039


kamer heeft geweigerd, in de veronder- stelling dat het een vreemde man was. “Dat deed zo’n verdriet”, herinnert haar man zich. “In haar bij zij n heb ik met mij n mobieltje mij n oudste zoon gebeld en hem via Facetime tegen zij n moeder laten zeggen wie ik was. Maar ze liet zich niet ‘ompraten’ waarop ik maar op een andere kamer ben gaan slapen.” Na die gebeurtenis bezoeken ze een


geriater. Tineke blij kt op dat moment in een middenfase van het dementie- proces te zitten. “Je kunt jezelf de vraag stellen of we te laat waren, maar ik ben ervan overtuigd dat het tij dstip weinig verschil had gemaakt en dat medicij nen een dergelij k agressief ziekteproces, zo- als bij haar nauwelij ks positief kunnen beïnvloeden.” Ruim drie jaar verder is er vrij wel


complete cognitieve uitval. Haar man verzorgt Tineke thuis en wordt daarbij tweemaal per dag ondersteund door een verzorgende. Af en toe kan hij even de deur uit. Dat moet hij sowieso, want tot april verricht hij nog werkzaamheden voor het ziekenhuis. “Na mij n pensione- ring vroeg men mij als kwaliteitsfunc- tionaris. Dat heb ik tien jaar parttime gedaan en het bood me wat ruimte in een steeds kleiner wordende wereld.” Brouwer had zich zij n pensioenjaren


dit een zinvol bestaan’


waar haar man Henk eigenlij k was. Samen met hem had zij tij dens haar studie in Groningen de coschappen gelo- pen. Maar Henk was in 2008 overleden, Tineke en ik waren bij de uitvaart. De weduwe reageerde verbaasd en Tineke maakte excuses. “Toen ik haar ernaar vroeg”, zegt Willem Brouwer, “verklaar- de ze dat ze droevige dingen waarschij n- lij k verdrong.”


‘Voor mij is


Vanaf dat moment wordt het ziektepro- ces steeds meer merkbaar. Lange tij d probeert het stel dat te ontkennen, te negeren of te bagatelliseren. Beiden had- den zich zo verheugd op hun gezamen- lij ke pensioentij d en koesteren dat ide- aal, onder andere met reizen. Maar dat wordt steeds moeilij ker. “Klaarliggende koff ers bleven leeg, vreemde kamers maakten angstig, een toiletbezoekje op een luchthaven gaf risico van verdwalen en het passeren van security werd een helse opgave.” Uiteindelij k kan ook Tineke Brouwer


niet langer ontkennen dat het echt mis is. Tot die conclusie komt ze als ze op een ochtend ontdekt dat ze de avond ervoor haar man de toegang tot de slaap-


anders voorgesteld. “Samen met je part- ner van je vrij e tij d genieten en reizen maken. Dat wilden we graag, maar dat hield snel op.” Spij t van de belofte aan zij n vrouw heeft hij niet. “Sommigen staan met hun pensioen op de golfbaan, ik besteed mij n tij d op een andere manier en zie dat als een erg zinvol bestaan. Als gynaecoloog had ik soms patiënten van wie de man met dementie in een verpleeghuis was opgenomen. Ik fi losofeerde wel eens over wat ik in zo’n situatie zou doen. ‘Laten we in Gods- naam bij elkaar blij ven’, was steeds mij n conclusie.”


Gooi me niet weg is verkrijgbaar bij online boekhandels en bij Uitgeverij De Brouwerij, prijs € 20,-.


Gooi me niet weg is een autobiografi sch verhaal over een echtpaar. Beiden zijn arts: hij gynaecoloog, zij anesthesioloog. Na hun beider pensionering openbaren zich bij haar symptomen die wijzen op de ziekte van Alzheimer. Ze wil er niets over weten, laat staan een onderzoek ondergaan. Haar toestand is onbespreekbaar: als ze alzheimer zou hebben, moet haar man maar bij haar weggaan, vindt ze.


Hij probeert haar tegemoet te komen en de aandoening min of meer te negeren maar uiteindelijk moet ze het accepteren. Als ze op een morgen ontdekt alleen geslapen te hebben omdat ze de avond tevoren haar echtgenoot niet meer als zodanig herkende en hem niet in haar bed wil- de hebben, is ze genegen zich verder te laten nakijken. Ze blijkt dan al in een soort middenfase van het dementieproces te zitten.


In korte scènes wordt een beeld gegeven van de achteruitgang, van haar overgang van een levendige actieve echtgenote naar iemand met een diepe dementie die bij alle vitale functies geholpen moet worden. Hij vindt bij de mantelzorg van zijn vrouw veel steun in momenten die zijn vastgelegd in beeldmateriaal van zijn echtgenote uit een vorig leven waar zij geen weet meer van heeft en die nu voor hem de gelukkige da- gen van weleer zijn geworden.


Willem Brouwer (1941) studeerde geneeskunde aan de RU te Groningen. Hij specialiseerde zich in obstetrie en gynaecologie aan het olvg te Am- sterdam. Van 1976 tot 2007 was hij als medisch specialist verbonden aan een Leeuwarder zieken- huis. Na zijn pensionering als gynaecoloog werd hij in hetzelfde ziekenhuis kwaliteitsfunctionaris. Naast deze functie werden zijn werkzaamheden geleidelijk uitgebreid met de verzorging van zijn


zieke echtgenote. In de nog overgebleven vrije tijd vaart hij in zijn sloep door het gebied van Grou-Eernewoude en schaatst hij in de Elfstedenhal. Hij heeft twee kinderen en is blij bij het zien van zijn zes kleinkinderen.


ISBN 9789078905059 ‘Dit boek is nodig.


Heel indrukwekkend.’ � Anne-Mei The, hoogleraar


langdurige zorg en dementie, UVA 9 789078 905059


Een liefdevol verhaal over partnerzorg bij alzheimer


willem brouwer


BROUWER_Weg_WT_HD_02.indd 1-3


06-12-18 14:23


willem brouwer


gooi me niet weg


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77  |  Page 78  |  Page 79  |  Page 80  |  Page 81  |  Page 82  |  Page 83  |  Page 84  |  Page 85  |  Page 86  |  Page 87  |  Page 88  |  Page 89  |  Page 90  |  Page 91  |  Page 92