie ook pagina 35), dan adviseert


“Jij de auto, ik de goodwill”


Portman een vast bedrag overeen te komen voor de hele looptijd. “Bij een onderneming neem je doorgaans het gemiddelde inkomen van de laatste drie jaar als uitgangspunt. Vervolgens kun je dan in theorie elk jaar de hoogte van de alimentatie aanpassen aan het inkomen van dat jaar, maar spreek je een vast bedrag af, met een uitzondering bij arbeidsongeschiktheid, dan voorkom je jaarlijkse discussies over ik vind het te hoog of te laag.” De hoogte van die alimentatie komen


ex-partners idealiter samen overeen. “Als zij er niet uitkomen, dan bepaalt de rechter op basis van tremanormen de hoogte”, zegt Portman. “Maar iemand die het niet eens is met die uitkomst kan vervelend gaan doen en niet betalen. Via het Landelijk Bureau Inning Onder- houdsbijdragen (LBIO) kun je dan de alimentatie laten innen, maar dat is voor geen van beiden prettig. Daarom is het beter om het onderling eens te worden, ook over de duur van de alimentatie. Er wordt weleens gedacht dat het verplicht is om partneralimentatie te betalen voor de duur van twaalf jaar (bij een huwelijk met kinderen of bij een huwelijk zonder kinderen dat langer duurde dan vijf jaar, red.), maar van die wet mag je afwijken. Soms komen we in overleg uit op zes jaar en een wat hoger bedrag per jaar, maar ook weleens op twintig jaar met een lager bedrag per jaar. Het is maatwerk.” Wanneer er op termijn goodwill-op-


brengsten worden verwacht, stelt Portman ook voor af te wijken van de hoofdregel, die stelt dat goodwill moet


worden verdeeld op het moment dat deze wordt betaald. “Dat betekent dat een praktijkhouder van 45 jaar over twintig jaar, als hij de praktijk verkoopt, nog een deel van de ontvangen goodwill moet afstaan aan de ex-partner, met wie hij dan helemaal geen band meer heeft. Dat voelt niet goed. Bij scheidingen die ik begeleid, komen we soms tot uitruil: jij de auto, ik de goodwill. Of de praktijk- houder betaalt er een x bedrag voor. Zo kun je het afsluiten en allebei verder.”


Afsluiting Sluit het af. Marsha Pinedo gebruikt dezelfde woorden. Ze is er voorstander van om dat ceremonieel te doen. “We besteden een jaar voorbereiding aan het huwelijk. Maar als we gaan scheiden, dan is het vaak in een keer klaar. Ergens ook wel logisch. Als een van de twee aangeeft te willen scheiden, dan is de door boosheid en verdriet ingegeven reactie vaak: 'Daar is de deur’. Maar meestal hebben echtgenoten óók goede jaren samen gehad. Je kunt elkaar ook bedanken voor die jaren. Ik denk dat een scheidingsceremonie steeds gebrui- kelijker zal worden. Het is ook goed en duidelijk voor de kinderen dat je naar el- kaar uitspreekt: we stoppen als partners, maar we blijven ouders en we beloven elkaar te respecteren.”


Of het nu gaat om de alimentatie, het ouderschapsplan of andere zaken die aan de scheiding gerelateerd zijn; het valt Gertjan Portman op dat men zich weleens gek wil laten maken door ‘des- kundigen’ in de vrienden- en familie- kring. Niet doen, zegt hij. “Ze bedoelen het ongetwijfeld goed, maar zijn weinig objectief.” Marsha Pinedo onderschrijft dat: “Vaak zie je dat ze alleen maar bevestigen: ‘Logisch om meer geld te vra- gen of belachelijk dat hij het kind een uur te laat terugbrengt.’ Als de omgeving meegaat in het gevecht, dan krijgen kin- deren het gevoel dat ze vergeten worden. Beter is het om sleutelfiguren te zoeken die de situatie niet verergeren. Omring je met mensen die op de eerste plaats door de ogen van de kinderen kijken, want als je dat doet, maak je vaak andere keuzes.” Villapinedo.nl


<


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92