search.noResults

search.searching

dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Tekst: Jan-Arie van Wijngaarden Beeld: Marcel Leuning


Onvergetelijk 037


Wederdienst “


Huisartsen kunnen levens red- den, patiënten kunnen praktijken redden. Gepensioneerd huisarts Jan-Arie van Wijngaarden kan die stelling beamen.


Midden jaren tachtig. Sinds een paar jaar had ik een praktijk in Rotterdam-Zuid, in een naoorlogse opbouwwijk vol flats met vier woonlagen en een trappenhuis. De maisonnette waarin wij woonden en werkten was klein en de groei van gezin en praktijk maakten het noodzakelijk wonen en praktijk te gaan scheiden. De middenstand liep terug en er kwamen winkelpandjes vrij waar zich andere bedrijfes vestigden. De fietsenmaker moest de helft van zijn dubbele pand afstoten en de winkel werd mij toegewe- zen. Toen de verbouwing ten einde liep, moest ik maar eens met de buurman gaan kennismaken. Ik liep de fietsenwin- kel binnen. De ontvangst was niet heel vriendelijk. ‘Jullie zijn geen dagwinkel en jullie maken de winkelstand kapot’, kreeg ik te horen. Terwijl ik razendsnel zocht naar de goede woorden om een langdurige burenruzie, die de praktijk


geen goed zou doen, te voorkomen, kwam er een man binnen. De begroeting tussen hem en de fietsenmaker was har- telijk. Ze leken bevriend. ‘Die man heb m’n leven gered’, zei de bezoeker, op mij wijzend. Ik was me nergens van bewust tot hij begon te vertellen. De situatie kwam weer in mijn her-


innering. Het was een snikhete zomer. Boven in de flats en in het trappenhuis hing ’s ochtends nog de hitte van de vori- ge dag. Zondagmorgen half zeven belde hij mij, als waarnemer, vanwege pijn op de borst. Ik vond het verhaal verdacht genoeg voor een opname op de hartbe- waking. Twee ambulancebroeders kwa- men aan het eind van hun nachtdienst puffend boven. Volgens toen geldend protocol werd de patiënt op de monitor aangesloten en het ritme op het scherm bekeken. ‘Ik zou tekenen voor zo’n hart- slag’, zei een van de broeders. Wellicht hoopte hij mij van mijn diagnose af te brengen. Want in die tijd betekende een hartinfarct volstrekte rust en de patiënt moest dan op de brancard in het (snikhe- te) trappenhuis vier verdiepingen naar beneden worden gedragen. Maar ik bleef bij mijn besluit. Ik hielp bij de tilpartij en na het pittige klusje verdwenen pa-


tiënt en ambulance uit mijn beeld. Nu vertelde de winkelbezoeker dat zijn hart er onderweg mee was gestopt, maar dat hij met succes was gedefibril- leerd. Hij stond dankbaar voor me in de overtuiging dat ik zijn leven had gered. Sindsdien zijn er tussen de fietsenmaker en mij geen onvertogen woorden meer gevallen. De schaarse middenstand was uiteindelijk blij met mijn komst. Mede door het inleveren van doosjes en het ophalen van papieren receptjes trok ik zeker 50 bezoekers per dag hetgeen een buurtwinkel soms nog klandizie opleverde.


In die tijd betekende een hartinfarct volstrekte rust


Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Wilt u ons uw verhaal (laten) vertellen, dan nodigen wij u uit contact op te nemen via 030 247 46 64 of wout.de.bruijne@artsenauto.nl





Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92