012 Interview Hoogleraar seksuologie Ellen Laan


‘Praat gewoon over seks’


Van een onzeker meisje tot een vooraanstaand hoogleraar. Seksuoloog en gz-psycholoog Ellen Laan is wereldwijd bekend, maar moet zonder budget een afdeling leiden en onderzoek doen. “Seksuologen zijn bevlogen idealisten.”


H


et is dit jaar precies een kwart eeuw geleden dat Ellen Laan (56) wereldwijd bekend werd met haar promotieonderzoek naar de seksualiteitsbeleving van vrouwen. Toen al toonde ze aan dat mannen en vrouwen niet zo


veel van elkaar verschillen als seksuele wezens. “Maar het idee dat mannen seks krijgen en vrouwen seks geven, bestaat helaas nog steeds”, verzucht Laan, inmiddels hoogleraar biopsycho- sociale determinanten van seksuele gezondheid. “In mijn ogen zou het moeten gaan over hoe we genot kunnen delen. Hoe mannen en vrouwen allebei plezier aan seks kunnen beleven.” Die boodschap verkondigt ze al jaren, maar


nog steeds klinkt er oprechte verbijstering in door. “Het is schrikbarend hoe veel vrou- wen, veel jonge vrouwen ook, zich dienstbaar opstellen en het plezier van hun sekspartner prioriteren boven dat van zichzelf. Een op de tien vrouwen heeft chronisch pijn bij gemeen- schap. Daar hoor je niemand over. We doen alsof het erbij hoort. Ik vind het een epidemie! Wat ik anno 2019 ook echt onacceptabel vind, is de orgasmekloof tussen heteroseksuele mannen en vrouwen. Zo’n 65 procent van de vrouwen krijgt


tijdens een vrijpartij een orgasme tegenover 95 procent van de mannen. Tijdens coïtus, waar bij seks tussen mannen en vrouwen vaak de focus op ligt, komt zo’n 30 procent van de vrouwen klaar.” In haar oratie En hoe gaat het met seks? over


seksualiteit in het artsengesprek, die Laan vorig jaar uitsprak, merkte ze op dat ook artsen daar in gesprekken op focussen. “Ze vragen patiënten: heeft u nog coïtus? En niet: is de seks plezierig, wordt u opgewonden?” Áls ze al over seks beginnen, want de meeste zorgprofessio- nals praten daar (liever) niet over met patiënten, weet de seksuoloog. “Vrijwel elke somatische en psychische aandoening heeft invloed op het sek- sueel functioneren. Patiënten willen daar over praten, blijkt uit onderzoeken, maar ze willen er niet over beginnen. Dat is dus aan de dokter, de verpleegkundige of welke zorgprofessional dan ook. Maar velen van hen denken: waar bemoei ik me mee? Ze voelen zich een voyeur. Of ze hebben de opvatting dat je geen seks meer hebt als je ziek of oud bent, terwijl seks voor een terminale patiënt heel troostend kan zijn en een 80-jarige nog steeds kan genieten van soloseks. Of ze zeggen: ik ben geen expert. Maar dat hoeft ook niet. Maak het niet ingewikkeld,


<


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92