Missie KFOR


51


Zonder voorbereiding naar Kosovo


‘Dat wens je niemand toe’


Als Arjan Dij khuizen mocht kiezen, dan tekent hij zo weer bij . Hij maakte de tij d van zij n leven mee bij de artillerie. Het hoogtepunt was de uitzending naar Kosovo, 25 jaar geleden. Tekst Johan Kroes Fotografi e Dik Nicolai


‘In 1993 belde ik Defensie met de vraag of ik mij n dienstplicht mocht vervullen. Dat hoefde niet, maar ik vond dat je zoiets een keer meege- maakt moet hebben. In januari 1994 ben ik opgekomen in Amersfoort en na mij n opleiding heb ik tien maanden als hofmeester gewerkt op de Julianakazerne in Den Haag. Na mij n dienstplicht heb ik mij n werk als verwarmingsmonteur weer opgepakt. In die tij d schakelde Defensie over op een beroepsleger. Militairen werden aangesteld voor bepaalde tij d (bbt’ers). Ik dacht gratis mij n rij bewij s te halen als ik solliciteerde voor chauffeur. Tij dens mij n sollicitatie


I


bleek dat ze chauffeurs nodig hadden voor rupsvoertuigen. Daar heb je alleen een heel ander soort rij bewij s voor nodig. In maart 1996 kwam ik bij de 1e batterij van de 11e


Afdeling Rij dende Artillerie.


Ik werd chauffeur op het M577- pantserrupscommandovoertuig; een doos op rupsbanden met allerlei soorten radio’s en computers om het vuur te regelen. We zaten toen nog op de Saksen Weimarkazerne in Arnhem. Die was niet groot. Je kende iedereen en de saamhorigheid was groot. ’s Avonds gingen we vaak een potje voetballen. Het leven daar was perfect. In 1997 volgde mij n eerste uitzending, naar Bosnië. Die stelde niet veel voor. We zaten met elf man op een berg en moesten drie uur per dag op een radar kij ken en wachtlopen.’


Vluchtelingenkamp ‘Begin 1999 kregen we opeens een melding dat we naar Macedonië moesten. De missie KFOR was


toen nog niet in beeld. Ik zat in de voorhoede die als eerste die kant op ging, onder leiding van inmiddels brigadegeneraal Paul Hoefsloot, de huidige directeur van het Nederlands Veteraneninstituut. De aanloop was chaotisch. Spullen inpakken, spullen uitpakken. Er was geen missievoor- bereiding, we wisten niet waar we aan toe waren. Op 21 april gingen we richting Kosovo. Na een tussenstop in Griekenland installeerden we onze M109-houwitser op een berg in Macedonië, gericht op de grens met Kosovo. We leverden vuursteun voor de Duitsers die in dat gebied actief waren. In die periode hebben we een week lang geholpen bij het opzetten van een vluchtelingenkamp. Achteraf zie ik dit als de meest indrukwek- kende ervaring van mij n missie. De situatie waarin die vluchtelingen zich bevonden, wens je niemand


checkpoint


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76