Tekst: Henk den Hartog Beeld: Marcel Leuning
Onvergetelijk
Dierenarts Henk den Hartog vertelde eerder op deze plek een verhaal over een voor hem onvergetelijke beleve- nis in zijn spreekkamer. Deze keer, bij uitzondering, vertelt hij over een kwestie die een collega van hem niet licht zal vergeten.
Pottenkijkers “
Niet alleen ik, maar al mijn collega’s maken mooie en gekke situaties mee, alleen schrijven zij die niet op. Heel veel onvergetelijke momen- ten – die eigenlijk hartstikke leuk zijn om in een column of verhaal te verwerken – raken dan in de vergetelheid. Daarom teken ik dit verhaal, dat door een collega beleefd is, op. Mijn collega werkte in de landbouwhuisdieren- praktijk en werd op een zondagmiddag gebeld om een verlossing te doen bij een koe. Op die dag was de vrouw van de veehouder jarig, dus er was een hoop volk aanwezig. De komst van de dierenarts wekt meestal de interesse van een- ieder, zeker als er mensen bij zijn die niet van het platteland komen. De collega kon dus niet klagen over gebrek aan belangstelling. In rijen opgesteld stonden de verjaardags-
gasten vanachter de koe naar de zwetende dokter te kijken. Toen na een tijdje tobben bleek dat het kalf via een keizersnede moest worden gehaald omdat het via de natuurlijke weg niet zou lukken, was het ‘feest’ voor de toe- schouwers compleet. Want hoe vaak in je leven zie je nu een keizersnede als je niet van boeren- komaf bent? De dokter haalde zijn spullen uit de auto en
begon de koe te scheren. Tijdens dat laatste merk- te hij dat hij eigenlijk eerst nog even een plasje moest doen, maar omdat er zo veel volk was, stelde hij dat uit totdat het werk gedaan zou zijn.
De keizersnede verliep vlot en terwijl mijn col- lega zijn instrumenten bij elkaar zocht en zijn armen waste, zei hij tegen de toeschouwers: “Gaan jullie maar vast, dan ruim ik nog even mijn rommel op.”
Hij dacht dat het ongezien was gebleven, maar niets was minder waar
Het was zijn bedoeling om, als de pottenkijkers eenmaal allemaal weg waren, in de mestgang (de zogenoemde grup) snel een plasje te plegen. Dus toen iedereen weer weg was en de dokter zijn spullen had gepakt, deed hij snel en onge- zien zijn plasje. Tenminste, hij dacht dat het ongezien was gebleven. Maar niets was minder waar. De boer had namelijk in de voorgaande week een gloednieuw videobewakingssysteem aangelegd, zodat hij vanuit huis zijn koeien in de gaten kon houden. En laat mijn collega nu precies voor de camera zijn plasje hebben gedaan. Toen hij dat hoorde, was voor hem in ieder geval duidelijk waarom de stemming zo lacherig was toen hij binnenkwam voor de beloofde kop koffie met gebak. Het moet een hilarisch gezicht zijn geweest, die dierenarts zo pontificaal voor de camera.
”
Oproep Iedere medisch professional heeft wel een patiënt (gehad) die hij of zij nooit vergeet. Omdat de omstandigheden bijzonder waren, het behan- deltraject aangrijpend, of juist omdat zich iets grappigs voordeed in het contact. Wilt u ons uw verhaal (laten) vertellen, dan nodigen wij u uit contact op te nemen via 030 247 46 64 of
wout.de.bruijne@
artsenauto.nl
ArtsenAuto september 2016
033
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
