Ik ben ... 45


Joyce van den Waardenburg (39)


MISSIE IRAK 2004, 2005 EN AFGHANISTAN 2006, 2007


FUNCTIE Medewerker repro/ logistiek bij de rij school


volgende stap


Ik verheug me op de


‘Mij n ex en mij n moeder zeiden al jaren tegen me dat er iets niet goed zat. Natuurlij k, ik had last van nachtmerries, maar dat vond ik niet zo gek na mij n uitzendingen. Ik werkte in die tij d op een incasso-afdeling. Dus veel scheldende mensen. Maar op een gegeven moment was het zo erg dat ik terug begon te schelden. Toen besefte ik dat ik aan de slag moest. Ik was me al aan het oriën- teren op therapie. Vanaf dat moment ben ik gaan vechten. Ik heb veel gehad aan de verschillende vormen van therapie en aan de hulp van een sociaal verpleegkundige, maar mij n echte redding is Rhône, mij n hulphond. Zij maakt me wakker als de nachtmerrie te erg wordt. Ik weet niet hoe, maar zij voelt precies aan wanneer dat moment is. Eindelij k kon ik weer langer slapen dan anderhalf uur per nacht. Eindelij k weer energie voor andere dingen. Op Facebook las ik een berichtje over een paar jongens met wie ik gediend had, die trainden in het MRC. Dus ik ben eens gaan kij ken. Het heeft me wel anderhalf jaar gekost voordat ik me op mij n gemak voelde in het zwembad. Het idee van zwemmen met allemaal onbekende mensen in het bad, maar ook de rugslag, ik raakte er zo van in paniek. Toen ik mee mocht doen aan de Invictus Games in Sydney was dat mij n doel: zwemmen zonder paniekaanval. Dat is me niet gelukt. In de finale ging het even mis, maar gelukkig kon ik mezelf herpakken. Mij n dochter was mee en ik vond het geweldig om haar te kunnen laten zien dat je doelen kunt bereiken door hard te werken. Die tij d in Sydney heeft een grote impact op me gehad. Ik wil weer vooruitkij ken. Ik kan nu beter inschatten wat ik kan. Van mij n teamgenoten heb ik veel geleerd, want iedereen gaat anders met zij n situatie om en die verhalen zij n inspirerend. Sinds Sydney zit ik in een opwaartse spiraal, ook al ben ik afgekeurd. Sinds vorig jaar werk ik weer op de kazerne. En nu de volgende editie van de Invictus Games. Ik verheug me op deze nieuwe stap.’


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76