44


Brothers in arms


Op de slaapzaal begon de dag altij d met Dolly Parton. Na het verlof van hun missie zaten ze samen een week vast in Zagreb. Nu gaan ze een terugkeerreis maken. Niet om nare dingen te verwerken, maar om mooie herinneringen op te halen. Met hun vrouwen. Tekst Sanne van de Grift Fotografi e Niels Blekemolen


‘Een paar honderd vissticks wegkauwen’


Hoe hebben jullie elkaar ontmoet? ‘In 1992 kwamen wij als tweede lichting luchtmobiel paraat. We hadden niet direct een klik, want Denis was plaatsver- vanger geworden en dat wilde ik zij n. Maar na een tij dje zie je hoe mensen echt zij n en werden wij vrienden. Wij sliepen met acht op een kamer, dan ben je op elkaar aangewezen. De opleiding en het werk bij luchtmobiel waren behoorlij k zwaar, maar in de avond hadden we veel lol in de bar. Op onze kamer draaiden we altij d cd’s vol onzinnige muziek. De dag begon steevast met meebrullen op Islands in the stream van Dolly Parton.’


Zij n jullie ook echt brothers in arms? ‘Ja, we zij n samen op uitzending geweest in Srebrenica. Met Dutchbat I namen we het daar over van de Canadezen. De logistiek liep nog niet zo goed. We sliepen in tenten die de Canadezen hadden achtergelaten. We douchten met een dompelpomp en kookten op een tweepits Coleman. We hadden ook geen koelkast, dus als iemand voedsel kwam brengen, moest alles direct op. Dan zat je een paar honderd vissticks weg te kauwen. En de volgende dag weer op nood- rantsoen. Als er vlees kwam, was Denis voor iedereen aan het barbecueën. Onze werkplek was observatiepost Charlie.


checkpoint


We zaten tussen de moslimbevolking en de Serviërs in. Als het donker werd, dan ging het los. Het enige wat we konden doen, was af en toe een flare afsteken om te laten merken dat we hen in de gaten hielden. Dan stopte het even.’


Wat is je favoriete herinnering ‘Dat wij na het verlof bij terugkomst het gebied niet in mochten. De Serviërs bepaalden of je daarvoor toestem- ming kreeg. Toen hebben we een week in Zagreb rondge- hangen. Lekker tennissen en wandelen naar het vliegveld. Om vliegtuigen te kij ken, maar vooral om bier te drinken op het terras. Daarna rustig teruglopen en eten bij de Burger King. Wat een heerlij ke week!’


Heeft hij je leven veranderd? ‘Ja, mij n hele diensttij d. Ik heb van hem geleerd om door te zetten, de knop om te zetten zodat je bij tegenslagen ook gewoon door kunt gaan. Nooit bij de pakken neerzitten, dat komt me van pas in de 26 jaar die ik nu al bij de politie werk en in ons drukke gezin met vier kinderen.’


Wat zij n Denis’ sterke punten? ‘Humor. Leiderschap. Familieman.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76