54


Thuis op de voorgrond


#jong #zorgen #uniek #telefooncirkel


#jong Nuttig Dirk: ‘Pieter vroeg op een avond: “Hoe zouden jullie het vinden als ik naar Bosnië ga?” Hij was 19 jaar en zat als dienstplichtig militair in ’t Harde. Blij waren we natuurlijk niet, maar we konden het ook niet tegenhouden, dat realiseerden we ons. We begrepen het ook wel: op de kazerne verveelde hij zich en hij wilde liever wat nuttigs doen. Dat past bij hem: hij kan moeilijk stilzitten. Ik weet nog dat we een paar maanden later afscheid van hem namen in Ossendrecht en dat ik al die jongens zag. Ik vond ze zo jong en dacht: Als we daar de oorlog mee moeten winnen…’


Pieter de Vries meldde zich in 1994 als dienstplichtig militair vrij willig aan voor uitzending naar Bosnië. Een jaar later reed hij als chauffeur vanuit Šantići naar Simin Han, Potočari en Sarajevo. Zij n ouders, Dirk (89) en Lammie (79), hebben zich vanaf zij n vertrek ingezet als vrij williger voor het thuisfrontcomité. Dirk werkte tot aan zij n pensioen als planner bij de NS. Lammie was verpleegkundige. Nu zij n ze actief als vrij williger voor het Kazemattenmuseum op de Afsluitdij k (Kornwerderzand). Tekst Eline Lubberts Fotografi e Niels Blekemolen


#zorgen Inzicht Lammie: ‘Vlak voor hij vertrok werd er een thuisfrontdag georganiseerd. Daar gingen we met z’n drieën naartoe. We werden geïnformeerd over de situatie in Bosnië en we kregen te horen wat de taken van onze jongens daar waren. Het gaf wat inzicht in hoe het leven van Pieter eruit zou gaan zien. Ook was het contact met de andere ouders erg prettig. We kwamen uit alle hoeken van het land en hadden gemeen dat we ons allemaal zorgen maakten over onze zonen. En die zorgen, dat verbindt.’


#uniek Thuisfronters Dirk: ‘We werden gevraagd of we een functie binnen het comité van het thuis- front wilden vervullen. Ik was net met prepensioen dus ik zag het helemaal zitten. Zo kon ik ook – net als Pieter – een bijdrage leveren. We kwamen op


checkpoint


veel bijeenkomsten. Die werden geor- ganiseerd door het Thuisfrontcomité Koninklijke Landmacht. We spraken honderden ouders. Het was een bijzon- dere tijd. Het was een hechte groep en we zagen elkaar nog jaren erna op reünies. Zoals Pieter een speciale band had met zijn dienstkameraden, zo hadden wij dat met de thuisfronters. Heel uniek.’


#telefooncirkel Vrienden voor het leven Lammie: ‘Ik herinner me nog dat op bijeenkomsten – soms hartje winter – sommige familieleden een zonnebril op hadden om de bezorgde tranen te verbergen. Gelukkig konden we elkaar goed steunen. Ook was er een telefooncirkel, zodat we elkaar snel op de hoogte konden brengen van de toestand in Bosnië. Ook werden wij getraind door een raadsvrouw van het Humanistisch Verbond, zodat we op een goede manier gesprekken konden voeren met de ouders, door te luisteren en mee te voelen. Het mooie is, nog steeds is er betrokkenheid: ik loop al jaren de 4Daagse met het Nederlands Veteraneninstituut. De missie van Pieter heeft ons vriendschappen voor het leven gebracht.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76