Interview
‘Dingen als erkenning, macht en financiële zaken boeien mij niet’
ruim vier jaar bekleedde. “In die periode ben ik echt een eerstelijnsmens geworden. Ik werd gegrepen door de bevlogenheid van individuele professionals die het beste voor hebben met hun patiënten. Die focus is mooi maar tegelijk een manco. Niet alle eerstelijners zijn ingesteld op samenwerking en het bundelen van krachten.”
Curriculum vitae Anoeska Mosterdijk (1970) geboren in Steenwijk
1988-1994 farmacie, Rijksuniversiteit Groningen 1994-1996 apothekers- opleiding, Rijksuniversiteit Groningen 1996-1999 openbaar apotheker, Enschede 1999-2010 ministerie VWS, directie Geneesmiddelen en Medische Technologie (GMT) 2010-2014 afdelingshoofd Eerstelijns- en Ketenzorg 2012 interdepartementale management leergang bij de NSOB 2014-2015 plv. directeur Curatieve zorg, hoofd me- disch specialistische zorg 2014 leergang leiderschap Ardis 2016-heden directeur InEen
014 september 2016 ArtsenAuto
Best veel ruimte Als afdelingshoofd streefde Mosterdijk naar een goed georganiseerde en samenwerkende eerste lijn. Zo was ze betrokken bij de totstand- koming en uitwerking van het hoofdlijnen- akkoord tussen VWS, Zorgverzekeraars Neder- land en de verschillende eerstelijnsorganisaties, waarin de beweging naar meer integrale zorg en aandacht voor organisatiestructuur een plek kregen. “Mensen vragen weleens: hoeveel ruim- te heb je als ambtenaar om iets voor elkaar te krijgen? Best veel. De bewindspersonen nemen uiteindelijk de besluiten. Maar als ambtenaar kun je wel met ideeën en plannen komen en bondgenoten zoeken om draagvlak te creëren.” De plannen waarmee Mosterdijk kwam, baseer- de ze op wat ze in het land hoorde. “Iets beden- ken uit een toren werkt niet. Beleid moet je met het veld maken. Met de koepelorganisaties en met individuele zorgprofessionals: wat leeft er? Wat werkt en wat niet? Dat probeerde ik dan in huis te verkopen richting ambtelijke top en bewindspersonen.” Dat ze die verbinding zocht, werd gewaar-
deerd door de professionals in de eerste lijn. In 2013 werd Mosterdijk uitgeroepen tot meest in- vloedrijke persoon in die sector. “Dat had ik, ze- ker als ambtenaar, totaal niet verwacht.” Ze was trots op die uitverkiezing, al is erkenning niet iets waar ze naar hunkert. “Iedereen vindt het prettig een compliment te krijgen, maar ik ben er niet van afhankelijk. Dingen als erkenning, macht en financiële zaken boeien mij niet. Iets voor elkaar krijgen, dat is mijn drijfveer. Als ik ergens in geloof, dan wil ik stappen zetten en vind ik het fijn om invloed uit te oefenen.” Na het hoofdlijnenakkoord besloot Mosterdijk
dat het tijd was voor een volgende uitdaging. Ze overwoog een terugkeer naar het veld. “Maar dé kans kwam nog niet voorbij.” Intern deed zich
wel een interessante mogelijkheid voor toen haar collega-afdelingshoofd Medisch Specialis- tische zorg vertrok. Mosterdijk nam het stokje over. “De nieuwsgierigheid won het van de twij- fel: zou ik ook kunnen opereren in de tweede lijn?” Zo maakte ze de overstap van de ene bestuurlijke tafel naar de andere. “Ik kan me mijn eerste overleg nog goed herinneren. Dat ging over de substitutiemonitor, die inzichtelijk moet maken welke zorg van de tweede naar de eerste lijn verschuift en welke budgettaire con- sequenties dat heeft. De eerste en tweede lijn stonden lijnrecht tegenover elkaar. Ineens zat ik daar met een andere pet op.” Dat ze slechts een half jaar aan die tafel zat,
was niet omdat het niet beviel. Het was simpel- weg omdat dé kans in het veld zich toen opeens wel voordeed: brancheorganisatie InEen zocht een directeur. “Die kans wilde ik niet laten lopen. Het leek me een geweldige uitdaging om vanuit deze jonge, gefuseerde vereniging, als schakel tussen veld en andere partijen, aan een sterke eerste lijn te werken.” Vanaf 1 januari staat Mosterdijk aan het roer
van de vereniging. Het is inmiddels ruim 2,5 jaar geleden dat voorgangers VHN, LVG en LOK opgingen in InEen. “Zowel op bureauniveau als op verenigingsniveau moest er een slag worden gemaakt naar meer eenheid”, zegt de direc- teur. “Ik zie en hoor dat er al grote slagen zijn gemaakt, maar we moeten als InEen nog meer een eigen cultuur en identiteit creëren. Ervoor zorgen dat alle leden het gevoel krijgen van: dit is mijn vereniging.”
Veel winst te behalen En dat is een hele klus, want de eerste lijn is (nog) niet bepaald een eenheid. “Er valt nog veel winst te behalen”, erkent Mosterdijk, die sinds haar aantreden veel gesprekken en discussies in het land heeft gevoerd. Haar conclusie: “De eer- ste lijn was versnipperd en is dat, ondanks meer organisatievorming, nog steeds. In sommige regio’s gaat het goed. Daar vinden alle partijen elkaar, maar op veel plekken gebeurt dat nog onvoldoende. Een voorbeeld dat me onlangs ter ore kwam: in een regio had een aantal zorg- groepen het plan opgevat om één ICT-systeem te gaan gebruiken. Goed voor de patiëntveiligheid en bovendien efficiënt. Maar om de een of an- dere reden zag een van de partijen er uiteinde- lijk toch vanaf. Zonde! Af en toe moet je over je eigen schaduw heenstappen, een stukje van je eigen identiteit willen opgeven ten faveure van het grote geheel. Eerstelijnsorganisaties, zoals zorggroepen, huisartsenposten en gezondheids-
<
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77 |
Page 78 |
Page 79 |
Page 80 |
Page 81 |
Page 82 |
Page 83 |
Page 84 |
Page 85 |
Page 86 |
Page 87 |
Page 88 |
Page 89 |
Page 90 |
Page 91 |
Page 92
