66 brieven
Deel uw mening in de brievenrubriek. Mail de redactie:
checkpoint@mpg.today o.v.v. brieven. Of stuur uw brief naar Checkpoint, rubriek brieven, Postbus 862, 1180 AW, Amstelveen. De redactie behoudt zich het recht voor brieven te redigeren, in te korten of niet te plaatsen.
Slechtst betaalde baan (1)
Hierbij wil ik graag reageren op de brief Mijn slechtst betaalde baan ooit in CP07. Als dienstplichtige werd ik uitge- zonden naar Nieuw-Guinea, Biak bij 322 sqadron voor de opbouw van de Hawker Hunters en later bij de Technische Bibliotheek. Mijn totale diensttijd was van 1 oktober 1959 tot 30 september 1961. Ik dacht dus ook in aanmerking te komen voor de 1.000- guldenregeling. Het werd om dezelfde reden als die Louis van Diessen noemt, afgewezen. Ik heb mijn mening nog kenbaar gemaakt bij de KLu en het Ministerie van Defensie, maar zonder resultaat. Twee jaar is twee jaar. Het gaat volgens mij niet om de lengte van de uitzending, maar dat je (verplicht) uitgezonden werd. Over waardering gesproken … Tot de dag van vandaag vind ik het onbevredigend. Overigens is de uit- zending een ervaring die, bij het ouder worden, steeds vaker in de herinnering terugkomt, gelukkig in positieve zin. JAN BRAKER
Slechtst betaalde baan (2)
Ik las in CP07 over de slechtst betaalde baan ooit. Mijn ervaring bij het Korps Mariniers is een heel andere. Begin 1961 werd ik opgeroepen als mi- licien bij het Korps Mariniers in de Van Braam Houckgeest-kazerne in Doorn. Om te beginnen werden wij al tijdens de eerste militaire vorming al beter be- taald dan bij de landmacht. Bovendien was het eten bij de Marine prima. Na de opleiding – we werden niet elke dag afgesnauwd, maar goed opgeleid in allerlei militaire disciplines met de wetenschap dat je werd uitgezonden naar de tropen – werd ik ingedeeld bij de 22 INCO op Curaçao en Aruba. In het voorjaar van 1962 werd de compag- nie overgeplaatst naar het toenmalige Nederlands Nieuw-Guinea vanwege de strubbelingen met Indonesië. In een mum van tijd werd ons peloton verscheept naar een kampong aan de Etnabaai. Dat was een hemelsbreed verschil met het zonnige Curaçao. Wel herinner ik me dat er op 30 april zelfs bier werd aangevoerd om samen met de plaatselijke Papoea’s Koninginnedag te vieren. Natuurlijk waren de patrouilles daar geen pretje en we waren dan ook blij en opgelucht toen half augustus 1962 een staakt-het-vuren tot stand was geko- men. Wel moet gezegd worden dat we na elke patrouille – indien nodig – nieu- we spullen verstrekt kregen zoals dun- garees, veldschoenen en ondergoed. Uitgaanskleding hadden wij echter niet, want we waren niet uitgezonden
om uit te gaan. Half augustus 1962 viel de 22 INCO uiteen, de beroeps gingen terug naar hun gezin in de West en de rest van de compagnie werd ingedeeld over de 42 INCO. Persoonlijk heb ik een goede tijd gehad, eerst haalden we infi ltranten uit de bush. Later, tot eind november, hielden wij ons bezig met het verwijderen van strategische goederen zoals munitie. Omdat de Nieuw-Guinese gulden haar waarde had verloren, werden wij uitbetaald in Amerikaanse dollars wat een aardige bijkomstigheid was temeer omdat wij ons geld aan de straatstenen niet kwijt konden. Na nog een korte periode op Biak te hebben vertoefd, werden wij gerepatrieerd naar huis en zijn begin januari 1963 met klein verlof gegaan. De afrekening viel alles mee en als leuke bijkomstigheid werd ik bevorderd tot korporaal der Mariniers z/m met een half jaar terugwerkende kracht, dus al met al nog een aardig centje. MARTIN BAKKER Korporaal der Mariniers z/m
Vergeten missie
Zojuist las ik in Checkpoint over zeven vergeten missies. Hieraan kan ik nog een achtste toevoegen: de ECMM/ EUMM (European Community Monitoring Mission/European Union Monitoring Mission). Deze missie heeft van 15 juli 1999 tot 24 augustus 2007 in het voormalige Joegoslavië gefunctio- neerd als een waarnemersmissie. De Koninklijke Landmacht was de hoofdleverancier van militairen voor deze missie waaraan ruim vijfhonderd militairen hebben deelgenomen. In 1994 ben ik zelf als waarnemer in Bosnië-Herzegovina werkzaam geweest. Na mijn periode zijn nog een aantal militairen door de Serviërs gegijzeld geweest. Heldendaden zijn niet verricht omdat wij ongewapende waarnemers waren in witte pakken. M.T.G.M.J. NIEUWENHUYS Majoor b.d.
Page 1 |
Page 2 |
Page 3 |
Page 4 |
Page 5 |
Page 6 |
Page 7 |
Page 8 |
Page 9 |
Page 10 |
Page 11 |
Page 12 |
Page 13 |
Page 14 |
Page 15 |
Page 16 |
Page 17 |
Page 18 |
Page 19 |
Page 20 |
Page 21 |
Page 22 |
Page 23 |
Page 24 |
Page 25 |
Page 26 |
Page 27 |
Page 28 |
Page 29 |
Page 30 |
Page 31 |
Page 32 |
Page 33 |
Page 34 |
Page 35 |
Page 36 |
Page 37 |
Page 38 |
Page 39 |
Page 40 |
Page 41 |
Page 42 |
Page 43 |
Page 44 |
Page 45 |
Page 46 |
Page 47 |
Page 48 |
Page 49 |
Page 50 |
Page 51 |
Page 52 |
Page 53 |
Page 54 |
Page 55 |
Page 56 |
Page 57 |
Page 58 |
Page 59 |
Page 60 |
Page 61 |
Page 62 |
Page 63 |
Page 64 |
Page 65 |
Page 66 |
Page 67 |
Page 68 |
Page 69 |
Page 70 |
Page 71 |
Page 72 |
Page 73 |
Page 74 |
Page 75 |
Page 76 |
Page 77