Column


15


Barry Hofstede over het verleden


zijn de basis van onze


‘Rechten samenleving’ gedroomde I


k ben uitgezonden naar Bosnië en Herzegovina. Dat is een land waarvan de ontstaansgeschiedenis is doordrenkt met bloed. Ik was jong en idealistisch en opgegroeid in een land waarin de mensen op de wereld waren ‘voor mekaar,


om te hellepe nie waar’, een land waar toen nog vij ftien miljoen mensen elkaar in hun waarde lieten. Een oorlog als in Bosnië was hier ondenkbaar. Dat niveau was het rij ke, beschaafde Nederland ontstegen. Of toch niet? Maarten van Rossem heeft daarover ooit gezegd: ‘Nimmer in de menselij ke geschiedenis zij n er landen geweest die zo veilig, rij k en aangenaam waren, maar de burgers van die (westerse) landen zien de lol er niet van in.’ Ik ben opgegroeid met meer, meer, meer. Altij d maar meer. Hebzucht overgoten met een sausje van pseu- dodankbaarheid dat moet verhullen dat we eigenlij k vinden dat we er gewoon recht op hebben. Onze rechten zij n onze kroonjuwelen. Daar ben je zuinig op. Artikel 1 van de Nederlandse Grondwet bij voor- beeld, daarin staat dat iedereen in Nederland gelij k wordt behandeld. Dat klinkt erg links en knuffelig, maar het is niet voor niets het eerste artikel van de grondwet. Het is de basis van onze gedroomde samenleving. Van daar is het een kleine stap naar de zogenaamde paradox van tolerantie. Die behelst in het kort dat wanneer een samenleving onbe- grensd tolerant is, dat het tolerante


karakter uiteindelij k verloren zal gaan onder invloed van de intoleranten. Het recht om te haten. Het recht om te verbieden. Alleen mij n vrij heid telt. Het recht op een samenleving waarin sommige dieren meer gelij k zij n dan andere, om George Orwell te citeren. Orwell, die als vrij williger tegen het fascisme had gevochten in de Spaanse Burgeroorlog. Niet lang daarna brak de Tweede Wereldoorlog uit en was de rest van Europa de klos. Dat nooit meer, riep de geschrokken mensheid in koor toen de oorlog was afgelopen. En kij k ons nu. Mensen in nood en op de vlucht worden uitgemaakt voor ongedierte. Verschillende groepen staatsburgers worden behandeld als waren zij tweederangs of ze worden afgeschilderd als zondebok. In Den Haag en in het land wordt gesproken over ‘echte Nederlanders’. De pers is ‘tuig van de richel’. Wie opkomt voor vrede en gerechtigheid kan rekenen op hoongelach en geweld. Wat hebben we het toch goed.


Barry Hofstede was dienstplichtig soldaat in Bosnië (1992–1993). Als vrachtwagenchauffeur reed hij door Bosnië om de lokale bevolking van hulpgoederen te voorzien. Barry heeft veel over zij n ervaringen geschreven. Tegenwoordig kan hij er ook over praten. Barry werkt als tekstschrij ver.


checkpoint


Peter Bak


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76