search.noResults

search.searching

saml.title
dataCollection.invalidEmail
note.createNoteMessage

search.noResults

search.searching

orderForm.title

orderForm.productCode
orderForm.description
orderForm.quantity
orderForm.itemPrice
orderForm.price
orderForm.totalPrice
orderForm.deliveryDetails.billingAddress
orderForm.deliveryDetails.deliveryAddress
orderForm.noItems
Berichten uit Doorn


63


Veteraan Marcel (39):


‘Ik héb PTSS, maar bén het niet meer’


‘In 2007 en 2008 ben ik uitgezonden geweest naar Afghanistan. Snel na terugkomst heb ik Defensie verlaten. Toen ik acht jaar geleden PTSS kreeg, dacht ik: ik zal die veteraan zijn die wél gewoon kan functioneren. Ik ga bewijzen dat ik anders ben. Maar dat hield ik niet vol. Ik kwam op de Veteranen Intensieve Behandel Unit (VIBU) en ben daar vier maanden in behandeling geweest. Op de VIBU was ik meteen op mijn plek, omdat ik onder gelijkgestemden was. Je begrijpt elkaars verhaal, hoeft andere veteranen niets uit te leggen. Ikzelf was te alert. Al mijn zintuigen stonden permanent op scherp. Als ik met mijn gezin op stap was, scande ik de omgeving continu. Een aanslag kan immers overal gebeuren. Ook wilde ik alles bepalen, zodat er niets spontaans kon gebeuren. Ik heb gewerkt aan mijn controledwang. Hoe? Mijn vriendin


kwam me onverwacht ophalen in de kliniek. We gingen een dagje naar Amsterdam. Voorheen zou ik in paniek zijn geraakt, maar nu bleef ik rustig. We hebben op een terras gezeten en door de stad gelopen. Het was een van de eerste keren sinds mijn PTSS dat ik weer kon genieten van een dag samen. Ik sta nu relaxter in het leven. Ik gun nieuwe jongens, nieuwe veteranen, hetzelfde gevoel. Hoe je dat bereikt? Verschuil je niet achter je PTSS. Ga dingen doen. Kom in beweging, blijf actief. Wat nog rest van mijn PTSS is voor mij nu op een acceptabel niveau. Ik heb een weg afgelegd met intensieve therapieën en het aangaan van confrontaties.’


3 vragen aan...


Matthijs Buisman


1 Wie ben je? Mijn naam is Matthijs Buisman, 21 jaar en ik ben vierdejaarsstudent Sportkunde op het Windesheim in Zwolle. Muziek maken is mijn grootste passie, alleen of samen in een band. Naast muziek ben ik veel bezig met sport in verschillende vormen, zoals squash, mountain- biken en boogschieten.


2 Wat doe je? Ik loop stage bij het team Communicatie. In juli 2020 hoop ik als sportkundige af te studeren. Om dat papiertje te halen, ga ik een jaar lang meedraaien op het Veteraneninstituut. Door onder- zoek te doen hoop ik de sportbe- hoefte van veteranen in kaart te brengen. Sport breder inzetten voor alle veteranen is daarbij het doel. Ik kijk er daarom erg uit naar de Invictus Games in Den Haag.


3 Waar ligt je ambitie? Mijn ambitie is om sport te organi- seren voor veel mensen; het liefst in de vorm van grote evenementen. Persoonlijk vind ik sport een van de mooiste bezigheden in het leven. Daarom vind ik ook dat iedereen de kans moet krijgen sport te beoefenen op een manier die bij diegene past. Sport verbindt en verbroedert.


Fotografie: iStock


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64  |  Page 65  |  Page 66  |  Page 67  |  Page 68  |  Page 69  |  Page 70  |  Page 71  |  Page 72  |  Page 73  |  Page 74  |  Page 75  |  Page 76  |  Page 77