GENERAAL-MAJOOR DER MARINIERS B.D. PATRICK CAMMAERT LEIDDE VN-UITZENDINGEN ‘Iedere missie was uniek’


Vanwege zijn vele reizen tussen de continenten heeft generaal-majoor b.d. Patrick Cammaert, door veel oud-mariniers respectvol Sir Patrick genoemd, eigenlijk geen ruimte in zijn agenda voor een interview. Hij heeft geen behoefte aan publiciteit, omdat andere zaken zijn aandacht vragen. Maar voor Checkpoint wil de 62-jarige veteraan, die verschillende VN-missies heeft geleid, toch een uitzondering maken.


Door: Klazien van Brandwijk-Wiltjer Foto’s: NIMH


N


a het behalen van zijn HBS- diploma in 1968 maakte Patrick Cammaert, hoewel hij geplaatst was voor de studie medicijnen én Instituut Nyenrode, de keuze voor het Konink- lijk Instituut voor de Marine. “Ik koos voor het avontuur, het snel zelfstandig zijn en een car- rière bij de Koninklijke Marine.” In 1971 werd hij benoemd tot officier bij het Korps Mari- niers en vervulde verschillende functies bij de Koninklijke Marine.


Royal Marines In 1972 startte de samenwerking tussen het


Nederlandse Korps Mariniers en de Royal Marines van het Verenigd Koninkrijk. In dat kader werd Cammaert in 1979 met zijn gezin in Plymouth gestationeerd. Na de Engelse com- mando-opleiding werd hij compagniescom- mandant van een Engelse compagnie en ging in bataljonsverband naar Hongkong. Het bataljon moest de in Hongkong gelegerde Engelse divi- sie, die na de inval van China naar Vietnam was gestuurd, vervangen om de grenscontrole tussen China en Hongkong te versterken. “Er kwam een enorme hoeveelheid Chinese vluchtelingen naar Hongkong. Wij moesten die mensen, die een levensgevaarlijke poging had- den ondernomen om naar Hongkong te komen, tegenhouden en terugsturen naar China. Dat was een trieste aangelegenheid.” Over de ervaringen die hij als jonge officier opdeed bij de Royal Marines is de generaal b.d. nog steeds enthousiast en de samenwer- king tussen de beide marinierskorpsen is als een rode lijn door zijn verdere carrière blijven lopen. “In die tijd waren de Engelsen veel professioneler dan de Nederlanders. Men had veel meer ervaring met ernst-operaties. Wij oefenden en oefenden en daar bleef het bij. In Engeland werd geoefend en daarna nam men deel aan ernstoperaties, zoals in Hongkong en Noord-Ierland. De jaren in het Verenigd


44 JANUARI-FEBRUARI 2013


Koninkrijk hebben mij gevormd. Dat was de basis waarop ik later mijn functie als comman- dant van de Whisky Compagnie, maar ook mijn latere functies, inhoud heb kunnen geven. Voor het Korps Mariniers had die samenwerking als voordeel dat wij professioneler werden. Na verloop van tijd konden wij, zeker de mannen van de Whisky Compagnie, ons meten met de Engelse collega’s.”


Cambodja Na plaatsingen in Doorn en in de West werd,


ondertussen overste, Cammaert voor het eerst ingezet bij een VN-missie. Van 8 december 1992 tot 10 juni 1993 was hij commandant van Cambo II, dat in het kader van UNTAC (United Nations Transitional Authority in Cambodia), in Cambodja werd ingezet. “Wij losten Cambo I af, maar met het oog op de aankomende verkie- zingen veranderde UNTAC de sectorgrenzen. Mijn bataljon werd ingezet in de provincie Bantey Meanchey en in Sok San, een enclave in het gebied van het Maleisische VN-bataljon.” Om op de hoogte te blijven van de situatie in zijn missiegebied bezocht de bataljonscom- mandant dagelijks een van de locaties van zijn compagnieën. “Onder meer voor overleg met de lokale commandanten van de strijdende partijen, maar ook om met mijn mensen te spreken. Ik wilde horen wat er leefde en kon ze zo nodig een hart onder de riem steken.” Door duidelijkheid probeerde Cammaert het vertrouwen van de partijen te winnen. “Je moet doen wat je zegt en zeggen wat je doet. Zo sim- pel is het. In het begin van de missie bezocht ik eens in the middle of nowhere een leider van de Rode Khmer. Met veel lawaai en tam- tam werd ik ontvangen. Het duurde maar. Ik werd daar doodmoe van en zei tegen die man: ‘We gaan nu naar je hut en echt praten of ik ga weg!’ In zijn hut vroeg ik hem wat zijn grootste problemen waren. Hij vertelde me dat er een gebrek aan voedsel, water, medische voorzie-


Page 1  |  Page 2  |  Page 3  |  Page 4  |  Page 5  |  Page 6  |  Page 7  |  Page 8  |  Page 9  |  Page 10  |  Page 11  |  Page 12  |  Page 13  |  Page 14  |  Page 15  |  Page 16  |  Page 17  |  Page 18  |  Page 19  |  Page 20  |  Page 21  |  Page 22  |  Page 23  |  Page 24  |  Page 25  |  Page 26  |  Page 27  |  Page 28  |  Page 29  |  Page 30  |  Page 31  |  Page 32  |  Page 33  |  Page 34  |  Page 35  |  Page 36  |  Page 37  |  Page 38  |  Page 39  |  Page 40  |  Page 41  |  Page 42  |  Page 43  |  Page 44  |  Page 45  |  Page 46  |  Page 47  |  Page 48  |  Page 49  |  Page 50  |  Page 51  |  Page 52  |  Page 53  |  Page 54  |  Page 55  |  Page 56  |  Page 57  |  Page 58  |  Page 59  |  Page 60  |  Page 61  |  Page 62  |  Page 63  |  Page 64