Veteranendag


59


Mij n vader kij kt wat angstig naar de lucht, naar de indrukwekkende flypast die over ons vliegt tij dens het begin van het defilé. Na het halen van een verkoelend biertje klappen we luid en duidelij k voor veteranen in het defilé die het Malieveld op marcheren. Na het defilé groet ik kort mij n collega’s van het Nederlands Veteraneninstituut. ‘Wat super dat jullie hier samen zij n’, zegt een collega. Ik knik instemmend. Ik stap even opzij om te kij ken of de presentatie die ik heb gemaakt goed zichtbaar is op de enorme schermen op het NLVi- plein. ‘Heb jij dat gemaakt?’, vraagt mij n vader. We lopen naar de andere kant van het Malieveld. Eens kij ken of we mij n vaders oude dienstmaten tegenkomen.


Herinneringen Als het logo van het Regiment Grenadiers en Jagers dichterbij komt, kij kt mij n vader om zich heen. Hij ziet zo snel geen bekenden. ‘Herken je niemand meer?’ vraag ik. ‘Nee, het is soms dertig jaar geleden dat ik iemand heb gezien.’ Die zin blij ft me bij wanneer een oude dienstmaat naar mij n vader toestapt. ‘Muggen, ben je er dan eindelij k!’ We lachen


allemaal samen. Ik heb verschillende dienstmaten eerder gezien op het Malieveld, maar nooit met mij n vader erbij . Uiteraard worden er herin- neringen opgehaald. Na ongeveer drie uur op het Malieveld te hebben doorgebracht, merk ik dat de houding van mij n vader verandert en dat hij zich afvraagt waarom hij hier eigenlij k is. Het is genoeg geweest voor papa. Als we richting de parkeergarage lopen komen we langs het Paviljoen Malieveld. We besluiten nog één drankje te doen voor we naar huis gaan. Hier komt mij n vader een beetje bij van alle prikkels op het drukke Malieveld. Hij is heel stil. Een traan loopt over zij n wang, en nog een. Hij is geëmotioneerd. We praten er verder niet over; ik snap het wel. Na een paar minuten verschij nt er een glimlach op zij n gezicht. Hij geeft mij een klopje op mij n schouder en neemt nog een slok van zij n bier.


Afsluiting Mij n vader zal nooit zeggen dat hij een trotse veteraan is. Maar mij n moeder en ik zij n heel erg trots op hem. Een man met een blauwe baret loopt voorbij . Hij heeft een tatoeage van Bosnië 1994–1995 op zij n onderarm.


De man en mij n vader raken in gesprek. Beiden waren in dezelfde periode in Bosnië. Ze hebben het over waarom je wel of niet trots zou moeten zij n op je uitzendingen, medailles, veteranenstatus. Het is een mooie afsluiting van deze emotionele dag. De reis terug naar huis viel mij n vader zwaar. Zij n tics zij n herkenbaar voor mij en hij is uitgeput. Als we bij mij n huis zij n, gaan we nog even buiten zitten. Voordat hij naar zij n eigen huis gaat, zegt mij n vader: ‘Dank je wel voor deze dag.’


Over Johnny Muggen


Johnny Muggen diende in 1994/1995 als infanterist bij Dutchbat II. Hij maakte deel uit van het 12e Pantserinfanteriebataljon. Hij verlaat Defensie in 1997. Momenteel werkt hij als ‘onshore rigger’. Hij zorgt ervoor dat zware apparatuur en ladingen veilig worden gehesen, verplaatst en geïnstalleerd op land, dit doet hij voor bedrij ven zoals Exxon Mobile.


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76