triecluster Rotterdam
gebaat om fossiele brandstoffen nog enige tijd in de circulatie te houden. Los van het feit dat er in die sector ook wordt geïnno- veerd op het gebied van duurzaamheid, zijn er ook andere industriële voorbeelden te bedenken waarbij de industrie toch wel degelijk het voortouw neemt. Kijk naar Yara en Dow, die waterstof met elkaar uitwisse- len. Een project waar enorm in is geïnves- teerd. “Jazeker, er zijn bedrijven die het beter doen”, beaamt Janse. “Ik vind AkzoNobel ook altijd een goed voorbeeld. Daar wordt kapitaal geïnvesteerd in fundamenteel an- dere processen. Maar nogmaals, als ik naar het Rotterdamse havencluster kijk, zie ik behalve een schier eindeloze hoeveelheid rapporten, niets dat er op wijst dat ze duur- zaamheid echt serieus nemen.”
Nieuwe spijkerbroek Janse is niet de enige die van leer trekt jegens het bedrijfsleven. In de aanloop naar de CO2
-heffing waren er veel politici
die verontwaardigd het vingertje hieven naar de ‘grote uitstoters’. De industrie ver-
de BV Nederland mogen komen. Bovendien zouden Nederlandse bedrijven weliswaar energie-intensief produceren, maar door- gaans wel een stuk schoner dan vergelijk- bare bedrijven in het buitenland. En tenslotte: kritiek leveren op de industrie is makkelijk, maar de afnemer van die indus- triële producten is de gewone consument. Als wij niet elke week een nieuwe spijker- broek, elke dag een halve tank benzine en drie keer per jaar een vlucht naar Madeira zouden willen, zou een deel van de industrie niet eens bestaan. “Dat klopt tot op zekere hoogte”, meent Janse. “Zonder afzetmarkt heb je geen in- dustrie. Daar staat echter tegenover dat je van een consument niet kunt verwachten dat die zelf kiest voor duurdere producten
weerde zich daarbij steevast met dezelfde argumenten: ja, Nederland heeft weliswaar een energie-intensieve industrie, maar een zeer groot deel van die producten worden verkocht aan het buitenland en de daarvoor uitgestoten CO2
zou niet voor rekening van
en minder luxe. Dan kijk ik dus toch weer naar die bedrijven, waar wel de mogelijk- heden bestaan om veranderingen door te voeren. Dat betekent dat je op korte termijn een verlies zou moeten nemen, om op lange termijn bestaansrecht te kunnen houden.”
Complex Daarnaast zitten er in het huidige eco- nomische systeem volgens Janse ook behoorlijke hiaten: “We hebben te maken met hoofdkantoren in het buitenland, met aandeelhouders over de hele wereld en met globalisering. En inderdaad, de marges zijn al klein en we hebben te maken met het level playing field, maar uiteindelijk zijn het de bedrijven die de CO2
uitstoten. Ja, ze
vervuilen in opdracht, maar ze kiezen er op dit moment voor om dat op die vervuilende manier te doen, terwijl er alternatieven zijn, ook al kosten die alternatieven je op de korte termijn geld. Ik realiseer me ove- rigens dat dit een vrij naïeve en simplisti- sche opvatting van mezelf is. Het is echter
45
Als ik naar het Rotterdamse havencluster kijk, zie ik behalve een schier eindeloze hoeveelheid rapporten, niets dat er op wijst dat ze duurzaamheid echt serieus nemen...
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56
