24


Bezoekers van het symposium met op de voorste rij de Moeders van Srebrenica.


De bezoekers van het symposium worden welkom geheten door bri- gadegeneraal Paul Hoefsloot, direc- teur-bestuurder van het NLVi. Hij richt speciaal een woord van dank aan Ank Bij leveld, de toenmalige minister van Defensie die de terugkeerreizen (mede) mogelij k maakte. Aanwezig is ook Henk van den Dool, historicus en sinds 2023 de Nederlandse ambas- sadeur in Bosnië en Herzegovina. Daarvoor had hij posten in Albanië, Montenegro en Servië. Van den Dool zegt dat hij de Balkan goed kent en ervan houdt. ‘In Bosnië en Herzegovina komen de veerkracht van de Balkan én alle problemen samen. Het land is etnisch erg verdeeld en de democratie wankelt. De oorlog is nog niet voorbij , velen zij n niet in staat het verleden in de ogen te kij ken. De Dutchbat III-veteranen raakten verzeild en bekneld in de grote geschiedenis. Ook zij werden slachtoffer zonder dat ze er zelf iets aan konden veranderen.’


Rugzakje achterlaten Dat de terugkeerreizen hun doel dienen is duidelij k. Inmiddels zij n er zo’n tweehonderd Dutchbat III-veteranen meegeweest, al dan


checkpoint


niet met hun thuisfront. Sommige veteranen zien er tegenop om terug te gaan naar Bosnië. Ze zij n bang voor de pij nlij ke herinneringen die het kan oprakelen. En dat gebeurt ook vrij wel altij d. Maar het werkt ook bevrij dend. Zoals een van de Dutchbat III-veteranen zegt: ‘Ik heb er een rugzakje achter kunnen laten.’ Een van de onderdelen van de terugkeerreis is dat de veteranen in gesprek gaan met de overlevenden. Ze brengen vrij wel altij d een bezoek aan het project Snaga Žene, waar vrouwen die de verschrikkingen van een concentratiekamp of de vlucht uit Srebrenica overleefd hebben, werken in Diana’s Garden, als therapie. Ze doen dat onder de bezielende leiding van dokter Antić Stauber.


Moeders van Srebrenica De meeste veteranen hebben tij dens de reis ook een ontmoeting met een aantal van de Moeders van Srebrenica. Op de bij eenkomst op 1 juni vertellen de moeders over hún missie. Het is het gebrek aan kennis over wat er na die 11e


juli 1995 met hun


mannen en kinderen gebeurde dat duizenden vrouwen ertoe brengt om in 2006 officieel de stichting Moeders


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76